Çöküş

Mandalina Kabukları

Ah benim aklımla kalbim arasındaki ince çizgi. Ah benim yedi yeri yamalı kalbim. Ah benim düşüp de dizileri kanamış çocukluğum. Ah benim salça ekmekle geçirdiğim gençliğim söyle söyle kim getirdi seni bu hala. Kim  ne etti sana. Daha on sekizine basmış gencecik bir fidansın sen. Kim kıydı sana kim ne yaptı. Değer mi attığın façalara değer mi içtiğin alkole değer mi bir hiç uğruna canına kıymaya. Umutlarını sallandırdığın dar ağacında bedenini sallandırmaya ne gerek vardı. Hiç mi aklına gelmedi annen. Oysaki cennet vardı yanında. Her gün sarıldığın cennet. Şimdi ağlamaktan morarmış gözlerin, sigaradan sararmış parmakların var. Her gün kırık aynaya bakmaktan uzamış sakalların, sakallarına karışmış saçların. Keş olmuşsun hiç uğruna. Söyle be gençliğim değer mi hiç bunca eziyette bunca pisliğe. Sırf seviyor sandığın için bu acıların. Oysaki sen soyulmuş bir mandalinanın kabuklarıydın. Asıl tat onu yiyende. Asıl zevk onunla yaşayanda sen sadece dış kapının dış mandalıydın. Ah benim sövülesi gençliğim ah benim yara bantlı gençliğim söyle kim ne yaptı. Umut yok unut artık. Aşkın ne kadar pislik bir şey olduğunu sevmeyince anladın dimi. Söyle benim atardamarı kopuk kalbim, söyle alyuvarı eksik kalbim, söyle onlara söyle hevesim değil nefesim yettiği kadar seveceğim de. Ama unutma be gençliğim yıkılan sadece umutlar değil.