Dear Marie// s.g// one shot

dear marie

Merhaba*-* Bu benim ilk ve bir o' kadarda kısa olan hikayem. Bir bölümlük evet :3 Ama istek gelirsede devam etmeyeceğim, bilginize.

Fazla konuşmayacağım, ben gidiyorum. ^^

***

Masamdaki son hayran mektubunuda alıp, açtım.

"Sevgili Marie,

Ihm, nasılsın? İyi misin, sağlıklı hissediyor musun kendini? Umarım öyledir. Bende iyiyim, hergünümü sana olan sevgimle, hâtta âşkımla geçiriyorum. Evet sana gerçekten âşığım..

Uhm, seni hiç göremedim ve bunu deli ediyor. Sanki hergün ölüme yaklaşıyorum gibi hissediyorum. Ama öyle olmuyor, çünkü senin fotoğraflarına bakarken kendimi kurtulmuş hissediyorum. Hayır hissetmiyorum, biliyorum. Senin fotoğraflarına bakarken krtulduğumu biliyorum, Marie.

Mutlu oluyor musun? Eminim ki Anton ve Taylor seni mutlu ediyordur. Ama sana kırgınım. Çünkü Anton'le sevgilisin ve bu hiç hoşuma gitmedi. Sadece şaka yapıyorum. Gerçekten yakışıyorsunuz, ama benimle sevgili olman daha hoşuma giderdi. Ve küçük bir not; mükemmelsiniz.

Bu arada Taylor'la aranı bozmamaya çalış. Taylena dostluğu favorim. Dostluk demişken, Demi'ye ne oldu? Unuttun mu o'nu? Eğer unuttuysan sana bir söz hatırlatacağım. "Sonsuza dek birlikte.." Bu sözü hatırladın mı? Demi ve sen söz vermiştiniz. Ama tutmadınız, bundan dolayı da sana kırgınım, Marie.

Herneyse, konumuza dönelim. Marie, seni ne kadar çok sevdiğimi biliyor musun? Ki, asla bilemeyeceksin. Bilse bile, bu sevgiyi kaldıramayacağına eminim. Çünkü sana olan sevgim o' kadar fazla ki, inanamazsın.

Bu yıl 23 yaşına gireceksin. Belki yanında olamam diye doğum gününü kutluyacağım. Doğum günün kutlu olsun, Marie. Yeni yaşında hep mutlu ol, sakın üzülme. Üzülmeni kim ister ki? Ben veya Selenator'ların değil, emin ol. Ve evet sende yeni yaşında herkes gibi hata yapacaksın. Herkes hata yapıyor, bir tek senin yargılanmanı istemiyorum. İstemiyorum değil, kimse seni yargılamayacak.

Sana birşey söylemek istiyorum. Sen benim küçük şempazemsin. Neden mi? Çünkü kulakların kepçe ve bu benim hoşuma gidiyor ve daha tatlı olmanı sağlıyor. İnan bana, sevgilim.

Ve senden özür dilerim. Bu mektubum fazla kısa oldu. Duygularımı fazla ifade edemiyorum. Ama seni sevdiğimi bilmeni istiyorum, âşkım. Eğer ölürsem bile, hep yanında olacağım. Seni ölümüne seviyorum, Selena Marie Gomez.."

Sanırım mektup beni ağlatmıştı. O' kadar duygusal bir mektuptu ki, bir daha bu mektubu okumak istemiyordum. Ama okuyacaktım ve yine ağlayacaktım. Charity'i çağırdım. "Bir kutu getirir misin, lütfen?" dediğimde başını salladı.

Kutu geldiğinde mektubu özenle katladım ve kutunun içine koydum. Kapağını kapattım ve kilitledim. Anahtarları cebime koydum ve cebimin fermuarını kapattım.

"Ne oldu, niye ağlıyorsun?" diyen Cara'ya baktım. "H-hiçbirşey." "İnanmıyorum, Selena. Söyle hadi." dediğinde oldukça duygusal bir şekilde söyledim. "Bir hayran mektubu beni ağlattı, Cara. Bana olan tüm duygularını sanki bu mektuba dökmüştü. Çok duygusaldı. Bana olan âşkını ifade ediyordu bu mektupta. En önemlisi çok özeldi. O' çocuğu bulmam gerek."

"Mektubu bana verir misin?" dedi Taylor. Fermuarı açtım ve cebimden anahtarı çıkardım. Özenle kutuyu açtım ve içinden mektubu alıp, Taylor'a verdim. Biraz göz gezdirdikten sonra gözlerini bana çevirdi. "Bu mektup 1 hafta önce atılmış, adreste yazıyor." deyince mutlu olmuştum. O' çocuğu görebilecektim.

"Nereden atılmış?" diye sordum merakla. "Mr. Penighton Hastanesi'nden atılmış." dedi Taylor. "Ne bekliyoruz, hadi çıkalım!" dedim heyecanla. O' çocukla görüşmeyi çok ama çok istiyordum.

***

Hastaneye geldiğimizde Taylor'a oda numarasını sordum. "105." deyince hemen asansöre koştum. 105 numaralı odayı seçip heyecanla beklemeye başladım. Asansör durduğunda hemen odaya girdim.

Odaya girdiğimde, oda boştu. "105 numaralı oda olduğuna emin misin?" dedim merakla. "Evet, eminim." deyince o' kattaki rezervasyona gittim. "Luke Jameson hangi odada kalıyor?" diye sordum.

"Efendim, Luke Jameson'ın dün cenazesi oldu. Üzgünüm ama bay Jameson, vefat etti."