Sevgili günlük;
Çok özledim be. Aylar geçti, yıllar geçti. Daha bir kere bile rastlayamadım ona. Yolda görsem zor tanırım. O derece unuttum yüzünü. Ama dedikleri bir an bile çıkmıyor aklımdan. Sevmekten sarhoş olduğum günler geliyor aklıma. Uzaktan sevdim ama sanki hep onunlaymışım gibiydi, kokusunu içime çekmiş gibi hissedirdim, sarılamadım ona hiç ama hayaller kurdum hep. Nasıl dayandım sanırsın. Hayallerimde yaşattım seni. Bir an bile çıkmazdın ki aklımdan. Geçenler de yolda rastladım yüzünde ki izinden tanıdım onu. Çok değişmişti. Emin olabilmek için adını sordum. Söyledi ve doğruydu. O benim sevdiğimdi. Onu yıllar sonra tekrar görmüştüm. Kalbim ilk günkü gibi yerinden çıkacakmış gibi atıyor, dilim tutulmuş saçmalıyordum. Adını sorunca yüzüme baktı. Kimsiniz dedi. Tüm hayallerim yıkıldı o anda. Bir umut doğmuştu içime onu görünce. Ama olmadı. Daha da kötü oldum. Sonra eve gittim. Ağladım saatlerce. Yıkılmıştım beni tanımaması yıkmıştı beni. Nefes alamıyordum sanki. O mutluydu ama ben onun bende bıraktığı izi içimden atıp mutlu olamadım. Hep kalbimde bir iz kaldı
