Ela Gözlüm

1.bölüm

İstanbula babaannem birilikte gidiyorduk onu ikna etmiş yola koyulmuştuk ben istabulda her şeyi mi bırakıp gelmiştim sakaryaya
Babam beni 16 yaşıma kadar dövmüş annemi öldürmüş ,hapse girmişti .içimi yiyen bir şey vardı
Boğuluyordum nefes almak bana dar geliyor artık ,kendime soruyorum neden oraya eve geri döndüğümu ama cevap bulamıyorum babaannem le otobüsten inip yürümeye başladık

"Kızım neden buraya geldikki ne güzel mutlu mesut yaşıyorduk" dedi
"Gerçekten mutlumuyduk 'dedim
Mutlu değildik biz hiç bir zaman mutlu değildik haklı olduğumu bildiği için önüne döndü babaannem 60 yaşında biri zor yürüdüğü için bavulları ben almıştım ağırdı ama sorun etmemistim yolda bir taksi durdurup adresi söyledi babaannem gidiyorduk resmen göz göre ceheneme gidiyorduk.

hayatım boyunca gerçekler den hep kaçtım artık adım atmam gerekiyor du, babanneme dönüp" hadi gidelim"dedim 

Derin bir nefes aldım.geldik beni hayattan koparan o mahalleye gelmiştim.geri taksiden indim ayaklarım titriyordu ellerimi sıkıp sokağa baktım .çok değişmemiş genelde krem rengin kullanıldığı tonlar kullanılmış evlere .kendim yada hiç olmayan evime baktım eskimişti tek katlıydı perdeler kapatılmış karanlığa gömülmüş
Tıpkı bizim gibi .

"Hadi merve içeri geçelim" dedi
"Hayır ben gelmicem sen geç ben sonra gelirim" dedim "kızım yapma istersen başka yerde bir ev tutarız" diyip bana döndü
"Hayır sultanım artık bir yerden başlamak lazım deme hem sen demedin mi bana korkma diye"
"Evet de kızım burası"sözünü kestim
Hadi sultan hanım içeri geliyorum ben"

Başını iki yana sallayıp içeri girdi o da yıkılmıştı oğlu katil gelini ise ölmüştü. annem ölmüştü nefesim kesiliyor ellerimi yumruk yaptım ağlamanın sırasımı Merve kendine gel, diye fısıldadım.

Kapıda bekledim öylece izledim
Niye giremiyorum çok ağır geliyor artık adımlarım, ayaklarımı
Yere sürtüyordum kafamı yere eğmiş ayakkabılarıma bakıyordum yapamıyordum içeri geçemiyordum başımı kaldırıp uzaktan gelen sese baktım.
uzakta üç kişi sigara içiyor sohbet ediyorlardi

Onalara arkamı dönüp eve baktım yapamıyorum yönümü degistirdim başka bir yere doğru yürümeye başladım. kalbimde büyük bir ağırlık vardı nefes alamıyorum bu sokaklarda çocukluğum geçmisti ben buranın erkek mervesiydim her kes beni dik başlığımla tanırdı erkekleri hiç sevmezdim,hep döverdim biri hariç o beni herkes den korurdu biri bana karşı çıktımı karşısında dik dururdu..

Çocukluk aşkım her şeyim buradaydi ona olan aşkım hala devam ediyor du. oysa o beni hastane köşelerinde terk edip gitmişti onu aylarca beklemiştim  ben orda deliriyorken o gelmemişti bile oysa beni sevdiğini söylemişti seven sevdiğini bırakır mıyd ki.

şuan en çok korktuğum şey toprak denizle karşılaşmak ya ona yenilirsem  diye düşünüyorum
"Kendine gel Merve şuan mesele o değil sensin artık o yok" diye kendime söyledim çünkü onu görünce ne dicemi bilmiyorum.

bu bana çok ağır geliyor toprak deniz yüzü hala gözümün önünde siyah saçları mavi gözleri beni mest etmişti ona aşık olduğumu anladığım gün ondan ayrıldigim gün olmuştu kalbimi ona vermiştim aslında ona ilk görüşte aşık olmuştum ama cok geç anlamıştım onunla 8 yaşımdayken tanıdım iyikide tanımıştım o bana hayatı öğreti o bana ayakta durmayı öğretti ama simdi onu düşünmek istemiyordum aşk en büyük hataydı

şuan olduğum yere baktığımda sahile gelmiştim 15 dk yoldu evden buraya kadar gelmek iyi oluyordu burayı seviyorum en güzel anılarım nerdeyse burda geçmişti
"Eee Merve bak işte nerden nereye"

Bu şehire neden geldim bilmiyorum ama artık bazı şeyleri yoluna koymam lazım kabuslar bitmeli. artık korkularımla başa çıkmam lazım.
Ötedeki  park var önlerdede banklar var şu parklar da ne oynamıştık be. banka doğru yürüyüp oturdum.demir banlardı soğuktu,ilk bir titreme yaşasam da sonra alışıp sindim;