Her Şeye Rağmen

#7

Herkese merhabalar,

Yeni bölüm ile karşınızdayım...Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.🙏🏻

Keyifli okumalar dilerim.💜🖤
Medyada olan şarkıya bakmayı unutmayın.👆🏻

******

EMİR👇🏼

Hani bazen zamanı durmuş gibi hissettiğimiz anlar vardır ya işte Emir  tam şu an o anın kahramanıydı.Yüzünde şaşkın bir ifade ile donmuş bir vaziyette yerde yatan eşine bakıyordu.Feriha ona bakmıyordu.Kalbini saran korku onu kendine getirdi.Feriha aç gözlerini dedi panikle.Bir yandan ise elleriyle yüzüne çarpıyordu.Aç lütfen,yalvarırım aç...Bir şeyler yapmalıydı.Ya ona bir şey olursa?Bu ihtimali düşünmek ile tonlarca yükün altında kalmış gibi hissetmesi için yeterliydi.Ferihayı kucakladığı gibi ayağa kalktı ve çok hızlı olmayan adımlarla merdivenlerin kalanını indi.İndiğinde ise Rıza,Mehmet ,Hatice hala ve Seher'i şaşkınlıkla beklerken buldu.Ama durup oyalanmak ona bir şey kazandırmazdı.Mehmet yolunu kesti ve Ne oldu ona? Ferihaya ne oldu?Rıza Bey sadece kızım diyebilmişti ve göz yaşlarına boğuldu.Seher ise:

''Feriha hamile miydi?''diye sormuştu.Kan içinde olan bacaklarını gördükten sonra.Emir hiç birine cevap vermemişti.Şu an tek düşündüğü hastaneye yetişmekti.

Bağırarak Mehmet'e apartmanın kapsını açmasını söyledi ve cebini işaret ederek arabanın anahtarlarını almasını sağladı.Mehmet koşarak arabaya vardı ve kapıyı açtı.Emir dikkatlice Feriha'yı arka koltuğa yerleştirdikten sonra şoför koltuğuna geçti ve olabildiğince soğuk kanlılıkla arabayı kullanmaya başladı.

FERİHA👇🏼

Gözlerimi açtığımda karşımda bej rengi tavandan başka bir şey yoktu.Her yerim acıyordu.Ama özellikle başımda dayanılmaz bir acı vardı.Bana ne olmuştu?diye düşünmeme gerek kalmadan kazayı anımsadım.Düşme anı tekrar zihnimde canlandı.Arabadaydık ve hastaneye gidiyorduk belli ki...

Uyandığımı fark eden Emir bir yandan yola bir yandan bana bakarak ''Sakin ol Feriha.Hastaneye varmak üzereyiz.Korkma ikinize de bir şey olmayacak.''dedi ama ben korkuyordum.Ya da hissediyordum.O artık yoktu.Bebeğim benim yüzümden yoktu.Bunu düşünmek bile gözlerimin dolmasına yetmişti.Emir sinirle öndeki arabaya korna bastı ve ''Yeşil yandı görmüyor musun?''diye bağırdı.O da korkuyordu.Bana belli etmek istemese de panik halindeydi.

Hiç bitmeyecekmiş gibi gelen yolculuktan sonra sonunda durmuştuk.Emir panikle arabadan indi ve bağırarak çevredekilerden yardım istedi.Yardımın gelmesini beklemeden beni tekrar kucağına aldı ve acil servise daldı.Yanımıza gelen ilk sağlık görevlisine:

''Yardım edin.Karım...Karım merdivenlerden düştü.Hamile...''dedi.Görevli sedyeyi işaret etti ve ''Tamam yatırın hastamızı doktor bey hemen geliyor,''dedi.Başka biri ise ultrason cihazını ayarlamaya başladı.Yanıma gelen ilk doktor bir takım muayeneler yaptı.Başım umurumda değildi.Ya da bana ne olduğu...Tek derdim bebekti.Ama doktor bey dedikleri adam bir türlü gelmemişti.Emir paniklediğimi fark etmiş,elimi tutmuştu.Bir yandan eliyle yüzüme düşen saçları düzeltti.Beni sakinleştirecek şeyler söylemeye başladı ama şu an sakin olamazdım.''Emir!Bir şey yap!Ya nerede bu doktor?!''dedim son gücümle bağırarak.Biraz sonra odaya beyaz önlüklü bir adam hızlı adımlarla girdi ve başımdaki diğer görevlileri uzaklaştırdı.

''Doktor bey o....O yaşıyor mu?Lütfen ona bir şey olmadığını söyleyin...Lütfen ...''dedim ağlamaklı bir sesle.Doktor bey ise gayet soğuk kanlıydı ve karnımı açarak muayene etmeye başladı.Bir yandan elindeki aleti gezdirirken ekrana bakıyordu.Bana döndü ve bebeğin kaç aylık olduğunu sordu?Emir benim yerime atladı ve 3 ayı geçti dedikten bir kaç dakika sonra doktor bize baktı ve ''Üzgünüm,bebeğinizin kalbi durmuş.Onu hemen oradan almalıyız.Bir sonraki hamileliklerinizde sıkıntı yaşamamanız için size suni sancı vereceğiz.''dedi ama ben kalbi durmuştan sonra ne dediğini dinlemeyi bırakmıştım.Kabul etmiyordum.''HAYIR!''dedim yerimden kalkmaya çalışarak.Emir beni tutuyordu.''Emir bir şey yap...BİR ŞEY YAP!O ölmedi.''Emir ise hiç bir şey söyleyememişti.Hemşireler hızlıca doktorun söylediklerini yaptı.Bütün bunlar olurken ise ölü birinden farkım yoktu.Çevremde sürekli bi koşuşturma hakimdi.Emir sürekli bir şeyler söylüyor beni sakinleştirmeye çalışıyordu.Bi yandan elimi tutuyordu.Diğer eli ise saçlarımdaydı.Kafamda ise susmayan bi uğultu vardı.