«អា៎ ថេយ៉ុង»សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរយ៉ាងក្រលួចបង្ហើពីបបូរមាត់ផ្កាឈូកស្តើងមិនដាច់ពេលត្រូវបានបុរសជាទីស្រឡាញ់បបោសអង្អែលរាងកាយយ៉ាងរោលរាលជាទីបំផុត។
«សម្លេងអូនពិរោះណាស់ ហឹម»រាងក្រាស់របស់ថេយ៉ុងក្រហឹមដើមកពេញចិត្តពេញថ្លើមនឹងសំឡេងដ៏សែនស្រទន់របស់កម្លោះតូច ទោះស្តាប់យ៉ាងណាក៏មិនណាយទើបបានជាគេចូលចិត្តធ្វើឲ្យគេបញ្ចេញវាមកដោយការប៉ះពាល់រាងកាយដ៏ទាក់ទាញនេះ។
គេពិតជាមិនទទួលស្គាល់មិនបានពិតមែនថារាងកាយកម្លោះមាឌតូចម្នាក់នេះពិតជាទាក់ទាញគេ មួយតួខ្លួនស្អាតគ្រប់កន្លែងគ្មានទាស់ ផ្តើមពីសក់ទាន់រលាស់រលោង ភ្នែកមួលក្រឡង់ពណ៌ត្នោតចាស់បញ្ជាក់ពីភាពស្រទន់ បបូរមាត់ស្តើងពណ៌ផ្កាឈូក កញ្ចឹងកសស្អាតគ្មានស្លាកស្នាមគួរឲ្យចង់បោះត្រាជាម្ចាស់ ចង្កេះមួយក្តោបគួរឲ្យក្រសោបនេបនិត្យ ត្រគៀកមូលក្លំ ដៃជើងស្រឡូនគ្មានរោមមួយសសៃ បូករួមនឹងជំនាញពិសេសដែលពូកែថ្នាក់ថ្នមធ្វើឲ្យគេងើបក្បាលលែងរួចមិនអាចទៅរកអ្នកណាផ្សេងក្រៅពីកម្លោះម្នាក់នេះ។
«ចាំអូនបម្រើបងណា សឺត!» ដៃស្រឡូនអោបកថេយ៉ុងមុននឹងហើបខ្នងមកខ្សឹបដាក់ត្រចៀកនាយយ៉ាងទាក់ទាញ ហើយរុញរាងក្រាសឲ្យដេកលើគ្រែរួចឡើងអង្គុយពីលើពោះនាយ។
ជុងគុកប្រឡេះឡេវអាវអ្នកកម្លោះខាងក្រោមម្តងមួយគ្រាប់ៗរហូតដល់អស់មុននឹងទាញបោះចោលទៅម្ខាងនៃបន្ទប់ ទើបចាប់ផ្តើបប្រើបបូរមាត់ដ៏សុិចសុីមានមន្តស្នេហ៍របស់ខ្លួនថើបថើបបោសអង្អែលលើដើមទ្រូងហាប់ណែនរបស់ថេយ៉ុងរហូតដល់ក្រោម ទាញរូតខោចុះស្រាតខោបោះចូលដូចគ្នា ពេលនេះថេយ៉ុងគឺខ្លួនននោលគោក ឯជុងគុកនៅសល់តែអាវសឺមីសធំមួយដែលជារបស់ថេយ៉ុងតែប៉ុណ្ណោះ។
បបូរមាត់តូចស្តើងកំពុងតែប្រតិបត្តិការលើភាពរឹងមាំរបស់ទាយាតតែមួយគត់របស់ត្រកូលគីមយ៉ាងសកម្ម ពេលខ្លះក៏ខក់ម្តងៗព្រោះតែភាពហានក្លារបស់វាកំពុងតែបញ្ចេញរិទ្ធយ៉ាងខ្លាំងក្លា។
«អ្អឹក ហឹម!»ជុងគុកភ្ញាក់ព្រឺតពេលថេយ៉ុងស្រាប់តែបង្វែរឲ្យខ្លួនបែរមុខចេញវិញ ឲ្យកម្លោះតូចអង្គុយលើដើមទ្រូងមាំផ្លែប៉េះក៏នៅចំពោះមុខថេយ៉ុង។
ដៃក្រាស់ធំសុទ្ធតែសសៃចាប់ញែកសាច់ទ្រលុកទ្រន់មុននឹងទាញត្រគៀកមូលក្លំឲ្យអង្គុយលើមាត់ប្រើអណ្តាតមានជំនាញក្រលាស់លុកលុយគ្មានមេត្តាប្រណីដល់ខ្លួនប្រាញតូចកំពុងតែញ័រទទ្រឺតជាមួយនឹងភាពសុខស្រួលដ៏អស្ចារ្យដែលនាយផ្តល់ឲ្យ។
«អាក់ អា៎....ថេយ៉ុង កុំ....»ជុងគុក ភ្លាត់មាត់ស្រែកយ៉ាងលឺហើយដកមាត់ចេញពីកូននាគរបស់ថេយ៉ុង ដៃស្រូនលើកឡើងខ្ទប់មាត់ខ្លួនឯងដើម្បីកុំឲ្យបញ្ចេញសំឡេងច្រើនពេក ទឹកភ្នែកនៃភាពសុខស្រួលក៏ហូរជាតំណលើថ្ពាល់រលោ ជើងស្រឡូនក៏ឡើងញ័រទទ្រើត ដៃម្ខាងទៀតទប់លើទ្រូងមាំមួនដើម្បីទប់លំនឹង។
«ហ្អឹម!»ថេយ៉ុង ក្រហឹមមុននឹងលើចង្កេះជុងគុកងើបពីមុខសង្ហារបស់ខ្លួនហើយអង្គុយលើកូននាគរាជដែលកំពុងតែខឹងវិញ។
«អា៎ ថេយ៍!»ដៃស្រឡូនទាំងទ្វេរទប់លើពោះដែលពោពេញទៅដោយសាច់ដុំរបស់ថេយ៉ុងហើយលើកត្រគៀកមួយៗដើម្បីឲ្យសាំសិន។
«អ្ហឹម អូនទៅអស់កម្លាំងពីណាហា៎?»ថេយ៉ុង ក្រហឹមមិនពេញចិត្តនឹងចលនាយឺតៗរបស់មាឌតូចមុននឹងក្រលាស់ខ្លួនល្អិតមកក្រោមវិញហើយសំរុកមិនសំចៃដៃរហូតខ្លួនប្រាណជុងគុកទន់ល្វេកល្វក់គ្មានកម្លាំងសល់ទៀត។
«ហ៊ើយ!!! »ថេយ៉ុងទម្លាក់ខ្លួនលើពូកទាំងដកដង្ហើមដង្ហក់ក្បែរប្រាណរបស់ជុងគុកដែលដេកស្តឹកដូចដង្កូវបាក់ខ្នងនោះ មុននឹងចាប់ទាញចង្កេះគេឲ្យមកផ្ទប់នឹងទ្រូងខ្លួន។
«បងមិនទៅវិញទេហេ៎ស?»ជុងគុក សួរខ្សោយៗបើកភ្នែកព្រឹមៗមុននឹងដាក់ដៃតូចៗរបស់ខ្លួនលើដៃធំៗរបស់ថេយ៉ុងដែលដាក់លើចង្កេះខ្លួន ហើយកាលដែលសួរបែបនេះព្រោះតែភាគច្រើនរាល់ដងដែលថេយ៉ុងមករកខ្លួនពេលដែលគេបានឆ្អែតគ្រប់គ្រាន់ហើយគេនឹងទៅវិញភ្លាមមិនថាថ្ងៃឬក៏យប់ទេ។
«គេងទៅ បងមិនទៅណាទេ»ថេយ៉ុង អង្អែលក្បាលពោះរាបស្មើរបស់រាងតូចតិចៗហើយថើបខ្នងសដូចសំឡីមួយខ្សឺត ធ្វើឲ្យជុងគុកបិតភ្នែកគេងទាំងញញឹម។
ព្រឹកឡើយ
ថ្ងៃថ្មីឈានមកដល់ ពន្លឺព្រះអាទិត្យបញ្ចេញរស្មីបំភ្លឺលោកា ដាស់មនុស្សលោកឲ្យក្រោកពីដំណេក ទៅធ្វើការងាររៀងៗខ្លួន តែទាស់តែមនុស្សមួយគូដែលនៅលើគ្រែនៅដេកអោបគ្នាស្អិតរមួតដដែល។
ថេយ៉ុងបើកភ្នែកព្រឹមៗទាំងមិនទាន់អស់ងងុយមើលខ្នងសខ្ចីដូចទឹកដោះគោនៅចំពោះមុខដែលម្ចាស់វាកំពុងតែគេងនៅឡើយ គេថើបសឺតៗស្រង់ក្លិនក្រអូបធ្វើឲ្យជុងគុកភ្ញាក់មកជាមួយដែរ។
«ហឹម ថេយ៍»ជុងគុក រើខ្លួនហើយបែរមុខមករកគ្នាមុននឹងលើកដៃអោបកថេយ៉ុងហើយងើយសម្លឹងមុខគេភ្លឹសៗ។
«គេងលក់ស្រួលទេ?»ថេយ៉ុង សួរនាំជុងគុក ដៃអង្អែលត្រគៀកតូចតិចៗ។
«អឹម ចុះបង»ជុងគុក ងក់ក្បាលហើយញញឹមព្រោះតែបានដេកអោបមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ពេញមួយយប់។
«ដូចគ្នា អ្ហឹម!»ថេយ៉ុង ផ្ងើយចង្កាជុងគុកឡើយប្រុងនឹងថើបបបូរមាត់ស្តើងទៅហើយតែជុងគុកទប់ទ្រូងគេ។
«កុំអី អូនមិនទាន់ដុះធ្មេញទេ»ជុងគុក យកដៃខ្ទប់មាត់ខ្លួនឯងមិនឲ្យថេយ៉ុងបានថើប។
«អ្នកណាទៅខ្វល់»តាមចរិកមានៈរបស់ខ្លួនថេយ៉ុងក៏ទាញដៃស្រឡូនទាំងគូដាក់ទៅលើក្បាលហើយថើបញីញក់បបូរមាត់ជុងគុកមិនប្រណីរហូតឡើយក្រហមអស់។
«ហ្អឹម ថេយ៉ុង!»ជុងគុក គក់ទ្រូងគេតិចៗពេលត្រូវការដកដង្ហើមទើបគេព្រមដកមាត់ចេញពីកម្លោះតូច។
«ដឹងថាប្រកែកមិនឈ្នះហើយប្រឹងស្អី?»ថេយ៉ុង និយាយចម្អកឲ្យហើយក៏ឡើយទ្រោបពីលើក្នុងចន្លោះជើងស្រឡូន។
«បងតែងតែបែបនេះ គួរឲ្យស្អប់»ជុងគុក វាយស្មារាងក្រាស់បន្តិចធ្វើមុខដូចជាខឹងព្រោះតែប្រកែកមិនដែលឈ្នះគេតែងតែត្រូវគេធ្វើបាបរហូត។
«គួរឲ្យស្អប់មែនឬ?ហឹម?»ថេយ៉ុង សួរញោះធ្វើឲ្យជុងគុកមុខក្រហមព្រោះតែវាមិនពិត ខ្លួនឯងស្រឡាញ់គេស្ទើលេបទៅហើយ។
«អ្អឹម!»ជុងគុក ត្រូវស្ងាត់មាត់ពេលថេយ៉ុងគ្រប់គ្រងម្តងទៀត បបូរមាត់ក្រាស់មានជំនាញបង្អូសពីកញ្ចឹដែលពោពេញដោយស្នាមបន្សល់ពីយប់ ទៅចុងឈើរីផ្កាឈូកព្រឿងៗក្រលាស់អណ្តាតយ៉ាងស្ទាត់ធ្វើឲ្យខ្លួនប្រាណតូចខាងក្រោមរមិចរមួលពេញពួក ខ្លួនក្តៅស្រាបស្រាលពេញសសៃឈាម។
«អាក់ អា៎» សំឡេងថ្ងួចថ្ងូយ៉ាងស្រួយស្រិះបន្លឺឡើយ ម្រាមដៃតូចស្រឡូនស៊កចូលក្នុងសសៃសក់ទន់ៗរបស់ថេយ៉ុងពើងទ្រូងឲ្យកាន់តែខ្លាំង។
ទីបំផុតជុងគុកក៏ត្រូវបានប្រុសកំណាចនេះស្រូបយកកម្លាំងពីក្នុងខ្លួនអស់ម្តងទៀត ពេលនេះខ្លួនប្រាណគេស្រកៀសព្វសាច់ កញ្ចឹងកនិងទ្រូងពោះពេញដោយស្នាមក្រហមតូចៗនិងស្នាមធ្មេញ ចង្កេះនិងត្រគៀកពោពេញដោយស្នាមម្រាមដៃបង្កើតជាស្នាមជាំ ពេលនេះខ្លួនប្រាណគេគ្មានកន្លែងណាដែលថាមិនឈឺនោះទេ។
To be continue
YOU ARE READING
✨Never Not✨
Truyện Ngắnពួកគេបានស្រុះស្រួលគ្នាពីដំបូងថាទំនាក់ទំនងរវាងពួកគេទាំងពីរគឺត្រឹមតែជាការដេកជាមួយគ្នាធម្មតាគ្មានទំនាក់ទំនងខាងផ្នែកអារម្មណ៍អ្វីទៅលើគ្នាទាំងអស់។ ប៉ុន្តែរឿងវាខុសពីការគិតពេលដែលជន ជុងគុក បានបាក់ចិត្តស្រឡាញ់គីម ថេយ៉ុងទៅហើយ តែថេយ៉ុងគេមិនបានខ្វល់ឡើយគេតែងនិយាយ...
