VENÜS

Bölüm 1

''Geçmişimin karanlık izleri artık bir nefes kadar yakınımdaydı...''

13 yıl önce 

''Anne!'' diyerek acı içinde haykırdı küçük Venüs.Minik ayakları hızlıca merdivenlerden aşağı adım adım iniyordu.''Anne neredesin!?'' diye seslendi yeniden. ''Baba!'' diye bağırdı bu seferde,  ''neredesiniz?'' dedi bu sefer git gide kısılan sesiyle. Merdivenlerin son basamağında sendeleyerek düştü. Hızlıca toparlanarak salona doğru koşmaya başladı, salonda bir sürü adamlar vardı.

Venüs bu adamları daha önce görmediğine emindi odaya göz gezdirirken annesinin yemyeşil gözlerini gördü. Korku ve endişe yalın bir şekilde gözlerinde görülebilirdi, kendisi için değil kızı için endişeliydi. Küçük Venüs olanları anlamıyordu annesi yere diz çökmüş gözleri dolu bir şekilde ona bakan küçük kızına bakıyordu. Her şeyin farkındaydı son onun kapısını çoktan çalmıştı, kaçacak yerleri yoktu artık.

Venüs gözlerini annesinden çekip onun yanında dikilen adama baktı. O adam dışında bütün adamların yüzünü maske kaplıyordu. ''Merhaba Venüs ben Deimos'' dedi ürkütücü sesiyle, Venüs hala anlamıyordu olanları. Kadın Deimos'a dönerek ''lütfen ona zarar verme, lütfen'' dedi  fısıltı ile. Âdeta gözleri ile de yalvarıyordu.

''Onu şimdi değil ama bir gün kendisi her şeyin farkına varınca karşısına çıkacağım ve emin ol senden daha çok canı acıyacak'' dedi Deimos. Venüs olanları anlamaya çalışıyordu bu adamların salonda ne işi vardı ve babası neredeydi? henüz 5 yaşındaydı ve az sonra yaşanacakları Venüs'ün görmemesini engelleyecek hiç kimse yoktu. 

Deimos öyle bir adamdı ki insanların acı çektiğini görmekten zevk duyardı.Bu bir çocuk olsa bile, kendisini insanlardan üstün görüp insanları aşağılar ve canice öldürürdü. Bugün tam olarak Venüs'ün hayatının alt üst olacağın gündü, bugün Deimos bu ailenin kabusu olacaktı. ''Anne oyun mu oynuyoruz?'' dedi Venüs,kadın o kadar çaresizdi ki Venüs'e ne diyeceğini dahi kestiremiyordu.

''Evet Venüs oyun oynuyoruz birazdan olacakları dikkatle izlemeni istiyorum'' dedi Deimos Venüs heyecanla yerinden zıplayıp el çırpmaya başladı. Annesi gözyaşları içinde ''seni seviyorum'' diye  fısıldadı ''anne neden ağlıyorsun? bak oyun oynayacağız biliyorum evde top oynamak yasak merak etme bu sefer top oynamayacağım ağlama'' dedi. 

Venüs'ün o kadar saf ve o kadar masum bir kalbi vardı ki annesi bir kere daha bunu hakkettiğini hatırlayıp kendine lanet okudu. Deimos yavaş ve sakin adımlarla yanında dikilen adamın elindeki ucu keskin ve sivri bıçağı alarak Venüs'ün yanına geçti ''bak şimdi bu  bıçağı alacaksın ve gösterdiğim yere saplıyacaksın'' dedi sinsilik ile '' ama annem bıçağın zararlı ve bir tarafımızı kesebileceğimizi söyledi bu nasıl oyun böyle!'' diye bağırdı annesinin canı acırdı bunu biliyordu ve annesinin canının acımasını istemiyordu. ''Hayır o öyle bir şey değil sadece bir oyun'' dedi ''hayır istemiyorum'' dedi Venüs öfkeyle Deimos hiçbir şey demeden doğruldu Venüs ise sessizce olanları izliyordu. ''Sakin bir şekilde kalbine koydu bıçağı Deimos eğilerek ''merak etme Venüs için bu hayatı cehenneme çevireceğim'' dedi ve gözlerini baktığı anda bıçağı kaldırıp hızlı bir şekilde sapladı.

 Annesinden gelen kırmızı renkte neydi öyle iyi de annesi kırmızı rengi sevmezdi ki. Deimos bıçağı hızlıca çıkartarak Venüs'e döndü ''bugünü sakın unutma Venüs her şey senin için bugün bitti '' diyerek bıçağı Venüs'ün eline koydu ve salondan çıktı. Salonda sadece annesi ve kendi kalmıştı ilk önce elindeki kanlar içinde ki bıçağa baktı sonra annesine, yere yığılmıştı. Venüs'ün eline de kan bulaşmıştı, hemde annesinin kanı. Hemen annesinin yanına koşarak sarıldı, ''anne hadi uyan şimdi uyumanın sırası değil'' dedi annesi hiçbir tepki vermiyordu. Pencereden içeri rüzgar girmesi ile üşüdüğünü hissetti ''anne hadi kalk hani yerde yatılmazdı hasta olurduk'' dedi kolundan çekmeye çalışarak ''bak üşümüşsün de'' diyerek koşa koşa merdivenlere çıkıp battaniyesini aldı, yine eli ayağı birbirine dolaşmıştı annesi Venüs'ün battaniyeyi yerlerde sürüdüğünü görse çok kızardı. Hızlıca salona geçip annesinin üstüne battaniyeyle güzelce örttü. ''Yaramaz anne seni'' diyerek  Venüs eğilip yanağına bir öpücü kondurarak yanına yatıp annesine sarılarak uyudu...

Bu hikaye Venüs'ün hayatının mahvolma hikayesiydi...