Sixto Axel Velasquez

Kabanata 41

''The patient is fine, and her baby'' Please don't make her stressed. Mahina ang kapit ng bata dahil sa mga nangyari sa kanya from the information that you gave. Please stop stressing the patient.''

Nagising ako dahil sa boses ng nagsasalita. Sumilay ang liwanag ng ilaw. Nakaramdam ako ng kirot sa may tiyan.

I opened my eyes widely and saw Gela. Inayos ko ang eyeglasses ko para makakita ng maayos. May kausap siyang Doctor.

''Yes, po, Doc. Thank you so much'' sabi ni Gela sa Doctor.

Nagpaalam na ang Doctor, kaya nagkaroon ako ng pagkakataon na matawag si Gela.

''G-Gela...'' Nanghihina kong tawag sa kanya. Lumingon kaagad siya sa akin, mukhang narinig niya ang boses ko.

Lumapit siya sa akin, puno ng pag-aalala ang mukha.

''Ate...''

''Anong nangyari?'' tanong ko habang nakahiga parin sa kama. Mukhang nasa Hospital kami dahil sa Doctor na nakita ko at ang paligid. Hindi ko alam ang nangyari o rason kung bakit hinimatay ako.

''Ate... Buntis ka'' she said. Parang tumigil ang pag-ikot ng mudo ko sa sinabi ng kapatid ko.

My routine in the past days and weeks flashed into my mind. Hindi ako masyadong kumakain at hindi rin sakto ang pagtulog ko. Palagi akong umiiyak...

Worries about my child consumed me, kinabahan ako. No! Sana naman hindi.

Napabangon ako at napaupo sa kama. I hugged myself. Gusto kong umiyak dahil sa pag-aalala but crying can affect my pregnancy.

Buntis ako and It's Sais child. Siya lang ang lalaking nakagalaw sa akin. Sa kanya ko lang ibinigay ang katawan ko na walang pagsisisi and this is one of my reasons to let go of Lauro. Alam kong marami siyang naitulong sa akin for the past seven years, but sacrificing my children's happiness of having a complete family is a big no for me, natauhan na ako, ayaw kong ikulong ang sarili ko sa isang relasyon na hindi ko naman talaga kayang panindigan.

''How's my child?'' Agad kong tanong. Punong-puno ako ng pag-aalala. Sana naman ay hindi naging masama ang sitwasyon ng anak ko.

Sorry anak, nadamay ka pa sa problema ni Mamay, mahal na mahal kita anak. Kayo ng mga ate mo at ng Papa mo. I said using my thoughts.

''Okay lang ate, pero mahina ang kapit ng bata kaya kailangan mong mag-ingat'' she said that made my eyes teared.

Naninikip ang puso ko para sa anak ko. Nadamay siya sa mga pinaggagawa ko sa buhay ko, ni hindi ko man lang napansin na nasa tiyan ko na siya.

My tears suddenly fell. Napatingin ako sa pinto habang tumutulo ang mga luha ko. I saw Lauro coming inside. Seryoso ang mukha niya at walang ka emosyon-emosyon. I know he's mad, and I'm sorry for that, pero ayaw kong lumaki ang mga anak ko na malungkot at naiipit sa sitwasyon na ganito. Ayaw kong makulong sa isang relasyon na alam kong hindi ko kayang tanggapin. I love Sais, siya lang ang gusto kong makasama.

''I think you two need to talk'' sabi ni Gela at lumabas ng Kwarto. Natira kaming dalawa ni lauro sa loob.

Tahimik lang kaming dalawa. Parang sasabog ang puso ko dahil sa kaba na nararamdaman ko. I need to do this.

''Lauro, I---'' Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil pinutol niya kaagad ako.

''I already paid the Hospital and I arranged your check-up with an obstetrician; sasamahan kita and we will be good parents to our children'' Malamig niyang sabi. Napakagat ako sa labi ko at mas umiyak pa, dahil sa akin ay nagkakaganito siya.

''Lauro, Sais is the father of my child...'' Mahina kong sabi. Alam kong masasaktan siya sa sasabihin ko. But I don't deserve him. May babaeng para sa kanya at hindi ako 'yon. May babaeng mamahalin siya na siya lang ang mamahalin na kayang sabihin sa kanya na Mahal kita pero hindi ako 'yon kasi kahit anong gawin ko hindi ko talaga kayang mahalin siya. Pinilit ko ng lahat pero si Sais parin eh.