Kulaklığımı kulağıma taktım. Ve kaymaya başladım.
Moralim bozuktu. Sabah sabah yine annemin saçmalıklarıyla uyanmıştım.
Beni üzen herşeyi yapıyor daha sonra iyiliğin için diyordu.
Farkında mıydı bilmiyorum ama artık ona dayanıyordum. Babamla boşanalı seneler olmuştu. Babam da annem gibiydi. Sadece kendilerini düşünüyorlardı.
Pistte kaymaya devam ederken aklımı toplamaya çalışıyordum.
Birden biri ellerini belime koydu ve benimle kaymaya başladı.
Dönüp baktığımda Yankı olduğunu gördüm. Gülümseyip önüme döndüm.
Son hareketi yaptı ve beni döndürdü.
"Baya iyi bir takımız he patenci?" dedi çarpık bir gülüşle.
"Tabiki." dedim
"İyi görünmüyorsun bir sorun mu var?"
Tam bir şey diyeceğim sırada Başka biri bana seslendi.
"Gece?"
Dönüp baktım gelen Kaan'dı.
"Efendim?"
"Nasılsın canım çok iyi görünüyorsun." dedi.
"İyi mi?" dedim.
"Evet."
"Beni hiç tanımamışsın." dedim.
Kaan'la iyi giden bir ilişkimiz yoktu. Benim için bir hataydı.
Yankı 'ya dönüp gülümsedim o da gülümsedi.
Kaan birden kolumu sıktı.
"Bırak kolumu."
"O çocuk kim lan?"
"Seni uyarmıştım benimle düzgün konuş." diye bağırdım.
Kolumu daga çok sıktı.
"Bırak kızı." dedi Yankı.
Kolumu onun elinden kurtarıp beni arkasına aldı.
"Sevgilime bir şey yaparken senden izin almam." dedi Kaan.
Öne çıktım.
"Bitti Kaan annemin ne istediği umrumda değil." dedim.
Kaan ilk zamanlar iyi davranmıştı. İstemiştim ama sonradan değişti. Ayrılmak istedim annem izin vermedi yine benim hayatımı mahvetti.
"Bitti demeyle bitiyor mu?" dedi Kaan.
"Bitiyor siktirgit burdan." dedim.
"Sana sorarım ben." dediği anda biri Kaan'ın yüzüne bir yumruk indirdi.
Arın.
"Arın dursana." dedim onu çekerken.
Dönüp Berk ve Yankı ya baktım gülerek Kaan'ın dayak yemesini izliyorlardı.
"Arın dur tamam." dedim. Tüm gücümle çekerek.
Patenlerimden dolayı düzgün çekemiyordum.
En sonunda Kaan elinden kaçtı. Ağzı burnu kan içindeydi.
"Ya sakin olsana." dedim.
"Sakinim. Kim köpek lan o sana sorarım falan sikerim onu." dedi Arın.
"Tamam Arın bitti gitti." dedim.
"Sen iyi değilsin neyin var?" dedi Berk.
"Aynen sorun ne?" diye ekledi Arın.
"Annem." dedim.
"Üzülme." dedi Arın.
"Yanındayız." diye ekledi Berk.
"Ben biraz hava alsam iyi olur." dedim.
Dışarı çıktım pistin arkasına geçtim.
Yere oturdum.
Biri yanıma oturdu.
Yankı.
"Anlat." dedi.
Neyi diye sormadım. Anlattım.
"Hayat çok zor Yankı yani ne biliyim çok zor işte dayanabilir miyim bilmiyorum yıllarımı geçirdiğim ailem beni bu kadar zorlarken ben nasıl dayanabilirim ki. Ailem karşımda benim hiçbir zamanda yanımda olmayacak. Benim neden hiç arkadaşım yok biliyor musun?" dedim.
'Neden' der gibi kafasını salladı.
" Çünkü beni kimse anlamıyor. Bir tek Arın ve Berk. Eskiden çok arkadaşım vardı yani ben öyle sanıyordum ama yokmuş hepsine sorunlarımı anlattığımda abarttığımı söylüyorlar ne abartması ya cidden üzülüyorum ben ama onlar anlamıyorlardı. Ben de yapmam gerekeni yaptım ve sadece beni anlayanlara hayatımda yer verdim. " dedim.
" Böyle biri olmak ister miydin?" dedi.
Anlamayarak ona baktım.
" Nasıl biri? "dedim.
" Şuan olduğun gibi. "dedi.
" Nasılmışım anlatsana. " dedim.
" Farklısın yani ne biliyim. Yani çok canın yandığı için mi böyle soğuk oldun yoksa bilmiyorum. " dedi.
Güldüm." İki kelime kuramadın. "dedim.
Güldü.
" Birgün karanlıkta kaybolsan seni asla bulamam. "dedi.
" Neden? "dedim.
Kıyafetlerimi baktı.
Sonra gözlerime.
" Çünkü sende karanlıksın geceyle aynı renktesin. "dedi.
" Evet. "dedim ve ekledim." Ben karanlığım. Ben geceyim. "
Gözlerime baktı yeniden. Gülümsedim. Önüme döndüm.
O bana bakmaya devam etti.
Doğru söylüyordu. Beni karanlığın içinde bulamazdı.
Ben karanlıktım. Geceydim.
Ama zaten Gece'nin içinde Gece aranmazdı.
Selaam yeni bölüm geldiiiğ umarım karakterleri sevmişsinizdir.
Oylamayı unutmayıığn.
Görüşürüz. ⛸️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PATENCİ
Teen FictionÇocuk gülerek bana baktı. Patenle kayarak Yanıma geldi. Elini uzattı. "Selam patenci." dedi ve ekledi. "Ben Yankı." elini uzattı. Uzattığı elini tuttum tam adımı söyleyeceğim sırada. "Sende patenci biliyorum." dedi. "Adım Gece." dedim. "Tanıştığım...