Dalgalan Karadeniz

⚓Sırlar⚓

MultiMedya : Nazlı

Bölüm Şarkısı : Zakkum - Gökyüzünde

⚓

11.Bölüm : Sırlar

" Ne bileyim, insan soruyor ;
Hiç mi bir şey yolunda gitmez.."

Yazardan..

İkinci katta, kolidorun en sonunda ki kapıya doğru ilerledi genç kız. İçinden hala derin derin nefesler alıyordu.

" İyisin değil mi Nazlı? " dedi Yavuz düşünceli bir edayla. Nazlı başını salladı usulca.

Yanında olan arkadaşlarına baktı. Hepsi ipucunu, katili, düşmanı geçmiş onu düşünüyordu yalnızca.

" İçeriden.. O herifin kim olduğunu öğrenipte çıkacağım. " dedi genç kız kendinden emin bir sesle.

" Ya o oda da hiç bir şey bulamazsan? " dedi Bahar şüpheyle.

" O zaman.. Sadece anılarımla yüzleşmiş olurum. " dedi Nazlı'da omuzlarını silkerek.

Kapının önünde dikiliyordu şimdi hepsi.
Nazlı avucunda sımsıkı tuttuğu anahtarla açtı kapıyı.

Kapı gıcırdayarak açıldığında içerisi hala mis gibi Güler ve Erdem kokuyordu.

Daha şimdiden gözleri dolmuştu genç kızın.
Yavaş yavaş içeri girdi. Odaya uzun uzun baktıktan sonra kapıyı kapattı.

Hiçbir şey yapamıyordu genç kız.
Hiçbir şey.. Odanın ortasında dikilip kalmıştı yalnızca. Tüm yetilerini kaybetmiş gibiydi. Yürümek, düşünmek, hareket etmek.. Tüm bunları yapamıyordu. Nefes dahi alamıyordu.

" Anne.." diye mırıldandı çaresizce.
" Baba.." dedi yine aynı şekilde.
" Bakın ben geldim. Özlediniz mi beni? " Gözyaşları yanaklarından sicim sicim akarken konuşmaya devam etti.

" Ne saklıyorsunuz benden? " diye mırıldandı kendi kendine.
" Baba, ne istiyorlar bizden? " Genç kız hıçkıra hıçkıra ağlarken, anne ve babasının yatağına oturdu.

" Yıllar sonra beni bu odaya sokacak kadar ne istiyorlar bizden! " bu kez daha yüksek çıkmıştı sesi.

" Boğuluyorum.." dedi eli göğüsüne giderken.
" Nefes alamıyorum ben artık. "

Sonra titreyen elleri ile sildi gözyaşlarını.

" Bulmam lazım." Dedi kendi kendine.
" Tüm bunları bize yaşatan kim, bulmam lazım! "

Kalkıp odada ki büyük gardırobu açtı. İçerisinde hala kıyafetler vardı. Hala nevresim takımları, yastıklar, havlular duruyordu..

Nazlı hışımla döktü hepsini yere.

" Bunu bize kim yaptı! " diye bağırdı tüm gücüyle.

" Bulmam lazım.. " delirmiş gibiydi. Nevresim takımları rutubet kokuyordu. Ona rağmen yırtarcasına içlerinde birşeyler aradı.

" Vuruldum ben! Ölüyordum.. Kimin yüzünden! Kimin yüzünden baba, kimin?!"

Bir yandan hıçkıra hıçkıra ağlıyor, diğer yandan ise, titreyen elleriyle babasının ceketlerinin ceplerine bakıyordu.
Ama hiç bir şey yoktu.