ÖLÜM / Kâbus

6.Bölüm

Öncelikle İzmir de olan tüm insanlarımıza yardım diliyorum. Umarım enkaz altında daha fazla kişi yaralanmaz veya ölmez. Yakınlarından can kaybı yaşayanlara sabır, yaralı olanlara ise dualarımı iletiyorum. Deprem hakkında kötü yorumları okuduğumdan kötü oldum biraz, yine her zaman yaptığımız gibi her şeye din ayrımı ve lgbt sokmuşuz. Başımıza ne geliyorsa insanları ayırmamızdan geliyor zaten. Neyse kendinize iyi bakın. Medya ile birlikte okuyun. İyi okumalar dilerim.

*

"Eğer hâlâ nefes alabiliyorsak,

Bir umut vardır..."

Hayat bazen gerçekten bizi oldukça zorlayan imtihanlardan geçiriyordu. Bizler bunun birgün biteceğine kendimizi inandırsakta bunun için bir şey yapmadan beklersek bu olanlar hiç bitmeyecekti. Hayat eğer şanslıysanız oturduğunuz yerden size istediklerinizi sunardı, şanslı biri değilseniz o şansın ta kendisi olmanız gerekir. Yanınızdan geçen insanlar size 'başarısız' gözüyle bakabilir. Fakat eğer aynanın önüne geçip kendinize baktığınızda 'bu hayatta şu ana kadar ne elde ettim?' sorusuna bir yanıt alamıyorsanız bu sizin suçunuzdur. İnsanları suçlamak sadece işimize gelir. Çünkü kendini eleştirebilmek yalnızca başarılı insanların yapabileceği bir şeydir. Zaten şu ana kadar bir şeyleri başaramamanızın sebebi kendinizi eleştirememenizdir, veya çok yersiz bir şekilde kendinizi aşağı çekmelerinizdendir.

Gerçekten başarılı bir birey olmak tamamen siz ve iradeniz ile ilgilidir. Hedeflediğiniz şeyi her gün azar azar yapmayı denerseniz bunun size daha fazla katkısı olur. Hiçbirimiz arada bir yaptığımız hedeflerden verim alamayız.
İradeniz sizin avuçlarınız içinde olan bir şey. Kolayca yapabilirsiniz, avcunuzu hemen açıp o hedeflere ulaşıp başarılı olabilirsiniz ama şunu unutmayalım ki avcumuzu açmamıza çok az bir süre kaldığında bile bir takım şeyler buna engel olur. Birileri gelir ve elinizi bantlarlar. Birileri ise hiç uğraşmadan o parmakları kırar. Ne olacak şimdi? Avuçlarımız arasında duran o hayallerden vaz mı geçeceğiz? Yoksa pes etmeyip yola diğer elimizle mi devam edeceğiz? İşte hayatınızı oluşturan soru budur. Vereceğiniz cevapsa geleceğinizi belirler.

Başka bir örnekle, hayatınızı bir defter olarak düşünün. Güzelce süslendirebileceğiniz bir resim defteri olsun bu. İlk önce o deftere bir şeyler yazıp çizmeniz için kara bir kalem verirler. Çok içinize sinmese de bir şeyler yapmaya çalışırsınız. Bazılarınız bir çöp adam çizerken, bazılarınız bir ağaç çizer. Bazıları bir ev çizerken, bazıları bir güneş çizer. Yıldız çizer mesela. Gökyüzünü çizer. Sonra biraz zaman geçer ve sizin elinize güzel bir boya kalemi verirler. Bazılarınız bunu tek bir kalemle yapacakken bazılarınız çeşit çeşit kalemle yapar. İşte o zaman başlar aramızdaki eşitsizlik. Bazıları tek bir kalemle tüm resmi doldurmaya çalışırken, bazıları çoktan hepsini zevkle yapmıştır. Aradan biraz daha zaman geçer ve o bazıları daha farklı kalemler kullanırken siz daha yeni yeni onun biten kalemleriyle doldurmuşsunuzdur resminizi. İşte böyledir hayat. O bazıları alacak kalemi olmadığından kendine kalem üretmeye başlarken siz onu izlersiniz. Zaman bir şekilde akıp gider ama kimseyi beklemeye niyeti yoktur. O zaman akarken bazıları birçok şeyi yaptığından yapacak bir şeyi olmadığının sıkkınlığını yaşarken siz daha yeni keşfetmişsinizdir sayfaların kokusunu. Zamanı durduramayız ama onu elimizden geldiğince değerli ve verimli hâlâ çevirebiliriz. Biliyorum yaşadıklarımız zor ama unutmayın ki başarı kolay bir şekilde ona ulaşıldığında onu istemez. Onun başarısı başarı değildir çünkü. Eğer bir hedefiniz varsa bu yolda çok yorulursunuz, çok pes edersiniz. Bunları yaşamadan siz asıl başarıya ulaşmış olamazsınız.

Hayatınızı yoluna koymanız da bir hedeftir mesela. Ters giden şeyleri düzeltmek de bir hedeftir. Bu hedefinizi gerçekten başaramayacağınıza inanıyor olabilirsiniz. Fakat zaman ne zaman durur bilmiyoruz. Bu kadar bilinmezlik içinde sizce de hâlâ o hedeflediğiniz şeyi yapmamak tam bir aptallık değil mi? Siz o şeyi istiyorsunuz, her ne kadar korksanızda bunu istiyorsunuz. İstemek başarısız ve tembel insanların yaptığı şeydir. Siz bunu yapmayacaksınız. Sizler önce kendinize güvenip sonra da o şey her neyse yapacaksınız ve her şey yoluna girdiğinde kendinizle gurur duyacaksınız. Şunu unutmayın ki her zaman bir umut vardır. Eğer hâlâ nefes alabiliyorsak bir umut vardır...