Sabah kalkıp direk televizyonu açtım.Pijamalarım hala üzerimdeydi.Sanki kilometrelerce koşmuş gibiydim.Yılların yorgunluğu vardı sanki üzerimde.Koltuğa uzanıp kanallara bakıyordum.Bakıyordum ama aslında aklım başka yerlerdeydi.Dakikalarca kanalları değiştirirken aklım başıma geldi. Ne yapıyordum ben ? O gün okul olduğu aklımdan silinmişti. Telaşlaşla üzerimi giyindim.Daha bir kaç saniye önce pijamalarımla televizyon izlerkenki rahatlığı o lanet okul yüzünden bırakmam gerekiyordu.Saçım başım dağınıktı.O paspal görünüşüm beni rahatsız etmeye başladı.Kaç günden beri kendimle alakam bile yoktu.Herşeyi bi kenara bırakmıştım.Saatlerce uyuyordum.Ödevler, sınavlar aklımın ucuncdan bile geçmiyordu.Ama geçmeliydi işte.Yoksa tüm hayatım pişmanlıklarda dolup taşacaktı.Bu düşünce saniyelik de olsa doğru bi düşünceydi.Ne yani bir kaç sınava çalışmadım diye tüm hayatım berbat bir hale mi dönüşecek ? Kafam okadar karışıktı ki bunları düşünürken okula geç kaldığımı farketmemişim. Çantamı alıp evden çıktım. Kapıyı kapattıktan sonra O gün okuldan sonra piyano kursum olduğunu hatırladım.Tekrar içeri girip defterimi aldım. Notasız çalmayı bi türlü beceremiyorum.Ama nota defterim yanımdayken ünlü piyanocuları aratmam.Beni sıkılmadan dinlerler.
Okula giderken Kerem yanıma gelip :
-Oo Azra nasılsın ?
-İyi olmamı beklemiyorsun değil mi ? Kim okula giderken mutlu olabilir ki.
-Tamam hemen tersleme, hal hatır da soramaz olduk artık..
-Kızma kızma , Her neyse ilk ders matematik. Derse geç kalırsam güne azar işiterek başlarım.
-Peki görüşürüz sen geç kalma ozaman :))
Biraz daha hızlandım. Kerem arkamda kalmıştı Kerem'in sesini duydum :
-Hadi hadi hızlı ol. Derse geç kalmak istemezsin değil mi maviş ? Gülümseyerek yola devam ettim.Gözlerim mavi olduğu için yakın arkadaşlarım bana böyle hitap ederlerdi.Bana maviş dediklerinde kendimi evcil bir kuş gibi hissetsem de yine de hoşuma gidiyor.
Sınıfın kapısını açar açmaz o kasvetli sınıf ortamıyla karşılaştım.En nefret ettiğim ortamdı.Kimi uykulu bir şekilde oturuyor , Kimi sabah yorgunluğu üzerine çökmüş bir şekilde sırasında uyuyor , Kimi de uykulu gözlerle etrafı inceliyordu.Uyurgezer gibi okula gitmemiz müdürün hoşuna gidiyordu sanırım.Hocalar , müdür bundan zevk alıyorlar.Bizi sabah salak gibi görmeyi seviyorlar.Okuldan tek anladığım bu benim.
Sırama çantamı bırakıp arkadaşlarımın yanına gittim.Sınav hakkında konuşuyorlardı.Konuya dahil olmaya çalışsam da kimseyle aynı kafada olmadığımız için düşüncelerimiz uymuyordu.Onlar sınavdan aldığı yüksek notları tartışırken , ben ise bugün sınav var mı, peki ya ödev ? Diye aralara sorular sıkıştırıyordum.Kimsenin umrunda değildim.Onlar çalışkandı ben ise zeki ama tembel bir kız.İstesem atomu bile parçalardım.Onlar yanımdan bile geçemezlerdi.Kısacası içimde çok zeki bir kız yatıyor.Ama yatıyor işte sorun o.Onu kaldırmayı bilirim ben.Ama uğraşmıyorum.Uğraşmak istemiyorum.Çünkü böyle daha mutluyum.Ama kısa süreli bir mutluluk , tüm hayatımı bok edebilir.Bunu biliyorum.Ne biliyim, işime gelmiyor işte.Tek sorun arkadaşlarımla konuşacak ortak bir konumuzun olmaması.
Öğretmen sınıfa geldi.Herkes sırasına oturdu.Hoca bize öğütler verirken ben çalışıp iyi bir öğrenci olmayı planlıyordum.Aklıma iyice yerleşmişti artık.Çalışacaktım.Tüm arkadaşlarım benim arkamda kalacaktı.
Zirveye çıkacaktım ! Ben zirvedeyken aşağıdakileri izlemenin çok zevkli olacağını düşünüyorum.Bunu yapmak için sabırsızlanıyorum.
