အပိုင်း ၅
(MoeSwae's Note: ဤဝတ္ထုသည် ၁၉၇၀နှင့်၁၉၉၀ ပတ်ဝန်းကျင်ကို အခြေခံထားခြင်းဖြစ်ပြီး ဇာတ်သဘင်များ၊ မြို့များနှင့် ကျောင်းများကို အတတ်နိုင်ဆုံး လေ့လာကာတင်ပြထားပါသည်။ ဇရပ်နှင့် သူဌေးကြီး၏နေအိမ်၊ ညောင်ပင်နှင့် တစ်ချို့အနေအထားများကတော့ ပြင်ပတွင်တကယ်မရှိပါကြောင်း ဦးစွာ ခွင့်ပန်လိုပါသည်။ ရွှင်လန်းချမ်းမြေ့ကြပါစေခင်ဗျာ။)
လွန်လေခဲ့ပြီးသောရှစ်နှစ်.........
မုန်းချောင်းရေအလျင်ကတော့ တသွင်သွင်စီးနေ၏။ ထိုချောင်း၏ တစ်နေရာတွင် အရိပ်ရသောအပင်ကြီး၏အောက်ဘက်၌ ကလေးနှစ်ယောက်ကတော့ စျေးထဲမှရလာသော အသီးတစ်ချို့ကို ပုဆိုးအဟောင်းတစ်ထည်ပေါ်တင်ရင်း ဝေစုခွဲနေခဲ့ကြသည်။
" ဒါဘာသီးလဲ "
" သစ်တော်သီးထင်တယ် "
အညိုရောင် အမွှေးနုနုများဖြင့် လုံးဝန်းလှသော အသီးတစ်မျိုးက သူတို့မြင်ဖူးနေကြအသီးအနှံများထဲတွင် ပါဝင်မနေသောကြောင့် တွေးဆဆဖြင့်ဖြေလိုက်၏။
" လက်နဲ့စမ်းကြည့်လို့ မာမာလေးဖြစ်နေသေးရင် နောက်နေ့အတွက်ချန်ထားရအောင်၊ ပျော့တာတွေကိုတော့ ဒီနေ့အတွက် စားကြမယ်လေ "
" အင်းအင်း "
အသီးထုတ်ကို အပင်အောက်ချထားကာ နေညိုညိုအောက်က ရေပြင်မှာ ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်က ရေကူးရင်းရေချိုးခဲ့ကြသည်။ ရေချိုးရာကတက်လာတော့ ညနေကအတော်စောင်းနေခဲ့ပြီ။
သူတို့ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက် ညဘက်အိပ်စက်နားနေရာ ဇရပ်ဆီရောက်တော့ ညခင်းရှစ်ချက်တီးလောက်ရှိရော့မည်။ ဇရပ်ဆီမယ်တော့ သူတို့အတွက်ထွန်းညှိစရာ ရေနံဆီမီးအိမ်တို့ ဖယောင်းတိုင်တို့ ရှိမနေပါလေ။
ငှက်ပျောသီးတစ်ယောက်တစ်လုံး စားပြီးသော်လည်း ဗိုက်မဝသေး၍ ထပ်စားရင်ကောင်းမလားတွေးမိသော်လည်း အလုပ်ပါးရာ ရာသီမို့ အတော်လေးအကြပ်ရိုက်နေပြန်၏။
" သွေး "
" ဗျာ "
" ဗိုက်မဝဘူးမလား "
YOU ARE READING
အိုဘယ့်မှုံရွှေရည်(Completed)
RomanceStart Date: Sep 22nd, 2020 End Date: May 21st, 2021 ဟိုးရှေးရှေးတုန်းက ဇာတ်သဘင်တစ်ခု ရှိသတဲ့။ တစ်ရက်တော့ ပိုင်ရှင် ဇာတ်ဆရာကြီးက ဆုံးပါးသွားလေတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ဇာတ်ဆရာကြီးရဲ့ ညီဖြစ်သူက သူေဋ္ဌးတစ်ယောက်ကို ရောင်းလိုက်ပြီး ထွက်ပြေးသွားပါလေရောပေါ့ကွယ်။ သူေ...
