Pansin sa mga mata
kalungkutan ang nakikita
tila langit at lupa'y nagkaharap na
Pansin ang ngiti
pilit at may hapdi
ngumingiti ngunit parang hindi
Pansin sa mukha
ang walang kulay na saya
ang malaporselana niyang kutis
ngayo'y maputla na
Saan nga ba napunta?
ang tunay na ngiti niyang dati kong sinisinta
wala na, wala nang buhay ang mundo niya.
YOU ARE READING
Halo-Halong Letra
PoetryMga salitang bumabagabag sa aking isipan, mga katagang nais intindihin at mga damdaming labis na nililihim.
