Yolculuğun devamı sessiz geçmişti . Ama taehyungun kalbi deliler gibi çığlık atıyordu aslında . Kimse duymuyordu onu . Karşındakinden başka kimse anlamamıştı onu . Şimdi karşısındaki oğlan için sadece
-biriydi- o
Tren yavaşça durmuştu
Karşısındaki adam ayaklanınca jungkook da ayağa kalkması gerektiğini anladı
Adam ona hiç bakmadı
O hiç adama bakmadı
Ama birbirlerine her zamankinden daha çok baktıklarını hissediyordu
Gözle bakmıyorlardı belki
Ama ikisi de
Derinlerde bir yerde birbirlerini bulmaya çalışıyorlardı
Taehyungun en büyük korkusu ise
Jungkookun onu kaybetmiş olmasıydı
Yavaşça trenden indiler
Her eylemlerini yavaşça yapıyorlardı
Çünkü ikisi de geleceğin onlara getireceği şeylerden korkuyorlardı
Bastıkları her yer sanki bir anda yıkılacaktı
Ve onlar yeniden toplamaya çalışırken parçalanacaklardı
Eski bir evin önüne geldiklerinde jungkook kendi evi ile burayı karşılaştırdı
Jungkookun 6 odalı dublex evine göre burası küçük bir kiler gibiydi
Önündeki adam kapıyı açmakta biraz zorlandı
Kapı açıldığında jungkook birşey hissetti
Tam adını koyamıyordu bu hissin
Ama şunu söyleyebilirdi
Burası evine göre daha güzeldi...
Çünkü burası jungkookun kaybettiği geçmişinin parçalarıyla doluydu
Evin içinde küçük bir salon vardı
Sadece bir kanepe ve bir televizyon
Karşılıklı iki oda vardı ve aralarında ince bir koridor
Taehyung bir kapıyı açtı
Ve jungkook da diğerini
Tae : benim için de zordu jungkook
Tae : geçmişinin tüm parçalarını bu evde saklamak
Tae : senin geçmişini ararken kendiminkini kaybettim
Tae : kendi geçmişimden sadece hüzünlü olanlar kaldı geriye
Tae : seni toplamak istedim jungkook
Tae : kendimi parçalamayı göze alarak
