İçeri giren az önce benim bastığım anide çocuktu baya o geldi baya. Ben baya büyük bi günay işlemişim ama hatırlamıyorum. Naptım acaba? Görmesin beni ya kesin öldürür beni. Gerçi niye öldürsün canım altı üstü onu sevgilisiyle öpüşürken bastım. Bunun için katil olmaz herhalde hem gençliğine yazık. Kafamı yana çevirip beni dürten kıza, hazana baktı. Bana kapıyı göster di oraya döndüğümde beni sinirle izleyen bir çift göz gördüm. Kesin öldürücek net.
Yavaşça yürümeye başladı. Gözlerini üzerimden ayırmıyor. Zaten gözleriyle öldürdü. Benim sağımda olan duvar kenarı en arka sıraya geçti. Şuan arkada olduğu için onu göremiyorum ama belli çok sinirlenmiş. Empati yapıyım diyorum ben o olsam bana napardım acaba? Napıcam canım hiç bişey yapmazdım. Yazık günah yani sanki bilerek mi yaptım. Ne biliyim ben onun orada… gerçi sesleri duyunca kaçmam lazımdı. Bi daha öyle bi ses duyunca koşarak uzaklaşıcam.
…………………
sırtımda bıçaklar gibi hissediyorum. Dönemiyorum arkama. Nerdeyse koskoca b gün bitti ama ben yerimden kalkamadım oda kalkmadı yazık baharla hazan da ben çıkmıyorum diye tüm gün benimle sınıfta oturdular. Şu an son dersteyiz. Bitse de gitsek modundayım. Yarına unutur zaten. Umarım… zil çaldığında ders işlemediğimiz için toplu olan çantamı aldım ve koluma taktım hazanda yanım gelip koluma girdi ona bakıp gülümsedim o daha da samimi bir şekilde bana bakıp sırıttı. Mert hazana baktı ve ‘mal’ dedi. Hazan ona karşılık olarak dil çıkardı. Bende gülümseyerek bahara döndüm. Oda bana baktı ve omuz silkti. Daha bu sabah arkadaş istemiyordum ama onlar gerçekten çok iyiler. Mert ve bahar bizim biraz önümüzde elele yürüyolar.
‘şuan hiç kıskanmıyorum’ diyen hazana döndüm.
‘evet yüzünde öyle diyo zaten’
‘sen ağzımdan çıkana bak’
‘tabi…’
‘seni döverim’
‘sıra arkadaşın olamyı bırakırım’
‘seni sevdiğimi söylemişmiydim?’
‘daha çok seni döverim dediğini hatırlıyorum’
‘çok yanlış hatırlıyosun’
‘öyle olsun’
‘oldu oldu çok da güzel oldu’
okuldan çıktığımızda onlara abimi bekleyceğimi söyledim. Vedalaştık kızları öptüm ve sarıldım ama mertten uzak durdum sevgilisi var nolur nolmaz.
Okulun kapısında abimi bekliyorum. Çok lazım dimi. Benim zaten bilmiyorum evin yolunu. Binda kolumda bi el hissetim. Beni kendine çevirdi. Gördüğüm yüzle şok oldum.
‘selam küçük cadı. Ben şu bastığın çocuk.’
‘lütfen beni öldürme. Daha ölmek için çok gencim güzelim de’
‘ne saçmalıyosun’
‘beni öldürmiycekmisin?’
‘sana bunları o salak arkdaşın mı anlattı?’
‘hangisi?’
‘hazan’
‘hazanı tanıyomusun?’
’ben herkesi tanıyorum.şimdi saçmalamayı bırakta söyle bakalım bugün o kapıyı açarken aklından neler geçiyodu?’
‘sınıfı arıyodum’
‘ ve kapısının üstünde harita odası yazan yeri sınıfın zannettin’
‘sen beni salak mı zannediyosun. Yeter bu kadar öküzleştiğin tamamı? Sadece belki içerde birileri vardır ve onlara sorabilirim diye düşündüm. Bunu sana açıklama nedenim senden korkmam da değil. Çünkü senden korkmuyorum. Madem bi iş yapıcaktın o zaman kapıyı kilitleseydin. Banane. Kimseye de söylemiycem eğer endişelendiğin buysa. Yaptığınız beni ilgilendirmiyo. Beni ilgilendirmeyen bişeyide başkalrına anlatmam. Şimdi beni rahat bırak.’
‘ o zaman seninle yaparken kapıyı kilitleriz’
‘ne? Sen beni ne zannediyosun be?’
‘isteğin bi öpücük değil mi? Tamam seni öpücem. Sen de susucaksın’
‘senin iğrenç duduaklarının beni öpmesine ihtiyacım yok. Sana da ihtiyacım yok o aptal düşüncelerini al ve benden uzklaş ne dersin’
‘sen çok konuşuyosun’
‘defol!’
‘benden hoşlanıcaksın’
‘benim zaten hoşlandığım biri var. Şimdi uza’
önce bana ters ters baktı sonra görüşücez dedi ve okulun otoparkına doğru ilerledi. Resmen bu çocukla konuşurken 2 lafımdan biri yalan dı. Ben günahımı buldum. Çok yalan söylüyorum anlaşılan.
Arkamdan gelen korna sesiyle sıçradım. Arkamı döndüğümde abim i gördüm.arabaya binip burdan hemen uzaklaşmak istiyorum.
‘nasılsın’
‘iyiyim abi sen?’
‘ bende iyiyim güzelim.’
Yolda boyunca okul hakkında konuştuk. Eve geldiğimizde ise beni bırakıp gitti.
‘anne ben geldim’
‘salondayıım’
‘ üzerimi değiştirip geliyorum.’
………………..
sonunda akşam oldu. Okuldan geldikten sonra annemle açıcağı cafenin tasarımını yapıcak mimarla görüştük. Babam öldükten sonra annemi ilk defa gülümserken gördüm. Hepimiz aslında acımızı birbirimize göstermeden yaşadık. Birbirimize destek olduk ankaradayken. buraya gelirken birbirimize söz verdik artık ağlamak yok diye. Mümkün değil asla da olmıycak.
Odama girip kapıyı kapattım. Kendimi yatağa attım ve tavanımdaki parlayan yıldızlara baktım. O çocuk ne kadar arsız öyle seninleyken kapıyı kitlermişmişiz. Sen onu rüyanda göremezsin be. Sapık.. ben napıcam ya aldım başıma belayı.
Kısa olduğunun farkındayım. bunun için özür dilerim. üniversiteye hazırlanıyorum ve de mezunum. yazmak için çok zamanım olmuyor.pazartesileri yeni bölüm yayınlamıyı düşünüyorum. eğer hafta içinde daha erken yazabilirsem yayınlarım. sizinde düşüncelerinizi merak ediyorum yorum atarsanız sevinir eksiklerim olduğunu düşünüyorum. iyi kötü fikirlerinizi yazarsanız bende bu eksikleri düzeltirim. oylarsanız sevinirimmmmm :*
