Βάζω τα λεφτά που μου έδωσε η μητέρα μου στη τσέπη φοράω τα παππούτσια μου,βουτάω κλειδιά...
-Φεύγω μητέρα!
και κλείνω την πόρτα...Φτάνω στο σπίτι χτυπάω το κουδούνι και μου ανοίγει με ένα χαμόγελο στα χείλη. Μπαίνω μέσα βγάζω απο την τσέπη τα λεφτά και του τα δίνω...
- Γιατί μου τα δίνεις αφου δεν σου κάνω μάθημα!
- Ναι αλλά είπες ψέματα για χάρη μου!
-Κοίτα δεν μπορώ να πάρω τέτοιο ποσό.
- Αποκλείεται θα τα πάρεις
του λέω και και εμφανίζεται ένα πονηρό βλέμμα
- Καλά ετσι και αλλιώς θα τα χαλάσουμε μαζί
λέει και με πλησιάζει ενώ εγώ κάνω βήματα προς τα πίσω... Πλησιάζει κιάλο μέχρι που εγώ με τα πίσω βήματα βρίσκω τοίχο. Έρχετε κοντά μου με κλειδώνει με το χέρι του
- Γιατί κάνεις βήματα προς τα πίσω;
- Οοχιιι δ δεν...ε...εγωωω
πάω να προχωρήσω συλλαβίζοντας όλη την πρόταση αλλά δεν προλαβαίνω και με φιλά. Οι γλώσσες μας γι άλλη μια φορά παίζουν το παιχνίδι αλλά αυτη τη φορά πιο αργά πιο απολαυστικά...
-Ντριιιν
χτυπά το κουδούνι, φτιάχνω το μαλλί μου και αυτός πάει να ανοίξει την πόρτα...
- Καλησπέρα γλυκέ μου,
ακούω τη μητέρα μου η οποία μπαίνει μέσα στο σπίτι λες και της ανείκει. Με κοιτά με ένα εξεταστικό βλέμμα και μετά στρίβει το βλέμμα της στο καθιστικό.
- Ήρθα γιατί δεν περίμενα να σας δώσει η κόρη μου τα λεφτά . Από όταν έφυγα και την μεγάλωσαν συγγενείς μου τις έμαθαν να με αφήνει και εμένα αλλά και τα λεφτά της στο δρόμο. Γιατί τα λεφτά δικά της θα γίνουν.
Κατσουφιάζω αφθόρμητα και με κοιτά με ένα τσαντισμένο βλέμμα κάνοντας με να κατεβάσω κεφάλι.
- Μην ανησυχείτε μου τα έδωσε τα λεφτά...
-Ωραία Κύριε Χαρού μπορούμε να πάμε κάπου μέσα να μιλήσουμε ιδιωτικά;
Φυσικα! Από δω...
λέει ο χαρου...Τι γίνεται τώρα τι τον θέλει η μητέρα μου τον Χαρού;
أنت تقرأ
I Don't deserve you
عاطفيةΡοζάνα σχεδόν 18 χρονων τρίτη λυκειου ,σκοτεινο παρελθον,λιγους φιλους,εγωιστρια,παραξενη,πλουσια. Χαρού 24 χρονων,νωρις καθηγητης,πληγωμενος,καλος,προστατης.. Υπαρχει μοιρα; Μπορούν να ξεφύγουν΄απο αυτή; Μπορούν να σβείσουν το παρελθόν που τους πον...
