614 [COMPLETE]

Extra ( The End)

Unicode

မိုးရွာတဲ့ သောကြာနေ့။
ရဲစခန်းငယ်လေးထဲမှာ အော်ဟစ်သံတွေနဲ့ပျါယာခတ်နေကြသည်။

"တရားစွဲမယ် ဘယ်လိုမိဘကမွေးထားသလဲဟမ် မင်းမိဘကိုခေါ်လိုက်စမ်းပါ"

အသက်ကြီးကြီးမိန်းမတွေရဲ့စကားကိုနားမထောင်ချင်ဟန် ဘတ်ဟျွန်း မျက်လုံးမှိတ်ပြီးအိပ်နေလိုက်တယ်။

"ဒီကအကိုအုပ်ထိန်းသူကိုခေါ်ပေးပါ ကျေးဇူးပြုပြီး"
"ထားလိုက်တော့အကိုကြီး သူ့ဖုန်းထဲကလူတစ်ယောက်ခေါ်ထားလိုက်တယ်"
"ဒါဆိုလဲပြီးတာပဲ"

ဘတ်ဟျွန်း လည်ပင်းမွှေးတွေထောင်ကုန်သည်မှာ ဖျင်းခနဲ။

"ဘယ်သူ့ကိုခေါ်တာလဲ"

သူ့စကားကြောင့် တာဝန်ယူထားတဲ့ရဲဝန်ထမ်းက မော့ကြည့်လာသည်။

"မောင်"
"ဘာရယ်"
"contactထဲမောင်ဆိုတဲ့လူကိုပါ ပြီးတော့ ကျစ် မင်းခြေထောက်ကိုချထားလိုက်!"

စကားအဆုံးစကားပေါ်တင်ထားတဲ့ဘတ်ဟျွန်းခြေထောက်လဲတွန်းချခံလိုက်ရသည်။

"ကိုကို!!"

အေး ငါသေပြီ။
အရိုက်ခံရလို့မသေပဲ အဆူခံရလို့သေတော့မှာ။
ဘတ်ဟျွန်းမျက်လုံးကိုတင်းတင်းမှိတ်ထားလိုက်တယ်။ ခုမှတော့ ဘုရားတရုံပဲပေါ့။

အလောတကြီးပြေးဝင်လာတဲ့ချန်ယောလ်က သူ့ကိုဒဏ်ရာရလားသေချာစစ်ဆေးပြီးမှခုံမှာဝင်ထိုင်တယ်။

"ကျေအေးဖို့ကိစ္စပြောချင်ပါတယ် နစ်နာသူက?"
"ဘာမှမကျေအေးပေးနိုင်ဘူး ထောင်ချကိုချပစ်မယ် သူများတန်ဖိုးထားပြီးမွေးထားရတဲ့သားလေးကို ဘယ်လောက်ရိုက်ထားသလဲမမြင်ဘူးလား!"

ခုနမိန်းမကြီးက အော်လားဟစ်လားနဲ့တစ်စခန်းပြန်ထပြန်သည်။ချန်ယောလ်ကထိုင်ခုံကနေထကာ သူ့ခါးကိုညွတ်လိုက်ရင်း ခေါင်းငုံ့ပြီးတောင်းပန်တယ်။

"တောင်းပန်ပါတယ် ဆေးကုသမှုအတွက်လဲတာဝန်ယူပေးပါ့မယ် ​ကျေးဇူးပြုပြီးကျေအေးပေးပါ"

ဘတ်ဟျွန်းကတော့တကယ်ကိုသွေးတက်သွားရတာပဲ။

"မောင် မင်းဘာလုပ်တာလဲ!"