HAYAL GÜCÜ

20. BÖLÜM ACI

Annem tepsiyi tezgahın üstüne bıraktıktan sonra sandalye çekip yanıma oturdu. Tabi ben o arada boş boş etrafımı izliyordum. Annem "iyi misin?" diye sorunca omuzlarımı silkip derin bir iç çektim. Neden bu kadar üzgündüm? Bu soruların cevaplarını ben bile yanıtlayamazken anneme nasıl yanıtlayacaktım?

Anneme biraz yatacağımı söyleyip odama çıkmıştım. yatağa uzandığımla uyumam bir oldu. Gözlerimi açtığımda Aslı ve ben havaalanındaydık ve Ankara'ya gidecektik. Otobüse yaklaşırken bavulumun ağırlığıyla olduğum yerde kaldım. " Aslı bekle biraz." dediğimde Aslı'da benden önde gidiyordu ki sesimi duyunca durdu. "hadi Çiğdem ya geç kalacağız bak." dediğinde sanki bavulum daha da ağırlaştı. Ben bunun içine bu kadar ağır ne koymuştum acaba! Dayanamayıp bavulumu açmak için eğilip elimi fermuara götürdüğümde elimi birisi tuttu. Başımı elimi tutan kişiye çevirdiğimde şaşkınlıktan dona kalmıştım. BORA ...

Beni yavaşça kollarımdan tutup ayağa kaldırdığında Aslı'ya başımı çevirdim bir anlığına. Bana neden üzülerek bakıyordu, oysa sevinmesi lazımdı Bora gelmişti. Başımı tekrar Bora'ya çevirdiğimdeyse bana öylece bakıyordu. ben ise şaşkınlıktan birşey diyemiyordum. Bora bana yakınlaşıp anlıma bir öpücük bıraktığında gözlerimi kapattım o anın heyecanıyla. Güzel bir andı sonra onu görmek için Gözlerimi açtığımdaysa Bora yok olmuştu. Telaşla başımı Aslı'ya çevirdiğimde bu sefer ağlıyordu. Ne Aslı benim yanıma geliyordu ne de ben yerimden kırpırdayabiliyordum. Gözlerim Bora'yı ararken hiç biyerde bulamıyordum onu. İçimden bağırmak geliyordu ama bir kelime bile edemiyordum. Biran da yüzümde sert bir acı hissetmiştim ne olmuştu bana böyle? sıçrayarak yatağımdan kalktım. Ne olduğunu anlamayarak Etrafıma baktığımda herkezi ayaklandırdığımı farkkettim. Babam "iyi misin güzel kızım?" dediğinde başımı salladım ama Başım çatlarcasına ağrıyordu. Başımı sıvazlarken Aslı " kardeşim kabus görmüssün herhalde. Bak heryerin ter içinde kalmış. Gel üstünü değiştirelim." dediğinde herkezi odadan çıkartıyordu.

Aslı herkezi çıkarttıktan sonra gelip yanıma oturdu. "iyi misin?" diye sorunca gözümden bir yaş akmıştı bile. İyi değildim işte. Aslı bana sarıldığında daha da sıkı sarıldım ona. "hiç iyi değilim" dediğimde yavaş yavaş ayrılmıştık. "ben bilmiyorum. Çok acı çekiyorum kardeşim. yaşadıklarımı üstümden atamazken bide o yok."

"kim yok" dediğinde anladığından adım gibi emindim. Aslı "tamam biliyorum kim olduğunu. Bak buralardan zaten yarın gidip kurtulacağız tamam mı?" dediğinde tek tesellimin bu olduğunu düşündüm. " hadi gel hayal kurduğumuz yere gidelim" dediğinde bugün duyduğum en güzel fikir olduğunu düşündüğüm için hemen kabul ettim. Orası mükemmel biryerdi.

Hayal kurmak gerçeklerlerden ayrılabildiğimiz sayılı güzelliklerden birisidir ve benim buna şuan çok ihtiyacım var.