Çocukluğumda 'Yazar olacaksın' deseler gülüp geçer,üstüne üstlük 'Allah korusun ' diye dua ederdim.Okumayı ne kadar çok seviyorsam,yazı yazmaktan o kadar nefret eden biri olarak,tercih edebileceğim meslekler arasında bile yer almıyordu yazarlık.
Fakat kader;yayından fırlayan oku geri döndüren kader önüme çıktı.Beni kolumdan tuttu,adeta sürükleyerek götürüp defterin içerisine fırlattı.
16 yaşına kadar yazıdan nefret eden ben,yanlızlık hissetmiş ve okumayı devam ettirebilmek için bir kitap yazmaya başlamıştım.Allah'ın yardımı çok büyük oldu ve tam iki sene sonra üç kitap bitirmiştim.Yüce Allah saklı olan ve kendi irademe kalsa hiç arayamayacağım bir yeteneğimi ikram ettiği gibi,yine bizzat müdahalesiyle kendi bulmuş ve beni ona adamıştı.Yazma esnasında karşı karşıya olduğum tereddüdün med cezirlerinde,beni ilhamlarıyla sevindiren,umutlandıran,yeni yürümeye çalışan çocuk misali, her tökezleyişimde elimden tutarak 'Yazarlığa' ulaştıran Allah'a verdiği sonsuz nimetlerden dolayı,binlerce şükür olsun.
Şimdi yazarlık benim için herşeydi , hayatımdı resmen,şimdi artık kafamı defterlere koyup kitap yazıyordum ayrıca yazarken de içinde kayboluyordum.Her yazdığım satır,kelime, harf hepsi beni ayrı ayrı diyarlara götürüyordu.Şimdi düşünüyorumda keşke o küçükken güldüğüm kahkalarım kaybolsa keşke gerçekten küçükken yazar olmayı isteseydim ama artık bir önemi yok çünkü Allah yine beni mutlu etti gülüp geçsem bile fark etmediğim yeteneğimi ortaya çıkarmıştı.İnşallah o defterlerden kafamı hiç kaldırmam dünyadaki bütün kalemler bitene kadar yazarım ve inşallah o yazdığım her satırlarda,harflerde kaybolduğum diyardan hiç çıkmam,çıkış yolunu bulamam.Her üzüldüğümde,mutlu olduğumda kitap yazıyorum,ne yapabilirim ki ? Kaldıramıyorum başımı o kitaplardan,uzak tutamıyorum o hayellerden.Bana yazmayı neden bu kadar çok seviyorsun diye sorsanız,cevap veremem çünkü o kadar neden var ki anlatamam,söyleyemem ama yazabilirdim.
Yazmak demek;yazdığın her satırda kaybolmak,vazgeçememek,her yazdığın harflerle bir hayel kurmak ve yazdığında her satırı tekrar tekrar okuyıp sürekli içinde kaybolmaktır yazmak.Ya okumak , okumakta aynı şey aslında ama sadece okuduğunu sen yazmıyor karşısındaki kişinin hayellerini sen kendi beyninde gerçekleştiriyordun.Küçükken yazar olmaktan korkar iken en olmak istediğim meslek resim öğretmenliğidi.Neden mi ? Çünkü resim çizerek hayellerimi dışa vurabiliyordum,onu renklendirebiliyor ve çizdiğimdede odama asıp bakıp bakıp tekrar canlandırıyordum.Aslında içimde yazarlık vardı ama ben hep onu içerde saklıyordum sürekli dışa çıkmaya çalışıyorken ben onu geri içeri itiyorum.Ama fark ettim ki resim çizerken hayellerini renklendiriyordun sadece kurduğun hayelleri çiziyordun ama hiç içinde kaybolmuyordum.Ama yazarken hayellerini kurup hem yazıyor hem de yazdıktan sonra onları okuyıp tekrar tekrar kayboluyordun en azından renkli kelemlerle renklendiremiyorsan düşüncelerimiz ve yazılarımızla renklendiriyorduk.Evet bazılarınız bezı kitapları sıkıcı buluyorsunuz ama hiç bir kitap sıkıcı değildir siz satırları ve kelimeleri iyi okuduktan sonra emin olun hiç bir kitap size sıkıcı gelmez, istesenizde gelemez.Okurken bi o yazan kişinin yerine koyun kendinizi bu hikayeyi nasıl yazdığını dğüşünün,o kadar kalemin nasıl mürekkebini harcadığını düşünün ve bir daha bakın bu kitap sıkıcı mı diye.Yazarlık aslında hepimizin içinde az da olsa vardır.Ama kitap okumadığınız ve yazı yazmadığınız için hayel gücünüz gelişmez ve işte o zaman içinizdeki o yazarlık elmasını fark edemessiniz.
Hadi şimdi bir daah benim yazdıklarımı okuyun evet size sıkıcı gelebilir ve ya okumaya üşenebilirsiniz ama üşenirseniz içinizdeki hiç bir yeteneği fark edemessiniz.Evet bende bunları yaşadım ve emin olun ki bende okuaya üşendim ama sonra düşündüm ki hayel kurup gerçekleştirmek ve mutlu olmak varsa dedim ve denedim.Bir söz vardır bilir misiniz? 'Hayel kurmayı cesaret eden , onu gerçekleştirmeyide cesaret eder ' kitap okuyun,yazın ve hayel kurun okuduğunuz,yazdığınız ve hayel ettiğiniz şeyi o küçücük satırlrdaki kelimeler sayesinde gerçekleştirin.Hiç birşey yazmak ve okumak için geç değildir,sadece biraz okumak yazmak ve hayel kurmak yeter...
