Paronoyak

Yatağımdan kalktığımda başımı kaşıdım ve başımı cevirdiğimde olduğum yerde dondum kaldım. Karşımda siyah uzun saçlı bir kadın belirdi. Korktum, ona doğru yaklaştım ve o an öleceğimi hisseder gibi oldum. Sonunda boşluğa dokunduğumu son anda fark ettim ve aynaya doğru yürüdüm. Aynada kendime uzun uzun baktım ve irkildim. O an kendime dedim;

"Ben neden ölmek istiyorum? "

Birden gözüm kararmaya başladı. Hemen yatağa yattım. Sabah kalktığımda huzursuz bir şekilde uyandım. Ve yine aynaya yöneldim. Aslında çok çirkin bir insan değildim. Belime kadar uzanan kumral hafif uçlarına doğru sararan saçlarım vardı. Kahverengi gözlerime bakınca göz bebeğimin iyice büyüdüğünü fark ettim. Aynadan uzaklaşarak pencereye döndüm. Arkadaşlarım sürekli " Paronoyak " bir insan olduğumu söylerler. Şahsen normal bir insan olmaya çalışıyorum. Deli falan değilim. Yani sanırım.

Birden müzik sesleri gelmeye başladı. Sonra telefonumun çaldığını fark ettim ve telefonu kaptığım gibi açtım. Ada bana bağırarak.

"Ya yarım saattir arıyorum neden açmadın? "dedi.

"Duymamışım afedersiniz Ada hanım."

"Hadi hazırlan çık çabuk."

"Ben bugün gelmeyeceğim."

"Kaç gündür devamsızlık yapıyorsun bu gidişle okuldan atılacaksın."

"Anlamıyor musun? Kötüyüm bana neler olduğunu çok iyi biliyorsun."

"Ezgi seni anlıyorum ama hayatınla oynuyorsun.Ben senin iyiliğini istiyorum."

"Benim iyiliğimi istiyorsan beni rahat bırak! " dedim ve telefonu yüzüne kapattım. Niye herkes kendi kafasına göre hareket ediyor. Benim ne düşündüğüm kimin umrunda ki. Şu an yapmak istediğim tek şey apartmanın terasına çıkıp "BEN PARONOYAK DEGİLİM" diyip, kendimi aşağıya atmak.