Φίλοι.....;

Αναστασια

Όταν ξύπνησε η μαμά της βρισκόταν δίπλα της.
-Μαμα Αναστασίας:Πώς είσαι,κορίτσι μου;
-Αναστασία:Ήρθε μαμά ξανά ο Στέφανος;
-Μαμα Αναστασίας:Είμαι εγώ εδώ,κορίτσι μου.
-Αναστασία:Μαμά,τι θα κάνω; τη ρώτησε με παράπονο και κλείστηκε στην αγκαλιά της.
Μετά από 2 μέρες
Η Αναστασία πήρε εξιτήριο. Ο γιατρός της είπε να προσέχει και να επισκεφτεί τον γυναικολόγο της για να την ενημερώσει για τα της εγκυμοσύνης. Έπειτα μαζί με τη μαμά της και τον μπαμπά της έφυγαν για Θεσσαλονίκη.
Στη διαδρομή η Αναστασία δεν είπε κουβέντα. Μονάχα κοιτούσε έξω από το παράθυρο κι αναρωτιόταν τι θα κάνει από εδώ και πέρα. Ο Στεφανος δεν είχε επικοινωνήσει ξανά μαζί της,επομένως ήταν μόνη της με ένα παιδί στην κοιλιά,έχοντας μόλις πάρει το πτυχίο της. Έτσι ακόμη κι αν κατάφερνε να βρει δουλειά,θα έπρεπε σε λίγους μήνες να την αφήσει,καθώς η εγκυμοσύνη της δε θα της επετρεπε να συνεχίσει.
Μετά από 2.30
Έφτασαν στη Θεσσαλονίκη. Ανέβηκαν στο σπίτι και η Αναστασία πήγε κατευθείαν στο δωμάτιο της. Στο κομοδίνο είχε μια φωτογραφία με τον Στέφανο. Την κοίταξε.
-Αναστασία:Γιατι; Γιατί με αφήνεις μόνη μου; μονολόγησε. Η μαμά της την άκουσε και πήγε μέσα να τη βρει. Την πλησίασε και την αγκάλιασε.
-Μαμα Αναστασίας:Δεν αξίζει,αγάπη μου. Άφησε τον! Θα τα καταφέρουμε όλοι μαζί!της λέει την ώρα που χτυπάει το κινητό της. Κοιτάει την οθόνη. Το όνομα του Στέφανου αναγραφόταν επάνω. Το έδειξε στη μαμά της και το σήκωσε.
-Αναστασία:Ναι;
-Στέφανος:Θεσσαλονίκη είσαι;
-Αναστασία:Τι θέλεις;
-Στέφανος:Πες μου. Είσαι εδω;
-Αναστασία:Ναι,εδώ είμαι. Μόλις ήρθα.
-Στέφανος:Πρέπει να βρεθούμε.
-Αναστασία:Δε νομίζω ότι έχουμε να πούμε κάτι.
-Στέφανος:Πρέπει να μιλήσουμε. Σε 10' στο παρκάκι δίπλα στο σπίτι σου!της λέει και το κλείνει.
Η Αναστασία εξήγησε στη μητέρα της ο,τι της είπε κι αφού ετοιμάστηκε,πήγε στο μέρος που της είχε υποδείξει ο Στέφανος προκειμένου να δει τι είχε  να της πει μετά από τον τρόπο που της φέρθηκε.