Çete || Tanışma

42.Bölüm

İstediğiniz bir müzikle dinleyebilirsiniz şapşikler *-*

"Evet asıl hikayen bu Allison" Şaşkınlıktan açılmış gözlerimle çekinerek Zayn'e baktım. 

"Daha önce niye anlatmadınız?" Zayn gülümseyerek konuştu. 

"Çünkü Perrie ile birlikte olduğumu sanıyordun. Kafan zaten karışıktı, sana geçmişini özelliklede benimle olan kısmı anlatsaydım kafan daha çok karışıcaktı" 

"Evet" Diye mırıldandım yarım ağız. Düğünde çok olay çıkmıştı. Perrie'nin ailesi Zayn'e saldırmaya kalkmıştı ve ardından annesi fenalaşmıştı. Annem ve Tad onlarla ilgilenirken birde benim eski düşmanlarım ortaya çıkıvermişti birden. Tanrım.... 

O silah sesleri hala kafamda yankılanıyordu. Zayn, çocuklar ve kızlar sağ sağlim eve gelmemi sağlamışlardı. 

"Ee ne yapmak istersin şimdi?" Diye umutla baktı gözlerime Zayn. 

"Bugün hepimiz için oldukça olaylı geçti... Biraz dinlensem iyi olur. Annem gelince söyler misiniz yanıma gelsin" Zayn'in gözlerindeki umut sönmüştü. Dudaklarımı birbirine bastırıp derin bir nefes verdim. 

"Tabi tatlım biz haber veririz annene, sen dinlenmene bak" Diyen Dani'ye teşekkür edip yukarı doğru ilerledim. Şu anda istediğim tek şey duş alıp uyumaktı.

-Zayn Malik-  

"Onada hak ver Zayn. Olayların asıl yüzünü şimdi öğrendi. Hemen 'hadi bana geçmişimi hatırlatıcak şeyler yapalım' demesini bekleyemeyiz" Dani haklıydı. Ama onu o kadar çok özlemiştim ki, dayanamıycak gibi oluyordum. Onu incitmekte istemiyordum ama dayanamıyorum işte. Herşeyiyle özlemiştim. 

Dani yaptığı kahvelerden birini bana uzattı. Teşekkür edip aldım. 

"Ne düşünüyorsun Zayn?" Kahvemden bir yudum alıp konuştum. 

"Özledim, sadece bu" Gülümsedi ve konuştu. 

"Bir ara Liam ile ayrılmıştık. Onu o kadar çok özlemiştimki, beni unuttuğunu düşünmüştüm. Başkaları olduğunu sanmıştım. Ama biliyor musun? Hiçbir şey umduğum gibi olmamış meğersem" Güldüm ve konuştum. 

"Ah evet biliyorum Liam o aylarda çok dağıtmıştı" Diyerek gözlerimi büyüttüm bıkkınca. Cidden o 2 ay içerisinde 'babacık' tan eser yoktu. Apayrı bir adama dönmüştü. Ayyaş, müptezel ve tam bir piç kurusu olmuştu. Tabi sonra Harry onu dövmüştü. Ciddi anlamda dövmüştü. Bir gün eve ağzı burnu kan içinde gelmişti. Peşindende Harry tabi. 

Biraz daha Dani ile muhabbet ettikten sonra salona geçtik. Amanda ve Tad'de içeri girmişti aynı anda. 

"Amanda, Allison seni odasında. Seni çağırdıda" Dedim. Gülümseyip kafasını salladı ve yukarı çıktı. Tad koltuğa oturup sinirli gözlerle önce bana sonrada Harry'e baktı. Tamam, şimdi sıçmıştık. 

"Anlamıyorum! Bana neden söylemezsiniz ki! Her zaman kafanıza göre hareket ediyorsunuz çocuklar, ya orda Allison'un düşmanları bir zarar verseydi her hangi birimize?! Öncedne haberim olsaydı güvenlik konusunu 5 katına çıkarırdık!" 

"Haklısın Tad, biz kendi başımıza halledebiliceğimizi sandık" Dedim başımı eğerek. Harry'nin de benden bir farkı yoktu. İkimizinde kafası eğikti. Tad ayağa kalkıp ikimize yaklaştı yavaşça. Şu anda bize vursa, dövse yeriydi. Ama o tam tersini yapıp bize sarıldı. 

"Olaylar ne olursa olsun Perrie'den zararsız bir şekilde kurtulmamızı sağladınız çocuklar, aferin" Salondaki herkes derin bir nefes vermişti. Dani ve Eleanor gülerek sevgililerine biraz daha sokulurken Tad'in babam gibi olduğunu düşündüm. Bizim için endişeleniyordu. Bu evdeki herkes ailemden biri olmuştu benim için. En önemliside yukarda annesiyle konuşan cadıydı....

-Allison Fleck- 

"Yani anlattıkları o kadar inanılmazki, geçmişimde neler yapmışım diyorum. Anne bu ilacın etkisi ne zaman geçicek? Hemen herşeyi hatırlamak istiyorum. Zayn bana kötü şeyler yapmış olabilir, yani ben kötü olarak görmüşüm çünkü yalan söylemiş haklıyım ama beni cidden sevmeseydi görevi bittikten sonra çekip giderdi öyle değil mi?" Annem şefkatle saçımı okşayarak konuştu. 

"Çocukları ilk yanıma çağırdığımda ve görevden bahsettiğimde Zayn'in gözlerindeki ışık dikkatimi çekmişti. Daha sonra aralarından en çok onun bu konu üzerinde titizlikle durduğunu fark ettim ve onunla konuşma kararı aldım. Aralarından birinin sana yaklaşması gerekiyordu ve ben Zayn'i seçmiştim. Onunla konuştuğumda sana hayran olduğunu öğrendim. Zaten çevremizde hayranın olmayan kimse yoktu" 

"İyide anne ben kötü biriymişim, yani insanları öldürüyormuşum baksana" Dedim şaşkınca. Güldü ve konuştu. 

"Evet onları öldürüyordun ama hepsinin bir sebebi vardı. İnsanların sana hayran olma sebebi hareketlerin, asilliğin ve normallerin dışında olman. Çok zekisin Allison. Çok fazla zekisin. Bir insan beyninin sadece %10'luk kısmını kullanabilir. Ama sen %22'lik bir oranı kullanabiliyorsun. İnan bana bilim dünyasında 'mucize' olarak adlandılırsın" Gülerek konuştum. 

"Ve şimdi hiçbir şey yapamıyorum, ne kadarda ironik" 

"Geçicek hepsi birtanem" Kapının tıklanması ile kafamı yukarı kaldırıp kapıya baktım. Aralandı ve Zayn kapıdan göründü. 

"Amanda, Tad seni çağırıyorda" O odaya girdiği gibi gerilmiştim. Annem başımdan öpüp dışarı çıktığında o kapıyı kapatıp yanıma gelmeye başladı. Elimle saçlarımı diğer tarafıma atıp yatakta bağdaş kurarak oturdum. Yatağın ucuna oturup bana baktı. Gözlerine bakmaya çekiniyordum. 

"Hatırlamak ister misin?" Sesini duyunca gözlerine baktım. 

"Ama ilacın etkisi geçmediki daha" 

"Olsun önceden ufakta olsa anılarını hatırlatmıştık. Şimdi yapboz parçalarıda tamamlandığına göre, hatırlama ihtimalin yüksek" Ayağa kalkıp elini uzattı. Önce eline sonra gözlerine baktım. 

"Hadi Allison, sana zarar vericek son kişi bile değilim ben seni seviyorum. Tut elimi gidelim" Elini tuttuğumda gülerek beni koştura koştura aşağı indirdi. 

"Nereye gidiyoruzki?" Diye bağırdım merdivenlerden inerken. Eleanor ve Miranda bizi gördüklerinde kıkırdadılar. 

"Anılarımızın en güzel olduğu yere"

"Ah cidden çok iyi hatırladım bak şimdi!" Diye bağırdım koştururken. Sonunda arabaya ulaştığımızda kapıyı açıp girmemi bekledi nefes nefese. Çok tatlı duruyordu şu anda. 

"Hadi binsene" Dedi nefesini düzene sokmaya çalışırken. 

"Binerim ama önce yapmam gereken bişey var" 

"Neymi-" Lafını tamamlamasına izin vermeden dudaklarına kapanmıştım....

SON 8 BÖLÜÜÜM *-* YORUM İSTİYORUM YORUM! -,-