Οι Άρχοντες των Ανέμων: Ο δωδέκατος Νάρντουεν

06.Οι απόγονοι ενός βασιλιά

Όταν τελείωσε η ιστορία, ο Ραφαέλ συνειδητοποίησε πως ο δράκος ευθύνονταν για το σημάδι που υπήρχε στο χέρι του. Τότε έβγαλλε την μπλούζα που φορούσε και την πέταξε σε μια γωνιά στον καναπέ. Σιγά-σιγά άρχισε να ξετυλίγει τους επιδέσμους που ήταν τυλιγμένοι γύρω από ολόκληρο το χέρι του. Πάντα φορούσε μπλούζες με μακριά μανίκια, ενώ τα καλοκαίρια όταν έκανε ζέστη πάντα είχε καλυμμένο το δεξί του χέρι με επιδέσμους που κάλυπταν όλο του το χέρι, από το μπράτσο του ως τον καρπό του.

Όταν το χέρι του ήταν ελεύθερο ο Ραφαέλ εξέτασε με προσοχή τον κόκκινο δράκο. Τα χαρακτηριστικά του φαίνονταν πεντακάθαρα, η ουρά του ξεκινούσε από τον καρπό του, ήταν μακριά με πυκνά φτερά στην άκρη της. Καθώς το βλέμμα του ανέβαινε πιο ψηλά είδε το σώμα του, ήταν αδύνατο και φαίνονταν μόνο η μια μεριά του, τα πόδια και η μια φτερούγα του, που ήταν κολλημένο στην πλάτη του. Το φτερό του δεν έμοιαζε με νυχτερίδας όπως όλων των δράκων που είχε ακούσει, αλλά έμοιαζε με φτερούγα περιστεριού. Στον μακρύ λαιμό του δεν είχε ούτε ένα αγκάθι, όμως είχε χαίτη που ήταν ατίθαση σαν τα μαλλιά του Ραφαέλ. Το κεφάλι του δράκου κατέληγε στο μπράτσο του, η άγρια έκφραση του προσώπου του φαινόταν πολύ καθαρά. Τα μάτια του ήταν κεχριμπαρένια, μεγάλα και όμορφα σαν τα μάτια του, όταν έπαιρναν αυτήν την απόχρωση.

Ήταν απόγονος αυτού του ατόμου, δεν χωρούσε αμφιβολία σε αυτό, ωστόσο δεν μπορούσε να το πιστέψει ακόμα. Είχαν δημιουργηθεί χιλιάδες ερωτήματα στο νου του, που δεν μπορούσε να απαντήσει. Πήρε στα χέρια του ξανά το βιβλίο και γύρισε βιαστικά τις κιτρινισμένες σελίδες του βιβλίου και έριξε μια μάτια στο περιεχόμενο του. Όλο το βιβλίο αναφέρονταν σε ιστορίες από το παρελθόν, με ήρωες τους ανθρώπους που είχαν την δύναμη των δράκων. Οι τίτλοι είχαν διάφορες ονομασίες ανθρώπων και δράκων.

Δεν μπορούσε να καταλάβει πολλά από τα λόγια του δράκου Γουίρντ, τι έπρεπε να κάνουν όλοι αυτοί οι απόγονοι; Να φέρουν την ειρήνη ανάμεσα σε δράκους και ανθρώπους; Όμως, στην Φεγγαρόπετρα αυτό δεν είχε συμβεί, όλοι τους θεωρούσαν θηρία και αν μπορούσαν θα τους εξαφάνιζαν από προσώπου γης. Ακόμα, τι ξεχωριστό θα έκανε ο δωδέκατος; Ο Ραφαέλ απορούσε και γεμάτος περιέργεια, ακούμπησε το βιβλίο στο τραπέζι και κατόπιν άρχισε να ψάχνει για πένα και χαρτί. Όταν βρήκε επέστρεψε ξανά στο βιβλίο, ψάχνοντας τα ονόματα των προγόνων του επιθυμώντας να μάθει πια ήταν η δική του σειρά και αν υπήρχε το όνομα του πατέρα του μέσα. Έκτορας, Δευκαλίων, Αρίσταρχος, Πάτροκλος, Ανδρομάχη, Ροδόλφος, Ορέστης και Ζαχαρίας ήταν το τελευταίο όνομα. Τότε με λύπη του διαπίστωσε πως δεν υπήρχε το όνομα του πάτερα του, Αλέξανδρου και δεν είχε ιδέα πιο ήταν το όνομα του πάππου του.