ODAMDAKİ SIR (Tamamlandı)

1. BÖLÜM-"Sıla"

Merhabalar^^ Öncelikle kitabıma şans verdiğiniz için teşekkür ederim.

Bu kitap benim ilk deneyimim, haliyle eksiklerim ve hatalarım olacaktır. Onları mazur görün lütfen.

Başlama tarihinizi buraya bırakabilirsiniz. :))

21.02.2020✨

İyi okumalar<3

---

Sabah gözlerimi, aşina olduğum alarmın sesiyle açtığımda saat 8'i geçmek üzereydi. Her ne kadar sıcacık yatağımdan çıkmak istemesem de bugün çok önemli bir sınavım vardı. Bu nedenle hızlıca yataktan doğruldum ve esneye esneye lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım. Sonrada dün geceden hazırlamış olduğum giysilerimi üzerime geçirdim ve saçlarımı ördüm. 

Bu arada ben Aymira 21 yaşında, üniversite ikinci sınıf mimarlık öğrencisiyim. Hemşire bir annenin ve mühendis bir babanın ilk çocuğuyum. Benden 4 yaş küçük benim 'Baş Belası' olarak adlandırdığım bir erkek kardeşim var. Ailem üzerime çok titrer. Neyse ki onlar İstanbul da yaşıyorlar, iki sene önce üniversiteyi İzmir de kazanınca tek başıma bir yurda yerleştim. Yanımda gelip İzmir'e yerleşmeyi her ne kadar isteseler de kabul etmedim çünkü onlara zorluk çıkarmak istemiyordum. 

Hızlıca çantamı aldığım sırada odamın kapısı tıklandı. Açıkçası şaşırdım çünkü benim gibi sosyal çevresi pek geniş olmayan birinin kapısına kimse gelmezdi. Ürkekçe kapıyı açtığımda karşımda yurdun müdürünü gördüm. Arkasında da kumral saçlı, zayıf ve iri mavi gözleri olan bir kız vardı. Merakla "Buyurun hocam?" dedim. Bunun üzerine müdür konuştu,

"Aymira, bu arkadaşımız yurda yeni kayıtlı oldu. Tek boş oda seninki vardı. Bundan sonra beraber bu odayı paylaşacaksınız."

Bir bu eksikti. Cidden bir oda arkadaşımın olmadığı kalmıştı o da oldu. Muhteşem... Müdüre itiraz edecek cesaret bende olmadığı için "Tamam hocam, sıkıntı değil" dedim. Müdür bana gülümsedi ve yanındaki kıza "Hadi bakalım Sılacığım, eşyalarını yerleştir, artık burası senin de odan." dedi. 

Demek ismi Sıla'ydı... Kız çekingen bir tavırla içeri girdi. Elinde tek bir bavulu vardı. Garipsemiştim çünkü ben buraya gelirken hiç abartmıyorum 4-5 tane bavulla gelmiştim. Müdür bize son kez baktığında gülümsedim. Sonrada müdür kapıyı çekip çıktı. Kızla yalnız kaldığımızda bir kaç dakika ikimizde konuşmadık. en sonunda sınavım olduğunu hatırladım ve aceleyle "Şey, benim sınava gitmem gerekiyor. Geç kalmamam gerek, sen keyfine bak, kıyafetlerini dolabın sol tarafına yerleştirebilirsin, sonra görüşürüz!" dedim. En son çıkarken "Tamam, teşekkürler" dediğini duydum ve hemen odadan çıktım. 

İki yıldır yalnız yaşamaya alışmıştım, alışmak biraz zor olacaktı muhtemelen ama kafa dengi bir insana benziyordu. 'Sorun çıkarmaz umarım' diyerek iç geçirdim. O sırada  telefonum çalmaya başladı. Araya Melisti.

Melis nadir görüştüğüm insanlardan biriydi. Kendisini severdim. Oldukça açık sözlü ancak bir o kadarda geveze biriydi konuşmaya başladı mı hiç susmazdı. Hemen telefonu açtım ve açar açmaz konuşmaya başladı:

"Kızım hadi  nerede kaldın?! Acele et sınav başlayacak!" Bu haline ufak bir kahkaha atıp,

"Tamam geliyorum." dedim ve telefonu kapattım. Yürüyerek yaklaşık on beş dakika sonra fakülteye vardım ve sınavın olacağı dersliğe girdim. Melis ile de selamlaştıktan sonra da bir köşeye oturdum. Çok geçmeden de sınav görevlileri içeri girdi....

***

Sınavdan çıktıktan sonra Melis ile yolda sohbet ede ede yurda yürüyorduk, aynı zamanda sınavı tartışıyorduk. Daha doğrusu o sınavın zorluğundan yakınıyordu. 

"Barajı geçemezsem eğer annemin lafları benim içimden geçecek." dediğinde güldüm. Melis böleydi işte, biraz karamsar biraz da olayları abartan biriydi. "Tamam." dedim ellerimi havaya kaldırıp, yoksa böyle giderse başımı ağrıtacaktı. Güldü. O sırada aklıma sabahki kız geldi. 

Melis'e dönüp, "Odama yeni bir kız geldi." dedim. Şaşkınlıkla yüzüme baktı. "Vay vay kimmiş bu şanlı kız?" diye sordu.

Gözlerimi devirdim ve konuşmaya devam ettim, "Bilmiyorum böyle minyon tipli bir kız işte, daha tanışamadık." 

"Hayırlısı olsun senin için."

O sırada yurdun önüne gelmiştik. "İyi bari gidip tanış sen, ben de bir markete uğrayacağım, kahvaltılık bitmiş alayım yoksa Yaren beni kesecek" dedi. Yaren, Melis'in  oda arkadaşıydı. O üniversite üçteydi. "Peki," dedim gülümseyerek. "Sonra görüşürüz" Ve yurda girdim. Odam 2. kattaydı. 54 numaralı odada kalıyordum. Heyecanla odamın önüne geldiğimde derin bir nefes alıp kapıyı açtım. Kapı açılınca gördüğüm manzara ise beni şoka sokmuştu bile...