Shifting // Ron Weasley

4

Pansy'le ortak olan odamızda tek başıma otururken bugünü düşünüyordum, resmen gerçeklik değiştirmiştim ama atladığım saçma bi ayrıntı yüzünden Ron bugün hiç yanıma gelmemişti bile. İç çekerek kendimi yüzüstü yatağıma bıraktım. Kapıdan gelen tıkırtıları duyduğumda başımı kaldırıp kapıya baktım, açmaya çalışan her kimse başaramamış olacak ki kapıyı çalmaya başladı. Kaşlarımı çatıp somurtkan bir ifadeyle kapıya doğru ilerledim muhtemelen Pansy Blaise ile olan buluşmasından erken dönmüştü.

Kapıyı açtığımda karşımda Ron vardı. Bir anda tüm neşem yerime gelirken yüzümü kocaman bir gülümseme kapladı. Ron endişeli bir şekilde etrafına bakıp bana doğru eğildi. "Bugün Malfoy ile tartıştığınızı gördüm, iyi misin? Hey Carmen neden öyle bakıyorsun yine yüzümde çikolata parçası falan mı var?" Elini yüzümün önünde sallayınca kendime geldim. Hemen etrafa bakıp kimseyi göremeyince onu tutup hızlıca odaya çektim.

"Hey sakin ol ne kadar bu hallerini sevsemde birazdan dönmem gerekiyor." Ellerini belimin etrafına sararken gülümseyerek konuştu. Ellerimi boynuna sararken dudaklarına yaklaşıp fısıldadım. "O zaman hızlı olmamız gerekecek." Dediğim şeye gülümseyip dudaklarımızı birleştirdi.

😋

Ron dudaklarıma son bir öpücük bıraktığında hüzünle ona baktım. "Bu kadar çabuk gitmek zorunda değilsin ki." Gömleklerinin düğmelerini iliklerken surat ifademe bakıp güldü. "Evet ama biliyorsun ki risk almamalıyız Hermonie'nin ne kadar zeki olduğunu biliyorsun anlayabilir."
Dediklerine karşı kaşlarımı çatıp, çarşafı kendime doladıktan sonra ayağa kalktım. "Ne demek oluyor bu Hermonie bizi bilmiyor mu?" Kravatını takarken dediğim şey çok saçmaymış gibi yüzüme garip bir ifadeyle baktı. "Tabiki de bilmiyor o benim kız arkadaşım inan bana seni bilmesi hiç iyi olmaz." Dediği şey komikmiş gibi kıkırdarken öğrendiğim şeyin verdiği ağırlıkla yatağa çöktüm.

Ron bu halime kaşlarını çatıp bana doğru ilerledi. "İyi misin sen? Malfoy da bugün Harry'e ne kadar garip davrandığını anlatıyordu. Hala kendine gelemedin mi?" Gözlerim dolarken fısıldadım, "Siktir git." Doğrulup yüzüme baktı. "Ne?" Bağırarak yeniden söylediğimde korkmuş gibi geriye doğru gitti, fakat hala oradaydı gözlerini büyütmüş şekilde bana bakıyordu. Hala odamda olduğunu gördüğümde kaşlarımı daha fazla çatıp elime gelen ilk şeyi ona fırlattım. Attığım asadan kaçıp sinirle soluyarak,"Tamam tamam lanet olsun resmen her gün daha da deliriyorsun." Hızla çıkıp kapıyı çarptığında kalbim bin parçaya ayrılmış gibi canımı acıtıyordu.

Dolan gözlerimi ovalayıp derin bir nefes verdikten sonra yatağıma oturdum. Yazdıklarım aklıma geldiğinde Hermonie hakkında hiçbir şey yazmadığımı hatırladım, nasıl böyle bir şey olabileceğini düşünürken kafayı yiyecekmiş gibi hissediyordum. Neler oluyordu bilmiyordum ama geri dönüp düzletmem lazımdı, hızla geri dönmek için ayağımı üç defa yere vurdum.

Aniden nefes nefese uyandığımda kendi odamda olduğumu gördüm ve endişeli bir şekilde bana bakan ailemi.

ronu aradn çıkarıp carmen ve hermonie yapma fikri çık aklımdn hemn