Yıldızlı Gece

24. Bölüm

SELAAMM

NASILSINIZ BAKALIM?

Sizi fazla tutmayayım ben sadece ufacık bir şey.

VOTE SAYISI: 12

Umarım beğenirsiniz, keyifli okumalar Gece Yıldızlarım.✨💛

***

Dün akşam banyo yapıp, Ateş’i beklemeden direk uyumuştum. Şimdi de erken uyumamın sonucu erken kalmıştım. Yataktan esneyerek doğruldum. Ayaklarımı zeminle buluşturduktan sonra Ayağa kalktım ve odanın kapısına doğru yöneldim. Odadan çıkıp banyoya geldiğimde musluğu açtım ve elimi yüzümü yıkayarak aynaya baktım.

Günler sonra ilk defa rahat uyumuştum. Fazla enerjik değildim ama kendimdeydim. Yüzüm daha da canlanmıştı.

Karnımdan gelen guruldama sesiyle aynaya bakmayı kestim ve mutfağa doğru yöneldim. Ağzıma birkaç şey attıktan sonra kahvaltı hazırlamaya karar vererek dolaba ilerledim.

Sofraya son tabağı da koyduktan sonra Bir beş dakika bekledim ama Ateş uyanmamıştı. Bir şeylerle oyalanmak istesem bile ne yapacağımı bilememiştim. Bu nedenle Ateş’i uyandırmanın en doğru karar olduğunu düşünerek onun odasına doğru ilerledim.

Kapıyı yavaşça araladıktan sonra ilk önce içeriye kafamı uzattım. Ateş, bana arkası dönük bir şekilde uyuyordu. Acaba uyandırmasam mı, tereddüte girmiştim ama cesaret alarak odaya bir adımımı attım.

Birkaç adımda Ateş’in yatağına geldiğimde elimle onu dürttüm. O sırada aklıma geçen yaşadıklarımız geldi. O zaman gerçekten çok panik olmuştum. Ama şimdi bir cadı olmadığımı öğrendiğime göre pek bir problem değildi o an.

“Ateş,” dedim onu dürterken. “Uyan.”

Bir müddet doğru yerinden hafif kıpırdayarak “Ne?” diye mırıldanır gibi oldu. Onu biraz daha hızlı dürterek ismini söyledim. Yastığı başının altından alıp yüzüne yapıştırırken güldüm.

“Ateş, hadi ama.” dedim.

“Ya, git sen de uyu işte.” Dedi boğuk çıkan sesiyle. Onu dinlemeyerek elimi uzatıp yastığı aldım yüzünden. Yavaşça araladığı gözlerinden bana göz devirmek istediğini anlıyordum ama bunu yapamıyordu.

“Hadi kalk.” Dedim hafifçe gülerek. Ateş, oflayarak yerinden doğrulurken ben de aldığım yastığı yerleştirdim.

Ateş, homurdanarak lavaboya giderken ben de onun yatağını topladım ve mutfağa geçtim. Ateş de hemen benden sonra mutfağa girmişti.

“Sanırım seni kahvaltıyı hazırladığın için affedebilirim.” Hafifçe gülümsedim. Ateş’le karşılıklı sofraya oturduktan bir müddet sonra Ateş konuşmaya başladı.

“Olanları anlatacak mısın?” diye sorduğunda kanım donmuş gibi kaldım. Gözlerimi Ateş’in gözleriyle buluşturdum. Sanırım anlatma zamanı gelmişti. Başımı olumlu anlamda salladım ve gözlerimi masaya çevirdim.

***

Elimdeki kitapla oturma odasındaki koltuklardan birine oturdum. İçindeki kağıdı çıkararak Ateş’e uzattım. Ateş, Kağıdı alıp katlarını açıp okumaya başladı. Ben de sadece onu izledim.