Genç çocuk kendi odasında oturmuş elindeki kağıdı sürekli çevirip, yazıyı okuyordu.
"Neyi yapamıyorsun? Ben seninle tanışmak istiyorum.Lütfen."
Bu kağıt eline iki gün önce ulaşmıştı. Ama hala yanıt vermemişti.
Verememişti.
Her yazmaya başladığında bitiremiyordu cümlelerini. Bir şeylerin eksik olduğunu hissediyordu.
Kendini ifade edemiyordu.
Masasının üstündeki tertemiz bir kağıt aldı. Yazmaya başladı.
"Sky. Anlamiyorsun. Seni uzaktan sevmek. Seninle saatlerce konuşamamak. Sana sarılamamak...
Bu çok zor benim için.
İlk başlarda kendime belki bu yol sayesinde onla konuşurum dedim. Konuştum evet ama istediğim bu değil. Merak etme senin psikopatın değilim yani seni kaçırmayacağım.
Her gün okula geldiğimde ilk seni aramak çok zor. Yani her an sana yakalanabilirim. Her an.
Yanımdan geçtiğinde sana bakıp daldığımda senin beni fark etmenden çok korkuyorum. Çünkü kendime güvenmiyorum.
Başka bir erkekle konuşurken ona gülümsüyorsun ya diyorum o zaman kendime neden o kişi ben olmuyorum. Korkuyorum.
Her şey çok zor benim için.
Ben seni ıstiyorum sadece ama lanet olası kendime güvenmiyorum. Korkuyorum.
Seninle birlikte olduğum zaman yanında korkak gibi kalmak istemiyorum.
Ben seni çok seviyorum ama bazı şeyler engel...
-l.r.h. "
Genç çocuk sonunda her şeyi yazmıştı. Ama o kağıdı buruşturup çöp kutusuna attı. Yine.
