When She Closed Her Eyes (On-going)

Chapter 12

----

NAPABALIKWAS ng bangon si Yesha nang makarining ng malakas na pagkabog. Muli pala siyang nakatulog sa labis na panghihinang nararamdaman.

"What the hell Yesha! It's already 9:30 in the morning yet you are still sleeping? Labis mo naman yatang ikinasaya ang pag-alis namin dito."  Nanggagalaiting sigaw ng ina na nakatayo sa kaniyang pintuan.

Tama, ito ang araw nang kanilang pag-uwi. Umuwi sila na para bang walang pasakit na iniwan sa kaniya.

Ngumiti si Yesha. "Maligayang pagdating, mmy. Pasensya na't natagalan ako sa paggising."

Her mother smirked. "Well, it's better if you didn't woke up anymore." Then she slammed the door.

Ang ngiti ni Yesha ay unti-unti nawawala. Bagong uwi palang ang ina pero masasakit na salita ang pasalubong na nakuha niya. Ano pa nga bang bago, hindi na dapat niyang ikagulat ito.

She smiled bitterly, para sa kaniya ay normal na ang tagpong ganito. Ilang beses na itong na ulit, kaya tila ba'y sanay na siya, pero kailan ma'y hindi siya nasasanay sa sakit na dulot nito.

After doing her morning routine, she went outside, only to see the things of her family, scattered and messy. Ang maleta ni Seah ay nakabukas, magulo rin ang pagkakaayos sa mga damit sa loob, para bang may kinuha ang may-ari rito saka basta nalang iniwan. May mga paper bags rin na wala ng laman, may mga basura ng pagkain sa sahig. Napabuntong-hininga nalang si Yesha, alam niyang naging pabaya si Seah dahil naroon siya, taga-sunod sa kalat niya.

Ilang sandali pa ay natapos na niyang linisin ang sala, handa na rin ang gamit ni Seah kaya't inakyat niya ito sa silid ng kapatid. She knocked Seah's door, asking permission to went in. "Ate? Nandito na po 'yung gamit mo. Papasok po ako, ah?"

As she opened the door, she saw her sister in front of the mirror, smiling brightly while watching her whole body. She was wearing a floral dress that hugged her beautiful body figure. Parang bago iyon dahil ngayon lang niya ito nakita.

Bumaling si Seah sa kaniyang direksyon kaya agad naman siyang ngumiti, "Yesha bagay ba?" nakangiting tanong nito.

"Oo, ate. Sobrang ganda mo," She answered sincerely.

"Of course, I am always beautiful, not like you." Bale-walang pang-iinsulto sa kaniya.

"Here, look, Yesha," says Seah while showing her the gold necklace, sa pendant nito ay may naka-ukit na SEAH na pinalibutan nang maliliit na diamond stone. "Daddy gave it to me. It's beautiful, right? Omooo! I really love it."

Yesha looked at her with envious eyes, never in her whole existence she received that kind of gift from her dad. Kahit noong naroon pa man ang kaniyang kuya. Sa buong pamilya ay ang ama ang may kinakamalamig na pakikitungo sa kaniya. And it hurts her. She was hurt but she keeps on telling that her dad loves her, but it looks like convincing herself that she was loved.

"Ang ganda, ate. Halatang mamahalin iyan."

"Of course. Hindi naman ako binibigyan ni Daddy ng mga cheap na gamit, eh. Unlike you, parang wala ka ngang mamahaling gamit, hahaha nakakaawa ka naman," mapanuyang ani nito. "Sige na, get out."

Napayuko na lamang si Yesha sa sinabi ng kapatid. Oo nga, nakakaawa siya. Simula pa lang hindi na madalas makatanggap ng mamahaling gamit si Yesha. Hindi dahil sa ayaw niya sa mamahaling gamit, ay talagang hindi siya binibigyan ng mga magulang. Sa rason na bata pa lang siya at mas mabuting masanay sa mumurahing bagay. It was fine to her, but being slapped by that fact hurt her ego.

Umuwi na ang pamilya kaya gaya ng inaasahan niya ay nagsibalikan na rin ang kanilang mga katulong.

"Nana Sally! I missed you po!" Maligayang pagbati niya ng makita ang Nana sa loob ng dirty kitchen, naghahanda para sa tanghalian ng pamilya.