Küçük Hesaplar | Changlix ✓

14. küçük hesaplar vardı.

Seungmin, elindeki alışveriş listesine bakarak markette yürürken bir daha listeye dikkat etmesine gerek kalmadan alışveriş yapabilmek için tüm dikkatini elindeki kağıt parçasına vermişti. Kaldırımdaydı ve neredeyse markete girmek üzereydi ama bir anda birisine çarpması ile irkildi. Elindeki listeyi farkında olmadan avucunun içinde sıkarken tam özür dilemek üzeriydi ki çarptığı kişinin bağırmasıyla şaşkınlıktan kalakaldı.

"Kör müsün sen? Önüne baksana!"

Tamam, bu kavga etmek için gereksiz bir sebepti. Ayrıca bağırdığı için özür dilemekten de vazgeçmişti. Etraftaki birkaç insanın ilgisinin kendisine ve bu kaba adama döndüğünün farkındaydı.

Bir şey söylemedi, yanından geçip gidecekti ama beklediği gibi olmadı.

Çarptığı adamın kolunu tutması ve sertçe geri çekmesi ile yüzündeki sakin ifade kayboldu. Sinirini belli edercesine kaşlarını çattı ve başını hafifçe kaldırıp karşısındaki adama baktı. Seungmin gibi oldukça zayıf ve narin bir tipe aşırı olmasa da kaslı olan bu adam biraz fazlaydı.

"İnsan bir özür diler be!"

"Lütfen uzatmayın eğer bağırmasaydınız gerekeni yapardım."

"Öyle mi? Bilerek çarptın zaten."

"Neden size bilerek çarpayım ki?"

"Aranıyorsun çünkü. Saygılı bir şekilde konuşarak insanları kendine çekmeye çalışma."

"Elinizi çekin, bana dokunmaya hakkınız yok sizin. Böyle saçma bir sebepten dolayı kaybedecek vaktim yok üstelik."

Seungmin her ne kadar alttan almaya çalışarak olayı sonlandırmak istese de karşısındaki adam yemin etmişti sanki. İnatla daha çok bağırıp çağırıyordu.

Ama adam bağırırken arka taraftan bir ses yükseldi.

"Olan olmuş, neden onu rahat bırakmıyorsun?"

Duyduğu ses bir yerden tanıdık gelmişti Seungmin'e. Hemen arkasına dönüp baktı konuşayan kişiye. İlk birkaç saniye kim olduğunu anlayamasa da hemen sonrasında onun hastanedeki doktor olduğunu hatırladı. Burada da karşılaşmaları bir tesadüf müydü?

"Sen karışma." dedi adam.

Ama genç doktor son derece kararlı bir şekilde yürüyüp Seungmin'in kolunu çektiği gibi kurtardı adamdan. Kenardaki pet shop sahibi bir adam da ondan cesaret bulmuş gibi diğer adama abartmamasını söylerken birkaç kişinin daha araya girmesiyle pes etmişti adam. Hiçbir şey demeden gitmişti sonrasında. Daha fazla uzatmamıştı. Gücü yettiğine o şekilde davranıyordu demek ki.

"Teşekkür ederim." dedi Seungmin doktora bakarak. Mahçup hissediyordu. Garip bir şekilde onun karşısında olduğunda paniklemesi sebebiyle doğru dürüst teşekkür edebildiği için mutluydu.

"Bunun için basit bir teşekkürün yeteceğini sanmıyorum."

"Nasıl yani?"

Ne bekliyordu o? Yaptığı iyiliğin karşılığını mı istiyordu? Oysa Seungmin, doktorun gerçekten iyi bir insan olduğunu düşünmüştü. Üzüldüğünü belli etmedi fakat doktorun elini uzatmasıyla şaşkınlığı daha arttı. Ne garip bir adamdı bu böyle.

"Beni hatırladığını umuyorum. İsmim Chan, Bang Chan."

Başıyla onu onayladı Seungmin. "Hatırlıyorum." dedi. Kendisine uzatılan eli sıkıp "Kim Seungmin. Ama... ne istediğinizi anlamadım." diye ekledi.

"Siz demene gerek yok, resmiyetten hoşlanmam. Yemek yiyecektim arkadaş bulamadım kendime, o yüzden bana eşlik etmeni isteyecektim ve ben ısmarlıyorum."