Acının yok olduğu günlerdeyim.
Uzun sürdüğünü biliyorum fakat, gerçeğe vardım sonunda.
İşler kontrol edilemediği zamanlarda elime sadece ağlamak kalmıştı, bıraktım sanırım.
Tek bir göz yaşı düşmeyecek bundan sonra, deymiyormuş.
Birkaç kısa cümlede anlatayım size ne olduğunu.
Aşkı kaybettim.
Aşktan vazgeçtim.
Aşkı acılar okyanusuna salıverdim.
Her şeyi atlayıp Herman Hesse'ün Demian kitabından bir şey söyleyeceğim size. "Her insanın yaşamı, onu kendine götüren bir yoldur, bir yol denemesi, bir yol taslağıdır. Hiçbir insan yüzde yüz kendisi olamamıştır." Yüzde yüz kendim olmasam bile yüzde bir kendim olmak istiyorum bir süre, sadece ama sadece bir şeyin cevabını bulmak istiyorum içimde. Beynimi kurcalayan bu düşünce beni boğazımdan tutuyor, yüksek bir dağa çıkartıyor ve oradan okyanusa bırakıyor. Düşeceğim yerin ölüm kadar acı olduğunu çok iyi biliyorum, havada kaldığım süreler geçirdiğim yıllar. Saniyeler içerisinde beni okyanusa bırakacak, aynı yılların hızla geçmesi gibi.
En tuhafı da ne biliyor musunuz? Birkaç cümle öncesinden ağlamayacağımı söylediğim halde ağlıyor olmam, çelişiyor sözlerim.
Fakat hâlâ cevabı arıyorum, bu fikir ile çelişki içerisinde değilim en azından.
"Korkunun ecele faydası yoktur." demiş ya biri, ya ben ecele ulaşmak istiyorsam çabucak, bununla ne yapacağız?
Ölüm, ölüm ve ölüm. Söylemesi kolay olmasa bile herkes için bir gün olması olağan bir eylem. Güneş doğarken ölmeyi değil de batarken ölmeyi isterim. Eğer bir araba çarpacak ise bana veya herhangi bir şey, gün batımında olsun lütfen Tanrı'm. Bu sayede güneşi ellerim ile engellememe gerek kalmaz, yüzüme ılık bir hava ve ölüm ışığı vurur.
Aşk, kolay değil gerçekten. Kusursuz veya sonsuz bir aşk yok, ölüm laneti ayırıyor herkesi birbirinden.
Aşkı taşımak da zor, en azından ölüme kadar sürecekse ne olduğunu anlaman omuzunda bir sevginin yükü ile gidiyorsun yavaşça.
Artık hiçbir şey veya kimse için kendimi paralamak istemiyorum bu kitabı yayınlarsam eğer zaten kendime bir şeyleri kanıtlamak ve kendimi anlamak için olacaktır.
O halde şöyle diyelim, gönlümde yeniden açmasını istediğim çiçeklere yeni bir selam.
-Bett.
