Ashton's Point of View
When you thought everything goes the way you want it to be then, think again. Not just twice but hundreds of time.
Kung gaano kabilis na naging maayos ang lahat, ganun din kadaling nasira ang mga ito.
When we rush things, we ruin it. We ruin our own kind of happiness.
Ha ha ha. Ang saya ko lang nung nakaraang linggo dahil sa tinanggap nya yung proposal ko and after some time, with just a snap of a finger, malalaman kong magkapatid kami?
What kind of Bullsh*t is that?!
Akala ko yung mga dramang ganyan, sa telebesyon at koreanovela ko lang mapapanood. P*tek! Hindi ko inakalang pati sa buhay ko mangyayari yung ganito
Rewind
After kong mag-propose sa pinakamamahal kong babae maliban sa mom ko ay kumain muna kami. Hahaha. Center of attraction pa nga kami eh. Hindi lang pala kami famous sa school kundi pati sa internet.
Ilang minuto lang kasi pagkatapos na nakakakilig kong proposal kay Rox (yes, ako na conceited. Sa gwapo kong ito at pagka-innovative ko, imposibleng tanggihan ako ni Rox.) ay may nag-upload ng video namin sa Youtube and Facebook which spread abruptly, dahil ang nag-upload pala ay nakakakilala sa amin at tinag pa talaga kami.
Phenomenal, yan ang pagmamahal namin.
Epidemic, dahil para itong sakit sa kabilisang lumaganap.
She was my destroyer but also my builder at the same time.
She might not be my everything, but she's filling the gaps in my life.
Ang happiness ko ang nagpapasaya sa akin. Happiness nga di ba? Inutil lang, Ash? Hehehe. Sorry, readers ha? *kamot sa batok sabay pa-cute*
Ilang minuto pa ang lumipas at natapos na kami mag-dinner and we planned telling our parents tonight that we are already engaged.
Hinatid ko na sya sa bahay nila. Bumaba din ako at hinintay namin ang pagbubukas ng double doors. Pagkabukas ng isa sa mga kasambahay nila ay masaya kaming naglakad papuntang dining ng magkahawak-kamay. We want to surprise them tutal alam naman na din nilang magkasintahan na kami a few months before.
Akala ko kami na yung manggugulat...
Akala ko masaya na kami...
Akala ko wala ng hadlang...
Akala ko lang pala yun... *ngiti ng mapakla*
End of rewind
Putang ina. Magkapatid? Ako ba ginagago nila ha?!
Arggghhh. Ini-straight ko ang Barcardi na hawak ko. Ang sakit. Nyeta. Humor dapat 'tong kwentong 'to ah? Bakit ang drama na yata?
Dahil hindi lahat ng masaya, totoong masaya.
Dahil hindi lahat ng mayaman, hindi na nangangailangan.
Dahil hindi lahat ng nakangiti, hindi na nasasaktan.
At hindi lahat ng nagmamahal, hindi na naiiwanan.
"Pare, stop it." - saway sa akin ng isa sa barakada kong si Stan kasabay ng pag-agaw nya si iniinom ko. Kinuha ko ulit yun at inisang lagok.
"Akala mo ba matutuwa si Rox pag nakita ka nyang ganyan. Umayos ka, pare. " - saway ni Lucas, isa din sa barakada ko. Tatlo lang naman kami at bestfriends ko sila.
Rox
Rox
Rox
Paulit-ulit. Sya na naman. Kailan ba sya mawawala sa buhay ko? She stayed too long. Long enough to break and ruin me.
"Fuck you, dicks. Tigilan nyo na nga ang pagbanggit sa pangalan nya. She's been taking down my system, bit by bit. Nakakawalang-gana na syang mahalin. Ang sarap nya ng isuko. P*ta. Hindi nya man lang ako kinausap. It's been what? A month? Ha. Kung gusto nya pa talaga itong ipagpatuloy, she should've talked to me. Magakapatid my ass. She's not worth fighting for. She doesn't deserve my love. She's not fcking worth the wait, the battle. "
At yung nga kumag ayun, nakanganga. Ha ha ha. Pero ang ipinagtataka ko ay ilang minuto na silang tulala at yun pala ay hindi nakatuon ang atensyon nila sa akin. Tagos sa akin ang tingin nila. Malamang may chikkabebe sa likod ko, matignan nga. Lumingon ako at sana di ko na lang ginawa.
I fcking regret the words I said earlier because truthfully, she's more than worth it. I'm just hurt.
"I'm sorry that I'm not worth it. But, I'm not sorry that I love you more than I love myself. I'm not sorry that I met you. I'm not sorry that I fought for us for that one month with no communication. Guess, you are. You are more than disgusted on having me in your life, Ashton Louis." - cold and heartless, she walked away. Walked out of my life. For good.
"Asshole." - Stan said and followed Rox outside. We are all childhood friends, fyi. Tinuturing nya rin na baby sister ang taong mahal ko kaya di ko sya masisisi kung mas dadamayan at kakampihan nya si Rox. She's the sister he never had.
"Alam mo, Louis. Sayang kayo. Alam naman naming mahirap tanggapin na magkapatid kayo pero sana imbis na lumaklak ka ng drum ng alak sa loob ng isang buwan, naghanap ka sana ng paraan para maayos pa kayo. Ang laki mo ng gago, parang di ka pa natuli sa kaduwagan mo. Eww. Kadiri, how come I'm your bestfriend? " - maarte nyang litanya pero totoo. Naduwag ako eh. Binato ko nga ng shot glass. Ayun, sapul sa ulo.
"Tangna mo, pre. Nakakasakit ka na. Pakyuhan na lang oh. " - pabakla nyang saad. Kinilabutan ako kaya sinapak ko sya.
"Kadiri ka, gago. " - nahintatakutan kong sagot sa kanya. Natawa na lang sya kaya nahawa ako. Hahaha. Kahit papaano, napagaan nya ang pakiramdam ko.
Ang unfair mo life, bakit di ka nalang kaya mamatay?
****
Short UD, I know. Sorry po. Hehe. Peace yow ha? ✌✌✌ :) Kamusta kayo? Ako, masaya na. Hahaha. Pwede ba tayong maging friends, readers? Message nyo ko or i-text. Add sa FB or follow sa twitter. =)
Thank you sa pag-suporta ha? Appreciated kong lahat. Kung may typo man, hayaan nyo na at hindi pa naman edited. Sa bad words, sorry na. Nawawala kasi character na pagka-Jerk ni Ash kaya ibinabalik ko lang. :)
VOTE. COMMENT. BE A FAN. :)
GOD BLESS!!
LOVE,
MISSKEEMIST
BINABASA MO ANG
143rd JERK (COMPLETED)
HumorAng panget niya. Napaka-panget niya. Sobrang panget niya. Ang Panget panget niya talaga. Ang baho niya. Napaka-baho niya. Sobrang baho niya. Amoy payatas siya. Nakakadiri ang pagmumkha niya. Maitim, may eyeglasses, may braces, may tartar at may ting...
