Hiding Tyler Montero's Triplets [Revised]

Chapter 27

Piniit ko ang bibig na dumaing, bago pinulot isa-isa ang nagkalat kong mga damit sa sahig. I shouldn't make a noise if I want to sneak out easily.

Maingat ang ginawa kong pagbibihis para hindi magising ang natutulog na si Tyler. Nang matapos ay kinuha ko naman ang bag kong nakasabit sa closet, maging ang naiwan kong underwear sa banyo ay inimis ko.

Ipinasok ko iyon lahat sa basket, tinawagan ko na rin kasi si Mama kanina. Habang inaayos ang pagkakalagay noon mabilis akong natigilan nang gumalaw ang natutulog na katawan ni Tyler.

Magkahalong takot at kaba ang namutawi sa sistema. I’m praying that he won’t woke up but there’s a part of me wishing that he will, and he would be able to stop me. Dahil kung sakali, isang salita niya lang and I’ll be selfish again.

Tanging dismaya lamang ang naramdaman ko nang hindi na ito umimik pa at bumalik sa pagkahimbing.

Biting my lower lip, I tried reaching out for his hair. Ngunit dulo pa lamang noon ang nahawakan ko ay binawi ko rin ang kamay ko. 

I immediately picked up my bag and made my way to the door.

Walang ano-ano ay tinahak ko na ang palabas. He may be the one I want but I guess destiny doesn't want him for me.

* * *

Mabibigat ang mga hakbang ko papasok sa opisina ni dad. Pwersahan kong binuksan ang pinto, hindi na rin ako nagabala pang batiin siya.

What for? It isn't I'm here because I wanted to.

“Your here.” I gritted my teeth, mahahalata mo ang tuwa niya sa naging pagdating ko.

“Do what you want, just leave Mico out of this,” may riin kong wika.

“Very well then. . .”

Sumilay ang isang nakakainis na ngisi sa mukha niya. Sa totoo lang kung wala ng natitira pang respeto sa katawan ko ay baka kanina ko ba naibato iyong miniature na nasa tabi ko sa kaniya.

Pakiramdam ko kapag nagtagal pa ako roon ay hindi ko na mapipigalan pa ang sarili ko kaya naman mas minabuti ko na lang umalis at tunguhin ang dati kong kwarto.

Wala akong sinayang na oras at tinipa ang numero ni Mico, I know that the three was with him.

“Misha? What the heck is with this wedding thing?” Iyan ang bungad niya sa ’kin pero hindi ko siya sinagot sa halip ay tanong rin ang isinagot ko sa kaniya.

“Are the three with you?” Kahit pa alam ko namang kasama niya sila ay itinanong ko pa rin, maybe to divert his question I don’t know, I don’t know anymore.

“Is that Mommy? Me! Phone me!” Mula sa kabilang linya ay narinig ko ang matinis na boses ni Z. “Mom? When are you coming back? I miss your cooking already tito’s cooking taste like shit,” it was then X’s voice.

Huminga ako nang malalim. “I don’t think I'll be back soon. May kailangan gawin si mama, puwede bang ikaw na ang magpaintindi sa dalawang kapatid mo, hmm?”

“Yup, i’ll gladly do so.”

“Kuya ikaw na muna ang bahala sa kanila. . .”

“But—”

Pinutol ko na ang tawag at hindi na pinakinggan pa ang pagtutol niya. Pabagsak akong nahiga sa kama at hinayaan ang sariling bumaon dito. Makalipas ng ilang minuto ay nilamon na ako nang antok.

A mixture of mint and vanilla scent filled my room. Mabilis akong napabangon at nagpalinga linga. “Tyler. . .”

Filled with disappointment, an empty room is the only thing I see. Walang bakas ni Tyler.