GLOOM

5.Bölüm

Tao acıyla gözlerini araladığında etrafındaki hiçbir şeyi net olarak göremiyordu.Gözüne kestirebildiği tek şey bir kadındı onun başından dikilmiş birşeyler yapıyordu.Konuşma sesleri arka arkaya çıkıyor bulunduğu yeri dolduruyordu.Ama onun tek duyduğu ses siren sesiydi.Ve arkasından bir kadın sesi"Endişelenme iyi olacaksın"Sesler ve o bulanık görüntüler onu yine yalnız bıraktı...

  Ambülans hastanenin önünde durduğunda ve arka kapılar  açıldı ve Tao'yu sedyeyle ambülanstan  çıkardılar.Hemşireler sedyeyi hızla sürüp ameliyathaneye soktular ve arkalarından kapılar kapandı...

Kris gözlerini araladığında bir yataktaydı yavaşça doğruldu ve etrafa göz attı.Başında beyaz  önlük giymiş biri dikiliyordu."ohh uyandınız demek.Arkadaşınızla bir trafik kazası geçirmişsiniz.Endişelenecek birşeyiniz yok ama bugünlük hastanede kalmalısınız"Kris kafa salladı ve başını tuttu.Tao'yu ararken bir kaza geçirdiğini hatırlıyordu.Yine ona ulaşamıştı...Belki de hiç ulaşamayacaktı..Ağlamamak için gözleri kapattı ve açtı.''O iyi mi?''

''Arkadaşınız mı?ahh evet o iyi bir kaç sıyrıkla atlattı kazayı.Sizin belgelerinizle ilgileniyor olmalı birazdan yanınızda olur.''Kadın Kris'in serumunu taktı ve odadan çıktı.Kris kafasını yatağına kenarına dayadı ve gözlerini kapadı.Gözlerinden yaşlar tek tek düşüyordu.Buna engel olmuyordu.Daha fazla ağlamak istiyordu..Bağırarak.Dişlerini sıktı ve yorganı avuçlarının arasında sıktı.Dışarıdan sesler gelince gözlerini silip yatakta doğruldu.Bacaklarını yavaşca yere basarak serum askısını tuttu.Kapıya yaklasarak kulpunu tuttu ve kapıyı yavaşça açarak dışarıya göz attı.Odadan çıkıp küçük adımlarla koridor boyunca yürüdü.Ameliyathanenin önünde bir koltuğa oturup etrafdaki insanları izlemeye başladı.Minik bir kız ameliyattan yeni çıkmış olacak ki baygın bir şekilde odaya aldılar minik bir çocuğun acı cekmesi adaletsizlik hic bir suçu yokken belki bir hastalığın yada bir kazanın onun canını yakması..."Hey Wufan!!"Tanıdık sesi duyunca kafasını o tarafa doğru çevirdi.Jongin koşarak onun yanına gelip yanına oturdu."Sen iyi misin dostum?"Belki de bu soru şu zamanda sorulacak en saçma soruydu.Derin bir nefes alarak kafa salladı."Evet çok iyiyim,hatta mükemmelim."Jongin iç gecirerek etrafa baktı."Herneyse dostum sormadım say"Kris gözlerini yumup kafasını duvara dayadı.‘Ölmeyi dilerdim..Bu lanet dünyada yaşamaktansa ölmeyi diliyorum tanrım.Ölmek istiyorum..buradan kurtulmak.Burası baş edilecek bir yer değil.Herşey pisliklere bulanmış,güzel sandığın herşeyin kötü olduğunu anlamadan önce güzeldi hayat.Çocukken..Yine o zamana gidip tüm dünyadan habersiz yaşamak isterdim.'Dudağını ısırarak göz yaşlarının akmasını engellemek için gözlerini sıkıca yumdu.Önünden geçen sedyenin tekerlek seslerini duyup gözlerini açtı.Jongin gözlerini büyüterek sedyede yatan çocuğa baktı."Dostum!Bu senin panda çocuk!!"Kris kalbi gerekenden cok fazla hızlı atıyordu.Kolundaki serumu hızla çekip yere attı.Hemşireler sedyeyi ameliyathaneye sokarken arkalarından hızla koşarak iceriye daldı."Beyefendi buraya girmeniz yasak"Birinin kollarını tuttuğunu hissedip kollarını sertce elinden kurtardı.Koşarak sedyenin başına gelip.Sedyede yatan çocuğun yüzüne baktı.Gözlerinden yaşlar akarken yavaşca gülümsedi."T-tao..."