Zawgi
"အဖြဲ႔မႈး..အဖြဲ႔မႈး...ျပန္ထားပါ..အဖြဲ႔မႈး”
ဟာလင္းတို႔ေကာအားလံုးနန္းရည္ေကာ၊ဘိုရာေကာ၊
ဟန္နီေကာ၊ေစာႏွင္းေကာထိုလမ္းထဲတြင္ေျပးကာ
႐ွာေနေသာ္ညားဘယ္ေနရာမွန္းမသိသည့္ေဂ်ာင္ဂ်ိဳ
ေဂ်ာင္ျခားတစ္ခုကိုသာမီးနီကျပေနေလသည္။
႐ိုက္ခြဲျခင္လိုက္ေအာင္ပင္စိတ္ပ်က္မိေလသည္။
ၿပီးမွအေရးေပၚကိုေခၚကာအကူအညီေတာင္းလိုက္ေလ
သည္။
"ဒီဘက္မွာလာခဲ့အဖြဲ႔မႈးဒီဖက္မွာ”
ဟာလင္းရဲ႕အသံကိုၾကားေတာ့ေျပးသြားမိရာအေတာ္ကို
က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းတဲ့ေနရာကျဖတ္မွအေနေတာ္လမ္း
က်ယ္ကိုေရာက္ေလသည္။အဖြဲ႔မႈးကိုျမင္ေတာ့စိုးရိမ္စိတ္
ကထိတ္ခနဲ။ဘိုရာရာကအေရးေပၚအသက္ကယ္နည္း
ျဖင့္ျပဳစုေနေသာ္ျငားသူမကေတာ့ျဖင့္ရပ္လ်က္သာ
မလႈပ္မရက္။
"ခ်န္းမယ္အျပင္ကိုမရမယ္ထင္တယ္တစ္ခ်က္ေလာက္
ကူေပး”
နန္းရည္စကားေျကာင့္သတိကပ္ျပီးကူမရေလသည္။
အားလံုးမၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္အေရးေပၚကားကလည္း
ေရာက္လာေလသည္။သူမတို႔အားလံုးလည္းေနာက္ကား
ထဲကေနလိုက္သြားၾကေလေတာ့သည္။
..............
"ငါတကယ္လိုက္ပို႔ခဲ့သင့္တာငါကလမ္းထိပ္အထိပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ေလးကိုဒီလိုျဖစ္သြားလိမ့္မယ္မထင္ထားဘူး”
ေခါင္းငိုက္စိုက္ကာမ်က္ရည္က်ေနေသာေစာႏွာင္းကို
ဘိုရာကခပ္ျဖည္းျဖည္းဖက္ကာႏွစ္သိမ့္ေပးေနေလ
သည္။
"အဆင္ေျပသြားမွာပါ..အဆင္ေျပသြားမွာပါ..ေစာႏွင္း
ရယ္..ဒါနင့္အမွားမွမဟုတ္တာအဆင္ေျပသြားမွာပါ”
"ဟုတယ္ေစာႏွင္းဘိုရာေျပာသလိုပဲအဖြဲ႔မႈးအဆင္ေျပ
သြားမွာပါ”
နန္းရည္ကပါဝင္ႏွစ္သိမ့္ေပးမွသူမစိတ္ေတြျပန္လည္
ၾကည္လင္လာေလသည္။သူမေၾကာင့္ဟူေသာစိတ္၏
ဖိစီးမႈေၾကာင့္လည္ေခ်ာင္းေတြပင္နာလာသလိုမ်က္
ရည္ေတြပါက်လာေလသည္။ေခါင္းေတြကလည္းတစ္
စစ္ျဖင့္ကိုက္လာေလသည္။တစ္ေယာက္တစ္ေနရာ
စီထိုင္ေနၾကေသာ္ညားသူမတို႔ ၆ ေယာက္စိတ္ထဲတြင္
ေတာ့စိတ္ဆနၵေတြကတူညီေနလိမ့္မည္။
