--------*
Im Thalia Chua. 17 years of age, from Caloocan City
My boyfriend was named Yendry Cado. 18 years of age, ahead siya sakin ng 1 year.
When the day I gave my "YES" to him. Akala ko magiging okay ang lahat. And yes, nagbago siya.
Simula nung naging kami, pumapasok na siya, tinanggal na niya mga bisyo niya. From bad boy he became a great man to me. I could not ask for more, Parehas kami ng school na pinapasukan. Actually magkatabi lang room namin. Tuwing recess magkasama kami parati at sa tuwing dadating ang uwian. Andiyadiyan siya naka abang. Para na nga kaming mag bestfriend, nagmumurahan. "Tukmol" "Pwet" "Paa" yan ang tawagan namin. Parehas pa kami parati ng trip kaya palaging takbo dito takbo don. (You know what I mean)
Minsan nga siya na nag mumuta sa akin, sasabihin pa niya "Oy may kulangot ka Paa tanggalin mo nga kababae mong tao" . Ang sarap lang sa feeling na ganun ang turing naming dalawa sa isat isa. More like bestfriend ang turingan.
Nag aaway din kami. Alam mo yung to the point na, nag iiyakan na kaming dalawa nung nakipag hiwalay ako dahil sobra yung ginawa niya. NAMBABAE SIYA. YES NAMBABAE SIYA. So what would I expect? He's still a guy.
Pero alam mo yung nagsosorry siya sakin, naawa ako. Alam mo yung nararamdaman mo yung sincerety niya talaga. Na mahal niya ko, na nagkamali siya. Naramdaman ko lahat yun. Naaalala ko, sa tuwing mag kwekwento siya sa mga ex's niya, tawa ng tawa yung tukmol na yun. Pano e wala naman daw siyan pakealam sa mga yun. Ako lang naman daw ang ka isa isa niyan sineryoso.
Madami ding nakakapagsabi sakin, ako lang daw nakapag patino sakanya. Ang gaan nga sa pakiramdam eh. Hihihihi. Totoo nga, when a gangster fell in love. Nako todo todo.
Minsan nga..
Nasampal niya ko. Maybe im too noisy coz im making him smile, singing like there's no end. Ayon nairita. Kasi alam ko badtrip siya, gusto ko lang naman siyan pasiyahin e. Pero naiyak ako nun, first time kong masampal. Hay. Pero nagsorry naman siya at nangakong di na uulitin. At natupad ngang di na niya uulitin.
Okay na relationship namin. Give and take. May tiwala sa isat isa. Almost perfect na nga sana e kaso..
Time pass by..
Nasasakal na ako.. Yung naiiyak nako sa sitwasyong hindi ko na alam gagawin ko. Dumating sa punto na ayaw na niyang my kinakausap akong ibang lalaki, ayaw niyang dumampi balat ko ibang balat, lahat ng kilos ko pinupuna niya. Pati sa mga school activity hindi ako makapagcocentrate kasi gusto niya oras oras magtetext ako. Pati pag sakay ko sa tricycle, lahat ng kilos ko, tas pag my gusto siya tas di ko nagawa, aawayin niya ako. Di ko na alam gagawin ko. Di ko na magawa yung dapat gawin ko kasi palagi akong wala sa sarili.
Masyado na siyang paranoid sakin, minsang lumalayo na loob ko sakanya, hindi na pagmamahal e, nararamdaman ko na yung takot na baka my gawin siyang masama sa akin at nung minsang ing open ko sakanya yan at tumindi ng tumindi ang away namin na halos araw araw magka away kami.... at pag sinasabi kong break na kami at di ko na kaya...
He attempt to kill his self.
I was terrified.
What would I do?
What would I do now?
Sinubukan kong ipaliwanag sakanya lahat na di lang sa akin dapat umiikot mundo niya. Na hindi yan ang sagot sa problema niya na isipin niya magulang niya na nagsasakripisyo para sakanya. Pero sarado ang isip niya. *sigh
Dont know what to do to this man!
Pero di ko maitangging mahal ko talaga siya. Pero kasi.. *sigh
I prayed.
God knows everything.
He suffered for us.
And I will leave everything to God.
Hoping that someday, he could understand everything. Kami pa hanggang ngayon. Hoping that there will be a lot of blessings we'll recieve from Him.
