ခ်စ္ျခင္းအစ အကို႔အၿပဳံးႏြေးႏြေးက.......။
ဒယ္ဆန္းၿမိဳ႕၏ အေထြေထြေရာဂါကုေဆး႐ုံအတြင္း သားဖြားမီးယပ္ေဆာင္တြင္ အသံပလံမ်ား ဆူညံေနသည္။ ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ခ်မ္းသည့္ ကိုရီးယား၏ ဒီဇင္ဘာေဆာင္းအတြင္းကိုပင္ ဆရာဝန္မ်ား ေခြၽးဒီးဒီးက်ေအာင္ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္။
ဆရာဝန္ႏွင္လူနာအင္အားမမွ်၍ လုပ္အားလာေပးေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားပါမေနရ။ ေဆးတိုက္သူတိုက္ ပိုးသတ္ေဆးပိုက္ျဖဳတ္သူျဖဳတ္ႏွင့္ ႀကဳံရာတာဝန္ တတ္နိုင္သေလာက္ထမ္းေဆာင္ေနၾကသည္။ တစ္ကယ့္လုပ္ငန္းခြင္ေရာက္ေနသလိုမို႔ ေပ်ာ္ေနရသည္ကလည္းတစ္ေၾကာင္း။
"Sorryပါ ကေလးတို႔ရယ္ ေဆး႐ုံက ဒီေန႕မွ လူအရမ္းမ်ားေနတယ္ အရင္ကဒီေလာက္မမ်ားပါဘူး မနားရတာတစ္ခုပဲ ဟား ဟား "
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ေသာ ဆရာဝန္ႀကီးက ေဘးခုတင္မွ လူနာတစ္ေယာက္ကို ေသြးေပါင္ခ်ိန္ရင္း စေနာက္သည္။ ေပၚလာတဲ့ ပါးခ်ိဳင့္လွလွႀကီးေတြက ဆရာဝန္ဆိုေသာ အရွိန္အဝါထက္ သူငယ္ခ်င္းပမာ ပိုမိုရင္းႏွီးခ်င္စရာ။ မအားသည့္ၾကားမွပင္ ေက်ာင္းသားမ်ား တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း ရီေမာျဖစ္ၾကသည္။
ၿမိဳ႕ျပႏွင့္ အလွမ္းေဝးေသာေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္နယ္ၿမိဳ႕ေလးမ်ား၏ အဓိကအားကိုးရာမွာ ဤေဆး႐ုံသာ။ထို႔ေၾကာင့္လည္း လုပ္အားေပးရန္ ဒီေဆး႐ုံကို အဓိက ေထာက္ခံခဲ့ျခင္းပင္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးျဖစ္သည့္အျပင္ RKမဟုတ္ေသာ ကိုယ့္လိုလူတစ္ေယာက္က မည္မွ်ႀကီးသည့္ scholarရသည့္တိုင္ တိုင္းတစ္ပါးနိုင္ငံရပ္ျခားတြင္ေတာ့ အခက္အခဲႀကဳံေတြ႕ရစၿမဲ။ သင္ယူနိုင္စြမ္းႏွင့္ ႀကိဳးစားမႈတို႔ေၾကာင့္သာ စံျပေက်ာင္းသားဘြဲ႕ကို ရယူနိုင္ခဲ့ျခင္း။ ကိုယ့္ေထာက္ခံခ်က္က အလကားမွမဟုတ္တာ။
"Doctor ခြဲခန္းတစ္ခ်က္ေလာက္ အေရးေပၚကေလးကအခ်င္းပတ္ၿပီးမေမြးနိုင္ျဖစ္ေနတယ္ လမေစ့တဲ့အျပင္ မိခင္ပါႏွလုံးေရာဂါရွိေနတယ္ Doctor"
