Mr. Billionaire's Baby Maker [COMPLETED]

Kabanata 6

Kabanata 6
Indonesia

-----------------------------
-------------

"Would it be okay if i let you go to Indonesia, alone? I have meetings tomorrow. And I've already set a date, we can't break my promise to Farraj." Obvious naman na ayaw niya lang akong manatili sa pilipinas dahil ginugulo na naman ako ng lalaking 'yon.

"Kaya ko naman kasing mag isa. Bakit ka pa sasama?" My Mom heaved a long and loud breath before taking her Bag on the couch.

"I am just worried about you. It's better if you stay in Indonesia with Arielle. Nasabi saakin ng sekretarya mo na ginugulo ka ni Averil."

"Mom, we've already talked about this, right? I have plans at kahit ano pang gawin ni Averil hinding hindi magbabago ang-"

"You have plans but your plans can be ruined sa oras na mahulog ka sa lalaking iyon. And knowing you, you have a good heart-" Tumayo ako't lumapit sa kaniya. Every step i take nadidinig ang malakas na tonog ng takong ko sa tuwing dumidikit ito sa sahig. Nakakakilabot but it was all part of my training. Nasasanay nalang naman ako sa tuwing paulit ulit akong tinuturuan lumakad. Kahit gaano kasakit sa paa kailangan masanay ako.

"Again! Put that thing on her head!"  The instructor shouted at his PA. I've been on the US for One year and Three Months already pero hindi padin talaga ako nasasanay kaya't paulit ulit na gingawa ko ang mga bagay na ito para mas lalong matuto.

I walked easily, chins up, fierce eyes. Nakakaapat na hakbang palang ako ay agad na malakas na tonog ang umalingawngaw sa loob ng mansion. Again, the instructor looked at me, disappointed.

"Your Mother told me that you can master this in just one day but, it's been three days, still no improvement!" Malakas akong bumuntong hininga. Hindi ko naman kasi alam kung bakit pati ito aypag aaralan ko pa gayong maari naman akong magsapatos na lamang.

"Hindi ko lang maintindihan. Bakit kailangan-"

"As a Master, as a Leader, you need to be fierce, you need to look scary! Kahit gaano ka pa kahina basta matatakpan mo ang kahinaan mo at magmumukha kang katakot takot okay na! At lahat ng ito, lahat ng pinag aaralan mo ay para sa ikabubuti ng organisasyon mo!" That made me realize something. Hindi simple ang pinasok ko, hindi madali, hindi mahirap kundi sobrang hirap. All those hard works, all those tiring days, all those tiring trainings made me who i am. Inilabas nito lahat ng kakayahan kong matagal ng nakatago sa kalooban ko.

"You can stop helping me, Mom. I can do this on my own, or maybe gave this to me and I'll treat this as my first hard mission." Umalis ako sa harap niya't umakyat. Palaging kasama ko si Arielle sa lahat ng mga lugar na pinupuntahan ko. I can't leave her here. Lalo na't kapag wala ako si Mommy naman ang namamahala ng lahat. I don't want to leave my daughter with a Maid or Bodyguards that'll make her uncomfortable.

"You ready?" My daughter nod her head. Sinuot niya ang isang sunglasses na akala mo papunta kaming beach dahil may beach hat pang suot. Tinignan ko siya ng maigi na agad naman niyang napansin. She raised her sunglasses a bit, sakto lang para makita ko ang mata niya at ang kilay niyang nakataas na ngayon saakin.

"What, Mom?" I laughed a bit dahil sa sinabi niya.

"Why are you wearing that?"

"What that, Mom?"

"That." I looked at her from head to toe. She giggled at agad na hinila ang maliit na maleta niya. I can't understand my Daughter, kahit naman hindi na siya mag dala ng maleta dahil palagi namang may damit nang nakahanda doon, pinapabayaan ko nalang dahil iyon naman ang gusto niya.