HAYAL GÜCÜ

21. Bölüm HAYAL

Gerçekler birgün gün yüzüne Çıktığında...

Her yer kapkaranlıktı  birtek yıldızlar aydınlatıyordu olduğumuz yeri. Aslı'yla beraber ayakkabılarımızı çıkartıp yere yazdığımız örtünün üstüne uzanmıştık. Sadece izliyorduk. Ne benden ses çıkıyordu ne de Aslı'dan. 

En özel iletişimdir belki sessizlik kimse yapamaz çünkü. 

20 dk sonra bozulmuştu sessizlik " kardeşim yalnız hayal kurmak sıkıcı oluyor gel birlikte kuralım" dediğinde kafamı ona çevirip gülümsedim. "E gel bari" dediğimde Aslı başını kolumun üstüne koydu ve başladık.

Hepimiz tüm dertleri unutmuştuk. Herkez çok mutlu. kocaman bir aile otobüsü almıştı babam dünya turuna çıkacaktık çünkü. Hepimiz ellerimize valizleri alıp çıkmıştık otobüse binmek için. Ben bir anda bir eksiklik hissedip arkamı döndüğümde Aslı'yı göremedim.

"bir dakika ya ben niye yokum!" dediğinde Aslı, " suuuus" deyip devam ettim.

Aslı'nın yokluğunu farkettiğimde valizimi olduğum yere koyup eve geri döndüm. Aslı'nın odasına yavaş ve sessiz adımlarla yaklaşıyordum. Kapının önüne geldiğimde kapıyı sessizce açtım. Aslı beni gördüğünde hemen telefonun ekranını kapatıp arkasına sakladı. Ne saklıyordu bu

" hakket bende çok merak ettim." dediğinde gözlerimi devirdim. " tamam tamam sustum"

Ne saklıyorsun sen? dediğimde hiiiç dedi. Hadi gidiyoruz biz dediğimde ben onu unuttum dedi ve valizini almak için arkasını döndü. Fırsat bu fırsattı. Hemen elinden telefonu kaptığımda ekranını açtım ve o anda MERT kişisinden mesaj geldi. Aslı elimden hemen telefonu aldığında ben ooo demeye başlamıştım bile. Tam devam edecekken Aslı hanım hayalimi sonlandırdı.

"ya Çiğdem tamam hayal bitti kalk gidelim yarın erken kalkçaz" dediğinde " hadi hadii sende isterdin hayalin gerçek olmasını"  dedim ki bana  bir tane geçirdi. O gecemiz böyle geçmişti ben Aslı'yla dalga geçerek Aslı'da bana kızarak.

Sabah kalktığımda büyük yorgunlukla kalktım. kahvaltıyı yaptıktan sonra çıkacaktık artık. Belki kurtuluşum olacaktı belki üzüntüm. ( 2 saat sonra)

"anne ne gerek var gelmenize babamgil bırakacak işte" ne kadar konuştuysam annem ve                Aynur teyze bir türlü vazgeçmemişti. evden çıkacaktık artık herşeyimiz hazırdı ama ben istemiyordum. Belki unuttum sanıyorlar ama bir türlü çıkmıyordu aklımdan. Ya ne oldu? Neden Bora ortalıklardan kayboldu? Anlamıyorum ama ben artık buralardan gidecektim bunların hiçbir önemi kalmamıştı. Aynur yenge "Çiğdem kızım hadi hazırlandıysan gel" deyinde kendimi silkip dışarı çıktım. Tabi suratım asık olunca ailemde üzülüyordu. " tamam tamam iyi olacağım artık" diye umduğum şeyi söyledim  ama sadece umduğum.