Amiss Prayer (Zawgyi&Unicode) [Completed]

Part-42(အသစ်တစ်ဖန်...)

For Unicode
အသစ်တစ်ဖန်

ဆယ်နှစ်မျှကြာပြီးနောက်....

နှစ်ထောင်ခုနှစ် ရှစ်လပိုင်း ရှစ်ရက်နေ့...။

ရန်ကုန်မြို့ရှိ အမျိုးသမီးဗဟိုဆေးရုံကြီး၏ သားဖွားမီးယပ်ဌာန ကလေးမွေးရန် ညှစ်သည့်အခန်းထဲတွင် ချွေးများစိုရွှဲလျက် အံကိုကြိတ်ကာ ခုတင်ကိုကိုင်၍ ရှိသမျှအားအင်တို့ ကလေးငယ်အား မွေးထုတ်ပေးနေသည့် မိခင်တစ်ဦး...။ မိုးခြိမ်းသံများမှာလည်း မြည်ဟိန်းလျက်.. ‌‌လျှပ်အရောင်တို့မှလည်း ကောင်းကင်တစ်ခွင်လုံးကိုကြီးစိုးလျက်ရှိနေသည်။

ရာသီဥတု၏ ကြောက်စဖွယ်မြင်ကွင်းနှင့် အသံတို့ကို ထိုအမျိုးသမီးနှင့် သူ၏အမျိုးသားတို့ မကြားနိုင်.. မသိနိုင်။ ထိုအမျိုးသမီး၏ မိခင်ဖြစ်သူမှာလည်း သမီးဖြစ်သူ၏ဘေးတွင်သာနေလျက် ဘုရားစာသာရွတ်နေမိသည်။ သမီးဖြစ်သူ၏ မျက်ရည်နှင့်ချွေးစတို့ကိုသာ သုတ်ပေး၍ အားတင်းထားရန် ပြောရုံမှအပ မည်သည့်အရာမျှမတတ်နိုင်ခဲ့..။

“ သမီးလေး အားတင်းထားနော်။ လျှာမကိုက်ရဘူးနော် သမီး "

မိခင်၏ စကားကိုနားထဲတွင်ကြားသော်လည်း ပြန်မဖြေနိုင်။ နာကျင်မှုသည်က ဆိုးဝါးလှပါသည်။ လျှာကိုမကိုက်မိရန် ထိန်းထားရသောကြောင့် အောက်နှုတ်ခမ်းတို့ကို ဖိကိုက်ထားမိသည်။ ခန္ဓာကိုယ်မှာလည်း တုန်ယင်လို့လာသည်။ အားပင်မရှိနိုင်တော့သည်အထိပင်...။ သို့သော် အပြစ်မရှိသောကလေးငယ်အတွက် လက်လျှော့ရန်မထိုက်တန်..။ ထို့ကြောင့်သာ မိမိအသက်သေခဲ့လျင်ပင် မိမိ၏ကလေးကိုတော့ လူ့လောကထဲ ဆွဲခေါ်ရမည်။

ဒေါ်သီတာဦးသည် ထိုသို့သာ ဆုံးဖြတ်ချက်ချကာ ကလေးအတွက်သာ ကြိုးစားနေခဲ့သည်။ ထို့နောက် ဆရာဝန်မှ ဒေါ်သီတာဦးအား ကြည့်ရှုခဲ့သည်။

“ ကလေးခေါင်းထွက်လာပြီ.. လာလာ မွေးခန်းထဲပို့မယ် "