PALINDROME ~

Chapter 10 ~

XANDY’s POV

nako, hindi ko naman kayang ipamigay number nya sa kung sino lang, ah! alam ko na! nakita ko lang kasi to sa TV. heheh. kung movie yun or kung anu man, don’t ask me please. basta sa TV ko nakita. ganito natagpuan nung babae yung Mr. Right nya ee.

*kuha ng 100 pesos*

*kuha ng ballpen*

*sulat ng number ni Rei*

yan! so ang kailangan ko na lang gawin ay? teka.. san ko naman ipambabayad tong 100 na to. tsaka grabe naman.. ang mahal naman ata ng number ni Rei? ay! bahala na.

since iniwanan ako nung best friend ko, at talagang doomed xa.. hehehe. hahayaan ko muna xa, alam ko naman kung saan matatagpuan yun at in no time, tatawagan ako nun or ittxt. hahaha!

ay! lumabas nga pala ako ng university, bakit? wala lang, hahanap ako ng kung anu man na mabibili ko. kung saan hindi naman masyandong cheap, baka kasi kung kanino mapunta yung pera tapos sa manyak lang bumagsak. kawawa naman kaibigan ko.

eh? teka, kahit naman ibigay ko sa pinaka mabaet at pinaka gwapong nilalang ang pera na to, kung hindi xa interesado sa textmate, bale wala lang din.

=____= now im doomed.

tapos biglang..

“aray!” si kuya kasi, tumatakbo, nagmamadali.

“miss! miss! kasi ma le late na ako? kailangan kong bilhin ung mga materials na to, kaya lang sabi sakin wala daw silang panukli, baka naman merun kang barya? kahit 500 hundred or hundreds? please naman oh..”

tinignan ko si kuya, pati yung hawak nyang pera.. one thousand pesos.

“okay, titignan ko..” at ayun, nagbilang ako..

“miss salamat ha? laking tulong mo.” tapos tumakbo na ulit xa.

^______^ hai, ang sarap tlga ng feeling pag nakakatulong..

O________O teka.. teka talaga.. as in super tekaaaaaaaaa! nasan yung 100 pesos na merung number ni Rei?

hanap..

hanap…

hanap..

O___________O superrrrrrrr OOOOHHHHHHHH NNNNOOOOOOOOOOOOOO!

>____________________________< bakit kasi hindi ko napansin na napasama pla.. naman naman ee..

balik na nga lang ako sa university.. puntahan ko na lang si Rei. I am hoping na sana kung saan man mapunta yung 100 na yun, nasa mabuting kamay.

=____=

SAI’s POV

si drew parang familiar talaga xa sakin. kaya lang hindi ko maalala kung san ko ba xa nakita? hayaan na nga lang. peru salamat nalang sa tulong nya, naging okay naman ang pagpasok ko. Actually im 19 na. hindi ko alam kung anung year ako dapat sa university na to. at kung anung year man, wala talaga akong pakialam, im not staying here for good pa rin.

naghiwalay kame ng way ni drew. pumunta ako sa labas ng university, kasi bibili ako ng notebook. sa labas lang may available. hai. bakit nga ba hindi ko naisip na mag eenrol ako, tapos papasok ako xempre sa mga classes, tapos kailangan ko din ng notes. anu ba yan.

dampot lang ako ng dampot ng mga things na sa palagay ko kailangan ko.

“643 pesos sir” sabi nung cashier.

inabutan ko ng 1000

“357 pesos sir yung change, 1, 2, 3 hundred 50, 5, 6, 7 pesos..” sabi nya, habang nilalagay sa palad ko yung sukli ko. nginitian ko na lang. tapos lumabas na ako sa lugar na yun.

bumalik ako sa loob ng university para sa last subject namin. 3 hours din na boring class. parang gusto ko pa rin magsisi. bakit ba kasi, engineering? anyways, okay na to kesa wala.

at after ng 3 oras. sa wakas xempre tapos na ang class.

“pare? ayos ka lang ba?” drew asked me.

“oo, pare. medyo exhausted lang. salamat ulit.” I answered.

“uuwi ka na ba? gusto mo sumama samin mag ba-bar hopping.” aya nya. kaya lang wala talaga ako sa mood. not this time.

“hindi pare, may aasikasuhin pa kasi ako. next time siguro. salamat na lang.” peru wala naman talaga akong aasikasuhin. gusto ko lang umuwi na at ipahinga ang utak ko.

sa condo.

*phone rings*

unregistered number.

“hello?” I answered. baka kasi importante.

“HONEYYYYY! bakit naman hindi mo ko sinabihan na aalis ka? kung hindi pa ako sumugod sa bahay nyo at hindi ko nakausap yung nanay mo, hindi ko malalaman na umalis ka dito!!!”

O_________O

yes. I am shocked. bakit? Si Mara. EX-girlfriend ko na hindi matanggap na wala na kame. she’s such a flirt. nalaman ko na napakarami nya plang lalaki. at kung sino sino ang sinasamahan. and one of her reasons kung bakit ayaw nya akong pakawalan ay good catch daw ako. damn. I hate b*tches.

“Mara. cut it out! matagal na tayong break. okay? so hindi ko kailangan magpaalam sayo.” then I end the call. lalo lang ako na stress.

then I realized hindi pa pala ako kumakain ng lunch, almost dinner na. nagdecide ako na magpadeliver na lang ng pizza.

after 30 mins. andito na yung order ko.

“sir 249 pesos po.” sabi sakin nung pizza delivery boy.

“here.” inabot ko sa knya yung 350 na sukli sakin kanina nung bumili ako ng gamit ko, balak ko xang bigyan ng tip, kaya lang. dun sa nakaibabaw na 100 may napansin ako. ang bilis kong inalis yung 100 na nasa ibabaw. at inabot ang saktong 250 sa kanya.

“thanks.” habol ko pa bago ko tuluyang isara yung pinto.

natawa ako sa thought na, ang weird lang nung taong nagsulat ng number nya sa pera. itinabi ko yung 100 peso bill. at nagsimula akong kumain. after I eat, nagshower na ako at natulog. with this weird smile on my face.

-- 

dito na lang muna. hahaha~ please vote and become a fan. maraming maraming salamat! paki supportahan ako. ^____^ 

SAI -- sa side. woooo. exhausted kasi xa. <3 hehehe.