Küçük Hesaplar | Changlix ✓

25. Seviyormuş gibi yapmıyorum.

Gözlerini açık tutmaya çalışarak kulağının dibinde mırıldanan adamın kendisi için söylediği şarkıyı dinlerken daha önce hiç hissetmediği kadar huzurlu hissediyordu Felix. Yeterince yorulmuştu, Changbin'in de ondan pek farklı olduğu söylenemezdi ama o yine de küçüğüyle ilgilenmeyi ihmal etmek istememişti.

Sağ elini Felix'in omzunun üzerinden atıp sarılır konuma gelmiş, sol kolunu başının altına koymuştu. Felix'in nefes alış verişlerini oldukça net bir şekilde hissediyordu.

Yüzünde istemsiz bir gülümseme oluşurken üzerlerindeki battaniyeyi biraz daha çekip Felix'in saçlarına küçük bir öpücük bıraktı.

Hemen ardından mırıldandığı şarkıya devam etti ama şarkı, Felix'i rahatlattığı gibi zaten kapanmak için yalvaran gözlerini daha da çok zorlanmasına sebep oluyordu. Changbin'in sesi onu sakinleştiriyor, iyi hissetmesini sağlıyordu.

"Yeterli...uyumak istemiyorum." dedi Felix fısıldayarak. Yaslandığı göğsün altındaki kalp atışlarının hızlı ritminin farkındaydı. Başını hafifçe kaldırdı ve neredeyse siyah gibi görünen gözlere kenetlendi.
Hâlâ gözlerinde bir nebze de olsa soğukluk barındırıyordu Changbin. Buna rağmen diğer zamanlara bakıldığında ikisinin içinde bulunduğu durumun olma ihtimali neredeyse sıfır olurdu. Ama şu an ikisi için de durum farklıydı. Garip hissediyorlardı, içlerinde mutluluk ve sevgi karışımı bir duygunun yanında hem gerginlik hem de heyecan vardı. Aynı anda nasıl bu kadar duygunun yaşanıldığı konusu ise biraz karmaşıktı.

"Tamam." dedi siyah saçlı basitçe. Karşısındaki sarı saçlının yanağını okşayıp başını tekrar göğsüne yerleştirişini izledi.

İç çamaşırları hariç çıplak olan bedenleri birbirlerine temas ediyor küçükte uyuşma büyükte ise yanma hissi uyandırıyordu.

"İyisin değil mi?"

"İyiyim." dedi Felix güçsüz bir ses tonuyla. Saçlarına uzanan eli fark ettiğinde içinde daha da güzel bir his olmuştu. Bunun hayalini çok kurmuştu o. Şimdi sadece bir süreliğine de olsa hayaline erişebildiğini bilmek onu oldukça mutlu ediyordu.

"Bir şey düşünüyorsun."

"Sadece mutluyum." dedi Felix. Gözlerinin hafifçe dolduğunu hissedip gülümsedi. Elini göğsünden çekti ve Changbin'in yüzüne çıkardı. Herhangi bir amacı yoktu. Tek istediği onun güzel yüzüne dokunmaktı. "Biliyor musun... şu anda bulunduğum yer benim için dünyanın en güzel yeri."

"Kalbimi acıtıyorsun."

"Benim için üzülmeni istemiyorum. Hem sana aşık olduğunu söyleyen her insanın teklifini kabul edemezsin."

Başını salladı Changbin. Felix haklıydı ama o kendisiyle çelişmeye başladığı için söylediği şeylere değil de kendi düşüncelerine daha çok dahil oluyordu.

"Günde eminim birçok teklif alıyorsundur."

"Onların seninle aynı düzeyde olduğunu düşünüyorsan yanılıyorsun."

"Güzel konuşuyorsun ama bu yaptığın bana umut veriyor. Bir gün birlikte olabileceğimizi düşünüyorum ama sonra bir şey oluyor tüm düşüncelerim o kadar imkansız geliyor ki... O zaman hissettiğim duygunun tarifi yok."

"Özür dilerim... Daha farklı şekillerde karşılaşsak her şey daha iyi olabilirdi."

"Her neyse... Sadece şimdilik beni seviyormuş gibi yap lütfen."

Gözlerini kapatıp dudaklarını ısırdı Changbin. Felix'in sözlerinin neden kendisine bu kadar ağır geldiğini anlamıyordu ama kalbinin üzerine yerleşmiş olan yük fazlasıyla ağırdı.