BRIDE OF A MAFIA BOSS

2

2

-

Pag may umalis, May dadating.

TAHIMIK kong tinatahak ang daan pa puntang Business add building. May iilang malagkit akong titigan bago pag tawanan. May iilan ding diring diri habang tinitigan ako.

Humigpit ang hawak ko sa makakapal na libro.  Paulit ulit akong yumuko ng may bumunggo sakin. Lihim akong napa mura. Another hate.

"Im.. Sorry miss."

A manly voice in front of me spoke. Rinig ko ang pag singhap ng mga studyante. Bahagya akong na balisa at na pansin ang lalaking naka yuko at pinulot na ang na hulog kong mga libro.

Dali dali akong yumoko para kunin ang ilan. Inabot nya sa akin ang na pulot nya at agad na ngumiti. Bahagya akong napa iwas ng tingin. He look like a Greek god. Hindi maayos ang buhok pero bagay sa kanyang tignan. Idagdag ang mapula nyang labi at makapal na kilay. Hindi ako maka paniwala na ganito ang pakikitungo nya sa akin. Pakiramdam ko.. Kahit wala na si clyde.. Dumating sya.

Una kong na pansin ang titig nya sa aking mata. Yumuko ako bago inabot ang libro na hawak nya. Kinagat nya ang pang ibabang labi bago ngumiti. Hindi ako naka ngiti pabalik dahil na kaka silaw.

"Uhh-- Sorry again. " kinamot nya ang batok.

Hindi na ako naka sagot dahil sa pag ring ng bell.
Hindi ko na sya tinapunan ng tingin ng agad akong tumakbo pa puntang room.

Wala pa proof kaya na isipan kong mag basa sa dalang libro. Ngumiwi ako ng bumalik sa aking ispan ang nangyari kanina.

The way he stared at my eyes.. Kita ko kung paano sya na tigilan at agad na ngumiti. Pain ang longing visible in his eyes. Hindi ko lang ma tukoy dahil kahit mahilig ako mag obserba sa lahat ng bagay, still he is new to me. Kahit katiting.. Hindi ko sya kilala.

Dumating ang proof namin. I am now a fourth  year college. Taking business add. My dream is to become a police. I just found it cool holding a gun. Lalong lalo na pag babae ang humahawak. But, i know my family against about it. Ako ang bunso kaya dapat lang daw na umapak ako sa buhay kung ano ang mayroon sila.

I want to fly using my own wings so i can claim my freedom. But.. There's  a big wall  stand so im trapped.. For being their slave.

Tumunog ang bell hudyat na recess. Tumayo ako sa upuan ng may marahas na bumunggo sa akin. Napa ngiwi ako sa sakit. Sumumsob ang aking mukha sa armchair na nasa harap. Napa hawak ako sa backrest, kaya hindi masyadong masakit. Agad akong tumayo para ayusin ang salamin sa aking mata na muntik ng ma hulog.

"Oh!  May tao pala. Akala ko hayop! "

Erick said in a sarcastic tone. I stare at him using my usual blank stare . Umiling lang sya bago ako nilagpasan.

"What a witch. Feeling may mukha, mukha namang aso. " he whisper while shaking his head.

Kumuyom na lang ang aking kamao bago nag titmping inayos ang mga libro sa ibabaw ng mesa.

I study hard this time!  Gusto kong ipakita sa kanila na kaya ko.. That i deserve their claps. Na hindi ako malaking disappointed sa pamilya.. Na kaya ko din.

Mula bata ay ganun ang trato sa akin ni mommy. My dad keep telling me that i am precious to him. That i am the most important person in his life.. That no matter happen i am still his baby girl. Somehow,  i feel nothing to wish for. I have daddy,   mommy,  sister and brother... But no.. Mommy hate me the most.

Hindi ko ramdam ang suporta nya. Every time  she get upset because of me and what I've done. Doon na nag sisimula ang away nila. Away na tanging sila lang ang nakaka alam.

"I hate that kid Philip! "

Is she my mother?  I feel not.

Natapos ang buong klase sa araw na iyon ay agad din akong lumabas ng gate. I dont know how to  drive.  Ayaw ni daddy kasi baka ika pahamak ko daw. So here i am. Standing in front of the gate alone.. Waiting for my service to arrive.

"Hii! "

A familiar voice spoke behind my back. I turn around to confirm it.. At hindi ako na bigo. Ito ang lalaking bumunggo sa akin kanina.

Nag simula akong nag lakad. Yumuko ako para hindi nya ma kita ang aking mukha. I just dont like it the way he stared in my eyes. ramdam ko ang kanyang pag sunod. Bumuntong hininga ako at tahimik na nag dasal na dumating na ang sundo ko.

"Hey. " he reach my elbow. Napa talon  ako at agad na umusog lalo.

"Ugh!  Really?  Whats your problem? " aniya sa mababang boses.

You!  You is my problem. Paano mo ako na gawang kausapin habang hindi pinan didirian. I hate to admit but ito ang tingin ng mga tao sa akin dito. Basura!

"Mukhang tama ang dinig ko tungkol sayo. Tahimik ka daw. "

Tuluyan syang naka tabi sa akin. Umiwas nalang ako ng tingin. Nag tanong ba sya sa nga studyante tungkol sa pag ka tao ko?  Or he just hear it somewhere.. Palagi naman ako ang topic kahit wala naman akong ginagawa.

"Im Michael, Kael for you."

He smile awkwardly. Bahagya pa akong tumikhim bago nag iwas ng tingin.

I feel like  i meet a friend,  A real one.

"Joanah.. Ysay for you. "

I cant stop my self from smiling ear to ear. Kumunot ang kanyang noo bago ako tinignan sa mata.

"Saan nag mula ang Ysay?  Ang layo sa Joanah.. Nag short cut ka? "

I pressed my lips in a thin line. Bahagya akong napa iwas ng tingin.

"Ysay is from Ysabelle,  my second name. "

Ngumiti sya. Agad dumapo ang kanyang kamay sa aking ulo at marahan iyong tinapik.

" i can be your freinds now Ysay."

Friend!