trouble

6.

Na mijn sigaret liep ik zachtjes terug naar binnen. Shit! Je kon het natuurlijk ruiken. Ik sloop de trap op en trok snel een andere jogingsbroek aan in de badkamer en een ander shirt. Ik ging rustig op de grond zitten vanbde badkamer en dacht na. Moet ik het Savannah niet gewoon vertellen. Dat ik rook en zo, maar misschien is het nog te snel om het te vertellen. Ik liep naar de kamer waar Savannah weer zat te appe. 'Met wie app je nou steeds?' zei ik toen. 'Wil je het echt weten.' ik knikte hevig. Ze schudde haar hoofd en begon te lachen. 'Met mama, ze vroeg hoe het ging.' Ik begon te lachen en plofte op mijn bed. Ineens ging de bel, ik stopte meteen met lachen en begon zenuwachtig te worden. Mama was er niet, en het duurde een tijdje voordat ik besefte wie er waarschijnlijk voor de deur stond. 'Moet je niet openmaken ofzo?' zei Savannah terwijl ze opkeek vanaf haar telefoon. 'Uhm ja natuurlijk.' Ik liep naar beneden en opende de deur. 'Hea' Shit, daar stond hij, perfect en opgedirkt. Ik schrok. 'Hhhee' stotterde ik. Hij begon te lachen. 'Hoe gaat het?' Vroeg hij toen. 'Heee. wie is dat?' hoorde ik Savannah naar beneden roepen. 'Oww niemand' riep ik naar boven. 'Huh, is er iets?' zei Kian. 'Nee haha' ik begon zenuwachtiger te worden. 'Okeee' zei hij toen, hij keek me aan met een schuine blik. Het was zo schattig. Toen besefte ik ineens dat ik er niet uitzag. 'Ow chips ik zie er niet uit!' flapte ik eruit. 'Je ziet er prima uit' zei hij en hij keek in mijn ogen. Ik ontweek zijn blik en begon te blozen. 'Wauww, wel een lang gesprek met die niemand.' 'Owja, sorry Kian, je kunt maar beter gaan.' Dat was echt niet wat ik wilde. Ik beet op mijn lip en wilde de deur dicht doen maar Kian hielt hem tegen. Hij kwam dichtbij. 'Vanavond om tien uur bij het veldje' fluisterde hij in mijn oor. 'Afgesproken' fluisterde ik terug.  Hij glimlachte en liep weg zonder om te draaien. Ik sloot de deur en leunde met mijn rug tegen de gesloten deur, zuchtte diep en liep weer naar Savannah. Mijn lach kon ik niet van mijn gezicht af krijgen. Zodra ik in mijn kamer kwam keek Savannah me onderzoekend aan. 'Waar ben jij zo blij om? Die niemand was wel heel speciaal ofniet. ' 'Blij, ow zomaar. Ow persoon... Nee dat was.. Uhm.. De postpode.. Ja de postbode komt altijd op de.raarste tijdstippen. ' ik probeerde serieus te klinken maar dat ging niet. We schoten allebei spontaan in de lach. En wow Savannah appt wel veel met haar moeder zeg.

We kleedde ons aan en gingen middag eten. Ik stond bijna de hele tijd te stuiteren van opwinding terwijl Savannah me telkens weer die vragende blik gaf. En ik steeds weer een.slechte smoes bedacht die totaal niet geloofwaardig was 'Lieve schat je bent net een stuiterbal. Zeg nou eens wat er is. ' 'Niks gekkie' zei ik dit keer nog best geloofwaardig. Ik heb alleen maar een date met de knapste jongen everr, of is het geen date. Misschien ziet hij het als een friendship iets. Savannah staarde me aan, het was net alsof ze mijn gedachten kon lezen. 'Yeah right.' Zei ze toen. Ze at haar tosti en ging weer appe. 'Wie app je nou steeds.' Ik wachtte even en ging verder. 'En zeg niet je moeder, want die app je niet 24 uur per dag.' ze begon te blozen. 'Is het een boyyy.' zei ik toen. 'Ja.' zei ze zachtjes. 'Wil je het echt weten.' ik knikte en keek haar aan. 'Oke, het is..'

'Kian'

Mijn hart sloeg een paar slagen over en ik verslikte me direct. 'Sorry. Wat zei je' 'Dat het Kian is' zei ze met een glimlach. Ik keek haar met ongeloof aan. 'Yeah right.' ze begon heel hard te lachen en ik werd er verdrietig van maar lachtte mee. 'Nee het was maar een grapje gek.' zei ze toen.

Ik kon weer ademen na die zin. 'Gosh laat me nooit meer zo schrikken.' 'haha als jij me zou vertellen dat je met hem zou date zou ik je beste vriendin niet meer zijn denk ik.' Zei ze toen. Ik slikte en glimlachte. 'Ja, waarlm eigenlijk?' vroeg ik. 'Hij is slecht, dat ziet iedereen. Ik knikte instemmend, maar achter in mijn hoofd kon ik aan niks anders denken dan die date. Die geweldige date.