⚜️CONTROL⚜️

Soğuk odalar🔱

Yardım etmek?
Benden yardım istemişti?
Aslında...komediyen olabilirdi?
Güldüm,benim gibi birisinden isteyeceği en son şey bu olmalıydı.
Tam o sırada boynumda bir nefes hissettim.

Sürüklediğim bu oğlanı o ormana bırakmamı söylüyordu,arkamı dönemi istemememi sağlayan yaratık.

Ben,kendi isteklerine göre hareket eden birisiydim.
Kimse bana istediğini yaptıramazdı.
Büyük ihtimalle elimde ki bu oğlanı bıraktığımda onu parçalara ayırır ve ruhu ile karınlarını doyururlardı.

Aynı aileme yaptıkları gibi...

O gün,yani beni bıraktıkları gün bu yaratıklarla ilk tanıştığım gündü.
Kapı sesi ile uyanmış ve beni terk eden ailemin peşine yol almıştım ancak ailemin parçalanarak ölüsünü ve insanlardan sadece ruhu yemek sahnesi o yaşta ki bir çocukla için fazla korkutucuydu.

Yaratıklar her ne kadar bana iyi davransa da üç kişi hariç genellikle kişilikleri soğuktu.
Bu da beni böyle soğuk bir yapıya sahip olmama neden oldu.
Ve ben bu durumdan pişman değilim.eğer bana sıcak davranırlarsa sıcak,soğuk davranırlarsa soğuk davranıyordum.

Şimdi ise bu iğrenç yaratıkların istediğini yapmayıp,çocuğu eve doğruyu sürüklemeye başladı.
Bu iğrenç yaratıklar yılda sadece bir kez kurban seçer ve o kurbanı yiyene kadar başka bir canlıya dokunmazlardı.
Yani bu çocuk,o yaratıklar yok olana kadar bu evde kalmak zorundaydı.

Benimle kalmak,ruhani varlıkları gören bir kızla yaşamak,hatta o yaratıklarla yaşamak gerçekten kolay birşey değil ama buraya gelmeseydi hâlâ o sakin yaşamına devam edebilirdi.
Gerçi bu çocuğun yaşamının pek sakin olduğuna sanmıyorum ama...

O yaratıkları yok etmek için birkaç seçenek var ama nasıl yapıldığını bilmiyorum ama belki bana yardım ederse beraber o yaratıkları yok edebiliriz.
Ama bunun için ona güvenmem lazım,malesef ben de güven denen o duygu uzun zamandır yoktu.

İşimiz baya zordu,bu işi zorlaştıran şey ise bu çocuğun buraya kadar gelmesiydi,bu ormana giriş olmasına rağmen hâlâ bir çıkış yoktu.
Ya da ben öyleyim sanıyordum...

O iki komik kelimeyi söyledikten sonra geriden bilinci kapanmıştı ve kaç kilo ise onu sürüklemek her bir saniyede daha bir zorlaşıyordu.
Bu durum ise sadece benim sinirimi bozuyordu.
Çabuk sinirlenen bir insandır ve sinirlenince hiç iyi şeyler olmuyordu.

Derken ilerden bana doğru uçan rose'yi gördüm.bir elinde şemsiye diğer elinde ise bir el arabası vardı.
Hafif bir gülüseyişle karşıladım rose'yi.
O gerçekten iyi bir arkadaştı,her ne kadar güvenmesemde.

"Yardıma ihtiyacın olabilir diye düşündüm?"

"Sen gerçekten bir kurtarıcısın"
Dedim ve bu çocuğu arabaya attık,sonra ise iki kız zorlukla eve doğru el arabasını sürdük.
İçimi kötü bir his kapladı,aynı dünyada sabah ki gibi.

Biri bizi izliyordu ve bu hiç hoşuma

Sonunda eve vardık ancak ben çocuğu içeri aldıktan sonra rose kayboldu.
Nedenini biliyordum,evde benim dışında başka birisi varsa benim isteğim dışında buraya gelmiyorlardı.
Küçükken çok sosyal olacağımı ve arkadaşlarımın benden korkmamasını istedeğim için,tek isteğimin bu olduğunu ve kabul etmelerini istemişti.

Yemin ettiklerini söylemişlerdi ve eğer yeminlerini bozarlarsa yok olucaklardı,büyük bir yemin ettirmiştim.
Ve bu yemini ettirdiğimde,çoktan ailem gözlerimin önünde öldürülmüştü.
İçimde ki çocuk birden değil,yavaş yavaş yok olmaya başlamıştı.
Bu daha acı vericiydi.

Yaratık konusunda  şöyle kötü birşey vardı,sadece benim anlaştıklarımla sınırlı değildi.
Zaten bu yüzden istediklerimde gelmelerini söylemiştim.
İnsanlar bana her zaman daha korkunç gelmistir.

Yaratıklardan kimin iyi olduğunu veya kötü olduğunu anlayabiliyordun ama insanlarda öyle değildi,gerçek yüzlerini çok iyi saklıyorlardı.
Ve gün gelip,o maskelerini çıkardıklarında sen çoktan onların oyununa düşmüş oluyordun.

Onlardan kaçış yoktu,sana yakın davranıp tuzaklarına düşürdüklerinde,sen sadece ağa yakalanmış bir balık gibi çırpınırdın.
Seni sadece kullanırlardı ama o kadar iyi oynarlardı ki sen asla anlamazdın.
Sonra ise kendini suçlardın,nasıl bu kadar aptal oldum? Diye.

Aklına onların ne kadar tehlikeli ve yılan oldukları gelmezdi.
Hayatından onları çıkarırsın ama sonra acı çekmeye başlarsın çünkü onlara alışmıssındır.
Umursamaz bir insan bile olsan o yaranın sızısını hissedersin.
Derin bir kesik atarlar ve sen o anlarda sadece büyülenmiş gibi onu izlersin...

Çoktan oğlanı o soğuk,boş odalardan birine atmış.kahvem ile yağan yağmuru izliyordum.
Ortam çokta sessiz ve huzurluydu ama malesef biliyordum ki bu huzur yakında bozulcaktı ve ben büyülenmiş gibi olanları izliyecektim.

Nedensiz içerde yatan çocuğunda bu olaylarda az bile olsa payı olucak diyordu.
Ben hislerime kulak veren bir insandır ve bu yüzden kesinlikle o çocuğa dikkat edicektim.
İşimi şansa bırakamazdım.

Kulağıma gelen nefes ile olduğum yerde donakaldım.
Bu eve giremezlerdi,kesinlikle!
Ama şuan yan tarafımda bulunuyordu,korkuyordum.
Ama bana birşey yapamazdı,onun kurbanı değildim.

İçerde yatan çocuk,her ne kadar kurbanı olsa da onu yatırdığım odadan ona da birşey yapamazdı.
Koyduğum oda özeldi,oraya kesinlikle ben istemediğim sürece birisi giremezdi.
Bu eve o varlığın girmesine tek bir neden sebep olabilirdi,içeride yatan oğlan.

O çocugun,insan olsa bile bahsettiğim maskelilerden pek bir farkı yoktu.
Bu yüzden bu varlık içeri girebilmişti.
Köpek gibi içeride yatan bu kötü insanlardan biri olduğuna kokusu ile algılamış ve rahatlıkla içeri girmişti.

Ben,o varlığın dediği şeyi inadım yüzünde yapmamış ve o çocuğu içeri almıştım.
Ben,ilk defa bir hata yapmış ve başıma bir bela almıştım...