Je kent me niet

15

Bij het huis van de grootmoeder van Sarah aangekomen (het was inderdaad erg dichtbij) stopte Sarah met lopen en ze zuchtte even.
'Nu wordt het echt officieel,' zei ze.
Daan wist niet zo goed wat hij daarop moest zeggen, daarom zei hij maar een beetje droog: 'Ja.'
Sarah grinnikte en belde aan. Na kort gewacht te hebben ging de voordeur langzaam open. Er stond een vrouw met grijze krullen achter. Ze keek even naar Daan en toen naar Sarah.
'Heb je het verteld?' vroeg ze. 'Alles?'
'Alles waar ik zo snel op kon komen,' zei Sarah. 'De belangrijkste dingen wel, denk ik.'
'Kom binnen,' zei de vrouw en ze gebaarde naar de gang achter zich.
Sarah liet Daan voor gaan en liep daarna achter hem aan. Daan keek rond. Er hing een foto aan de muur van een vrouw en een klein meisje. De vrouw leek op Sarah's oma. Ze had kort, rood krullend haar. Het kind had een ontplofte bos haar, ook rood. Daan herkende de moeder van Sarah.
Sarah duwde hem zachtjes verder naar de woonkamer. Daar stond de oma van Sarah met een theepot in haar hand. 'Wil je thee?'
'Ja, lekker,' zei Sarah.
Daan keek haar even aan. Ze knikte, dus zei Daan: 'Ja, ik wil ook wel, bedankt.'
De vrouw schonk in en zei toen met een glimlach: 'Ik ben Dorothea. Ik ben Sarah's oma, zoals je al weet. Aangenaam kennis te maken.'
'Eh, hoi, ik ben Daan,' zei Daan twijfelend.
'Drink je thee,' zei Dorothea. Daan pakte zijn kopje en wilde blazen, maar de thee bleek niet meer heet te zijn, terwijl hij toch echt dampte toen Dorothea de thee inschonk. Dus Daan nam een slok en moest moeite doen het binnen te houden. Deze thee was verschrikkelijk! Hij slikte het moeizaam door.
'Hoe vind je de thee? Zelfgemaakt,' zei Sarah's oma.
Daan keek weer even snel naar Sarah, en die keek hem aan met een blik die zei: 'Zeg dat het lekker is, zeg dat het lekker is!' Dus Daan zei met een geforceerde glimlach: 'Erg lekker!'
De oude vrouw glimlachte en zei: 'Mooi. Ik ga even naar boven, ik moet even iets pakken.'
'Oké,' zei Sarah.
Toen Dorothea de deur uit was, keek Daan Sarah verward aan. 'Vindt ze mij wel aardig?' vroeg hij bang.
'Ja hoor, je moet gewoon nog even wachten.'
Toen viel Daans oog op een potje dat op een kast stond.
'Wat is dat voor mooi potje daar?' vroeg Daan terwijl hij richting de kast wees.
'Oh,' zei Sarah met een kleine glimlach, 'dat is de urn van mijn overgrootmoeder. Wij Animae worden meestal gecremeerd, en de dochter houdt de as. Wil je het zien? Pak maar eens.'
Daan liep naar de kast en pakte de blauw met paars gekleurde urn.
'Geef maar eens,' zei Sarah. Dat deed Daan.
'Kijk,' zei Sarah terwijl de de deksel er van het potje af haalde. 'Hier- shit!' De urn gleed uit Sarah's handen. Hij viel op de grond en brak in scherven. De as van Sarah's overgrootmoeder lag overal.
'Oh nee, nee, nee, oma wordt woedend!' riep Sarah wanhopig uit.
'Kunnen we het niet nog even snel oprui-' begon Daan maar hij werd onderbroken door het geluid van voetstappen op de trap.
'Shit,' fluisterde Sarah nog een keer, in zichzelf.
Dorothea kwam binnen en zag meteen dat er iets was gebeurd. Ze keek van Sarah, naar Daan, naar de scherven op de grond. Haar ogen werden groot en ze riep woedend uit: 'Wát is hier gebeurd?! Wie heeft dit gedaan?'
Sarah keek naar de grond en zei niets. Daans blik vloog van Sarah naar haar oma. Wat moest hij doen? Sarah's oma was wel erg boos. Hij kon haar niet zo boos laten zijn op Sarah! Dat verdiende ze niet.
Daan besloot en zei: 'Ik was het. Ik vond die urn zo mooi en pakte hem van de kast, maar hij glipte uit mijn hand.' Bang bleef Daan hierna wachten op het antwoord van Dorothea, terwijl hij naar zijn voeten bleef kijken.
Toen het heel lang stil was keek hij voorzichtig op. Tot zijn verbazing zag hij Sarah breed grijnzen en Dorothea heel vrolijk en afwachtend naar hem kijken.
'Wat is er? Bent u niet boos omdat ik die urn heb gebroken?' vroeg Daan verward.
'Nee hoor, waarom zou ik boos zijn om iets wat je niet gedaan hebt?' zei Dorothea opgewekt.
Daan keek verbaast naar Sarah en weer terug naar Dorothea.
'Je bent geslaagd voor de test!' zei die blij.
Daan snapte er nu helemaal niks meer van. Sarah's oma zag dat, dus ze legde uit: 'Ik wilde graag testen of je echt een goede vriend voor Sarah zou zijn, en Sarah werkte graag mee, want ze was er blijkbaar van overtuigd dat je zou slagen. En gelijk had ze, je aarzelde bijna niet!
Kijk, dat hele gedoe met die urn, dat was al gepland. We hadden gepland dat je ernaar zou kijken, dat Sarah hem zou laten vallen, dat ik dan binnen zou komen en zou vragen wie het gedaan had. Een echte vriend zou zelf de schuld op zich nemen, ook al is het niet zijn schuld. En dat deed je!'
'Maar hoe wist u dan dat ik naar die urn zou kijken?'
'Noem me maar "jij"! En noem me maar Dory, Dorothea is zo'n saaie naam. Maar, als antwoord op je vraag: magie. Vergeet niet dat niet alleen Sarah een Anima is, maar ik ook.'
'Heeft u - ik bedoel je - mij behekst?!'
'Noem het niet beheksen. Wij zijn geen heksen, wij zijn Animae. Daar zit een groot verschil tussen. Maar ik dwaal weer af. Nee, ik heb geen magie op je uitgevoerd. Wel op de urn. Wij zouden nooit een spreuk over de Band uitspreken, zonder het hem eerst te vragen.'
Dat was wel een geruststelling voor Daan. Toen bedacht hij opeens iets: 'En de urn? Is die dan nep?'
'Nee, die is wel echt.'
'Maar waarom heeft u - oh, sorry, ik bedoelde je - die dan kapot laten vallen?'
'Magie, Daan. Wen er maar aan.' Dory mompelde wat en de as verzamelde zich bij elkaar terwijl de scherven zich er omheen sloten. De urn was weer heel, met de as erin. Daan stond er met grote ogen naar te kijken. Dory keek geamuseerd naar Daans verbaasde gezicht en Sarah moest zachtjes lachen.
'Dit is de tweede keer dat ik magie zie! Dan mag ik toch wel verbaasd zijn,' zei Daan. Hier moesten Sarah en haar oma alleen maar harder van lachen.
Toen schoot Daan iets te binnen. 'Jullie hebben het steeds over heksen, en dat jullie dat niet zijn. Maar hoe zit dat dan?'
'Heb je dat nog niet verteld?' vroeg Dory aan Sarah.
Sarah haalde haar schouders op. 'Er is veel te veel om te vertellen, oké, ik kan niet in één keer op alles komen.'
'Oké. Dan zal ik het maar vertellen. Kijk, Daan, zoals bij alles, zijn er bij de goede dingen ook slechte dingen. Zo hebben Animae een grote vijand: de heksen.'
'Die ook niet zo cool zijn als in Harry Potter,' zei Sarah er even tussendoor.
'Lang geleden bestonden er nog geen heksen,' ging Dory door alsof Sarah niets gezegd had. 'De Animae leefden vredig samen. Ze werden bestuurd door een tweeling, die ervoor zorgde dat de Animae geheim maar gelukkig bleven. Ze heetten Fidelia en Aemilia. Fidelia en Aemilia waren niet alleen zussen, ze waren beste vriendinnen. Maar toen werd hun moeder, met wie ze een hechte band hadden, erg ziek. Na een zware maand overleed ze uiteindelijk. Fidelia en Aemilia waren er kapot van. Maar ze verwerkten hun verdriet op een verschillende manier.
Fidelia werd nog aardiger en vredelievender dan ze al was. Ze maakte sommige regels milder, zorgde dat de familie van de Animae vaak bij elkaar kon zijn en dat ze iedereen goed kende, zodat ze een goede leider zou zijn die ook voor de privé-problemen van Animae zou kunnen zorgen. Haar bestuur werd veel persoonlijker.
Aemilia daarentegen wilde alles strenger aanpakken. Ze had haar verdriet ver weggestopt en er was woede voor in de plaats gekomen, woede om de wereld en hoe oneerlijk die in elkaar zat. Ze was woedend omdat hùn moeder was overleden, en niet die van iemand die veel slechtere daden had begaan. Daarom begon ze mensen te straffen als ook maar één klein dingetje fout hadden gedaan. Ze was nooit meer vrolijk en beïnvloedde de mensen om haar heen, behalve Fidelia, die een soort natuurlijke vrolijkheid over zich had die niemand omver kon krijgen.
Op een gegeven moment werden de straffen van Aemilia zo erg en zo vaak dat Fidelia wel in moest grijpen. Ze had dat al die tijd niet gedaan omdat ze geen ruzie wilde met haar zus. Als ze ruzie kreeg zou ze al haar familie kwijt zijn. Maar het gebeurde, want Fidelia kon dit niet langer aanzien toen Aemilia dreigde iemands Band af te snijden. Dit was het ergste dat ooit kon gebeuren voor een Anima. Het was nog nooit echt gedaan maar verschillende Animae hadden er theorieën van.
Fidelia wist dat ze haar zus moest straffen, maar ze was wijs en wist ook dat ze niet rechtvaardig kon oordelen over haar zus van wie ze nog steeds hield. Dus liet ze het volk beslissen. Dat wilde haar terugpakken op de manier die zij tegen hen wilde gebruiken. Bijna iedereen wilde dat haar Band, Cassus, eraf gesneden werd. Met pijn in haar hart liet Fidelia dat gebeuren, want het was immers wat het volk wilde. Er werd uitgevogeld hoe een Band er precies afgesneden moest worden en ze voerden het uit. Fidelia keek weg toen het gebeurde. Maar toen het klaar was en Aemilia huilend op de grond lag liep ze snel naar haar toe om haar te troosten. Aemilia was echter ziedend op Fidelia. Ze stond op, duwde Fidelia aan de kant en rende toen zelf boos weg. Fidelia bleef verdrietig achter.
Een lange tijd hoorde niemand meer iets van Aemilia. Fidelia zorgde voor Cassus, die het leven zonder Aemilia moeilijk vond. Maar Fidelia zorgde ervoor dat hij weer kon lachen en vrolijk kon zijn. Het volk voelde zich weer fijn en veilig.
Jaren later keerde Aemilia opeens weer terug. Ze was sterker geworden. Ze had geen Band, maar kon toch magie uitvoeren. Ze was onafhankelijk en wilde nog altijd wraak nemen. En dat deed ze. Met veel geweld viel ze de stad binnen waar de Animae woonden. Fidelia kwam eraan snellen om het volk te redden, maar toen ze zag dat haar zus alles aanrichtte stopte ze. Tegen haar zus kon ze niet vechten, zelfs niet na alles wat ze gedaan had. En terwijl Fidelia daar stil stond tegenover haar zus viel die juist aan. Ze fluisterde wat spreuken en opeens viel Fidelia op de grond en hapte naar adem.
Aemilia richtte zich op haar Band. "Dit is je kans," zei ze. "Ga je met mij mee? Of blijf je bij de mensen die ons gescheiden hebben?"
Maar Cassus was al naar Fidelia gerend, die nog steeds op de grond lag te schokken, en nu zat hij bij haar, naast haar Band, en hield haar hand vast. "Nee," zei hij vastberaden. "Nee. Kijk wat je iedereen hebt aangedaan! Fidelia heeft me geholpen toen je weg was. Jíj hebt mij niet eens meegenomen. En nu denk je dat ik toch zomaar meega met jou, terwijl degene die ervoor heeft gezorgd dat ik weer vrolijk kon leven hier stervend op de grond ligt? Nee. Ga maar in je eentje weg. Leef maar zonder liefde. Want ik kan je niet meer vergeven voor dit."
Aemilia keek hem nog één keer woedend aan, fluisterde wat, gebaarde naar Fidelia en rende toen weg. Opeens klonk er een harde, wanhopige schreeuw. Het was Fidelia's Animasocius. Fidelia was gestorven.
Na deze gebeurtenis hielp Cassus Fidelia's Band, zoals zij hem geholpen had, tot zijn dood. Na overleg met hem en het volk besloten ze dat hij nu de leider zou zijn, tot Fidelia's dochter oud genoeg was.
Iedereen dacht dat ze van Aemilia af waren, en dat waren ze ook, voor een paar generaties. Maar Aemilia had een man gekregen. Of ze hem gemanipuleerd of betoverd had of dat het echte liefde was is onduidelijk, maar ze had een man en ze kregen kinderen. Haar dochters hadden ook toverkracht, maar geen Band nodig. Aemilia's familie werd groter en groter en na een tijdje waren ze een aparte soort. Ze noemden zichzelf heksen.
Soms probeerden ze nog een leider van de Animae aan te vallen, maar de Animae waren sterker en wonnen altijd. Een grote rivaliteit bestaat echter nog steeds tussen hen.'

- a/n Als eerste wil ik zeggen: sorry dat ik niet eerde geüpdatet (?) (volgens mij weet niemand hoe je dit schrijft) heb!!! En dat nou net na het hoofdstuk dat ik zeg dat ik het elke week wil proberen! Ja, zo goed ben ik in dingen volhouden. Ik had geen inspiratie enzo, standaard dingen, maar waarschijnlijk zijn het halve smoesjes. Maar ik heb wel echt vaak last van inspiratiedipjes ugh. Ja, ik wil nog wel proberen om elke week te updaten, maar als je nu geen vertrouwen in me hebt, is dat wel terecht ;).
En nu wil ik nog even wat mensen HEEL ERG BEDANKEN WANT ZONDER HEN WAS DIT HOOFDSTUK NOG LATER GEWEEST. En ja ik bedank ze zo erg dat het in caps-lock moet.
ALS EERST: BeMe4Ever OMDAT ZE ME GEHOLPEN HEEFT MET HET HELE VERHAAL VAN DE HEKSEN EN ZO, EN GEWOON OMDAT IK ALTIJD BIJ HAAR TERECHT KAN ALS IK IETS NIET WEET VOOR DIT BOEK. DANKJEWEEEL!
ALS TWEEDE: cocoriva OMDAT ZIJ ME GEHOOPEN HEEFT MET 'DE TEST'. IK WIST AL DAT IK EEN TEST WILDE MAAR NOG NIET ECHT HOE IK HET UIT MOEST VOEREN, EN COCO HEEFT ME HEEL ERG GEHOLPEN MET HET BEDENKEN. THAAANKS!
EN ALS LAATSTE: Louisyx OMDAT JIJ DE NAAM VAN SARAH'S OMA HEBT BEDACHT EN IK LIEP DAAR HEEL ERG VAST EN IK MOEST GEWOON EEN GOEDE NAAM HEBBEN. DUS THANK YOUU!
Volgens mij was dat wel wat ik wilde zeggen :)
Oh, en alle mensen die zo lief zijn om te voten en te commenten of dit gewoon al te lezen, ook bedankt! Ontoud, jullie zijn allemaal super :) -