Yaklaşık yarım saatir bir kelime bile etmemişlerdi jungkook bu sessizliği bozmak adına karşısındaki adama soru sordu
Kook : şey ...
Kook : aca-
Tae : kim olduğumu soracaksın
Tae : ve senin hakkında neden senden çok şey bildiğimi
Karşısındaki adam derin bir iç çekti
Sanki bıkmıştı böyle yaşamaktanVe gözlerinde kookun çözemediği bir ifade ile ona dönmüştü
Tae : adım kim taehyung
Karşısındaki adam başını yere çevirerek güldü
Kook hayatında hiç bu kadar üzgün bir gülümseme görmedi
Tae : bir gün sana adımı tekrar söylemem gerekeceği aklımın ucundan geçmezdi
Tae: seni tanıdığımda kimsen yoktu
Tae : sana acıdım ve seninle arkadaş oldum
Tae : ama zamanla birbirimize bağlandık
Tae : herşeyim olmuştun
Tae : her şeyin olmuştum
Tae : sen liseye geçtiğinde ben lise 2 deydim
Tae : birlikte bir ev tuttuk
Tae : her şeyi birlikte yapardık
Tae : umutsuzca birbirimizi iyileştirmeye çalışıyorduk
Tae : başardık ta
Tae : yani en azından sen
Tae : herşeyi unuturdun bana.
Tae : yeni bir dünya kurdun
Tae : her şey mükemmeldi orda
Tae : oraya o kadar alıştım ki
Tae : her şeyi unuttum
Tae : bir gün eve geldiğimde
Tae her şeyi anlatırken o kadar zorlanıyordu ki
Kook bunu yüzünden okuyordu
Tae : sen ...
Tae : bileklerini kesiyordun
Tae : o gün omzumda o kadar çok ağladın ki
Tae : sana ne olduğunu soramadım
Tae : seni hastaneye gitmeye ikna ettim
Tae : ama sen bana seni o şekilde görmemem gerektiğini söyledin
Tae bir kaç saniye sustu
Sanki dünyanın tüm gürültüsüne inat sessiz kalıyordu
Devam edemedi tae
Telefonunu uzattı kooka
[ gençler bunla idare edin çok takılmayın habere ben yaptım ( o yüzden çarpılmış gibi ) gerçek değil yani ]