Yaşamak, nefes almak kadar kolay mıydı?
Peki ölüm?
Ölüm nefesin tükendiği yerde miydi sadece?
-Bu soğukta buraya gelmekten vazgeçmeyeceksin değil mi? dedi sesi bomboş olan abim. Bir iç çektim.
-Kar yağıyor dedim gözlerim dolarken.
-Kar yağıyor dedi yıkım kokan sesiyle.
Dudaklarında ufacık bir tebessüm oluştu.
-O adam onu ölesiye dövdükten sonra kar yağdığını görünce sanki hiçbirşey yaşamamış gibi gider kar yer gülerek oynardı.
-Yapma be Erva dedi acıyla.
-2 yıl be abim. Kockoca 2 yıl. dedim gözlerimden yaşlar düşerken.
-2 yıl dedi iç çeke çeke.
Herkese uzuun bir aradan sonra merhabalarr.
2 sezondan küçük bir kesitle geldim.
Yavaş yavaş büyüyoruz sanki? Bu beni mutlu eder.
Kitap ve gelecek bölümler hakkında düşüncelerinizi bırakırsanız çok sevinirim.
Ha bu arada medya fazla manidar değil mi? :)
Herkese iyi okumalarr♥️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşam Kırıntısı
Teen FictionGözlerinde yaşam belirtisi olmayan bir kadın düşünün. Tükenmiş sözleri, ölmüş umutları olan bir kadın. Ve bir adam düşünün. Öfkesiyle yedi alemi zangır zangır titreten. Gözleri hep öfkeli bakar o adamın. Hayatadır öfkesi. İkisininde tek panzehir...
