OBLIVION: İnsanlığın Algoritması

Tanık

Vincent: [ Normalde gecenin bu saatinde Promaneyd katından oldugu giyiminden belirgin olan ürpertici bir kadını takip etmenin aptalca oldugunu düşünürüm... Bu gece... Bu gece farklı, kadının bileginde sürekli parıldayan tuhaf bir sembol var, galiba bir üçgen... Gözlerimi alamıyorum, beynim sanki aklıma kendimi bildim bileli takılan tüm soruların cevabını buldugumuzu işaret etmeye çalışıyor ve kafama muhteşem bir ağrı giriyor, kalbim sessizce ilerlememi engelliyor ve beni her bir kaç metrede soluklanmaya zorluyor. Daha önce hiç böyle hissetmemiştim, bir şeylerin ters gittiginden eminim. Aptal kafam! APTAL KAFAM! Neden beni her zaman böyle işlerin içine sokuyor?! ] Kadın: *kapalı bir otoparkın duvarının önünde durur ve bilegindeki simgeyi bir tuglanın üstüne yerleştirir*

Vincent: [ Ne? Neden durdu?! Yoksa... Yoksa onu takip ettiğimi mi anladı?? ]

* duvar kadının bilegi ile ayni sekle girer ve göz kamaştırıcı bir şekilde parlamaya başlar *

Vincent: [ Hayır lütfen! Hayatımın Sump katının karanlık bir sokagında ürpertici bir kadının elinden olmasını istemiyorum! ] * kolları ile gözlerini kamaştıran ışıgı engellemeye ve ne olup bittgini görmeye çalışır *

* ışıgın kaybolmasının ardından duvar yine bir otopark duvarı şekline bürünür ve kadın ortadan kaybolmuştur * 

(1.15-2.30 okurken dinlemeniz tavsiye edilir)

Vincent: * yutkunur * [ N... Ne?.. Ne oldu? Ama az önce... ord- ordaydı. * kafasını sallar * iste bu yüzden evden ayrılmıyorum. ] *duvara yaklasir ve duvarda beliren yoğun ışık yüzünden duvarda karartılardan oluşmuş simgeyi görür* Deliysem bile, bir kanıtım olmadan hiçbir yere gitmiyorum! * gözlügünün kenarındaki butona tıklar ve gördügü karartıların aydınlatmalı bir fotoğrafını alır *

* o sırada sokakta yürümekte olan bir muhafız parlamayı görür * Hey! Ne oluyor orda?!

Vincent: [ Kahretsin! Ne yapacagım?! ] * hızlıca etrafına bakınır ve iki evin arasındaki dar geçite gözünü kestirir *

Muhafiz: * elektrikli jopunu aktive eder ve Vincent'in doğru ilerlemeye başlar *

Vincent: [ Ya şimdi ya da hiç Vince! ] * evlerin arasındaki dar boşluğa doğru bir depar atar *

Muhafiz: * Vincent'in arkasından dar boşluğa girmeyi dener ve aradan uzattığı kolu ile Vincent'i kiyafetinin yakasından yakalar * Nereye gittigini sanıyorsun?!

Vincent: * muhafızın elinden kıyafetinde bir yırtık ile kurtulur ve kaçmak için ileri atılıp kendini monoray yolunun üzerinde bulur *

* o sırada bir monoray tüm hızı ile yolun karşısından Vincent'a doğru yaklaşmaktadır ve sinirli muhafız geldigi yerde jopu ile onu beklemektedir *

Muhafiz: Geri gel evlat! Kendini geberteceksin!!

*muhafiz sözlerini bitiremeden monoray Vincent'in olması gerektiği yerden saatte 500 kilometre ile geçer fakat monoray şehrin diğer yakasına doğru uzaklaşırken monoray yolunda Vincet'tan eser yoktur*

Muhafiz: Lanet olsun! * öfkeli bir biçimde evlerin arasındaki dar boşluktan geri dönmeden önce telsizini çıkarır * Hedef etkisiz hale getirildi. * kafasini her iki yana sallayarak bölgeden uzaklaşır *

Vincent: * hala tutunmakta oldugu monoray el merdiveninden adamı dinlerken dehşete düşer ve ses çıkartmamak için ağzını eli ile kapatıp uzaklaşmasını bekler * [ Hedef mi?!... E- Etkisiz mi?... Bir önce eve dönmem gerek, burda hiç olmamalıydım ] * tutunmakta oldugu el merdiveninden yavaşca aşagı iner ve kalabalık sokakta etrafına dehşet içinde bakına bakına evinin yolunu tutmakta iken düşüncelere dalar. *