🔞
"Από 'δω και πέρα, θα είσαι η y/n μου."
•~•~•~•
.
•
°
Η y/n είναι ένα 17χρονο κορίτσι, που τα βρισκει σκούρα με τα μαθήματα. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Χημικός πατέρας της, απαιτεί απ' αυτή να αριστεύσει...
Την επόμενη μέρα, είχαμε πρώτη ώρα μάθημα μαζί του. Πάω στο θρανίο μου και προσπαθώ να αποφύγω κάθε οπτική επαφή.
Τα αγόρια κοντά μου, με πειράζουν... Οπως πάντα.
Θεωρούμαι η πιο "εύκολη" του σχολείου, με αποτέλεσμα να μην έχω καθόλου φίλες κορίτσια.
Οι μόνοι μου "φίλοι" είναι αγόρια, που εκμεταλλεύονται την φιλία μας για άλλα πράγματα.
Ο διπλανός μου και τα αγόρια από πισω, μέσα στη βαρεμάρα τους, πειραζουν τη τιράντα του σουτιέν μου. Το 'χω συνηθίσει... Αυτό το κάνουν συχνά, εξάλλου.
"Y/n, έλα με το βιβλίο σου στην έδρα. Θέλω να διαβάσεις κάτι δυνατά." ακούω τη φωνή του καθηγητή. Τον κοιτάζω στιγμιαία και μετά θυμάμαι πως είναι άβολο να τον κοιατάω, αρα απλά τρέχω προς την έδρα.
Εκείνος, έρχεται απο πισω μου και τρίβει την κοιλιά του απάνω μου, ενώ με κρατάει απ' τον ώμο. Για να μην βλέπουν οι άλλοι τι συμβαίνει, μου έχει δώσει να κρατάω το βιβλίο μου ψηλά και να κάνω ανάγνωση το τετραγωνάκι που μου έδειξε.
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Είναι δύσκολο να συγκεντρωθώ με αυτό που συμβαίνει απο πίσω μου.
Έχω αηδιάσει πραγματικά. Το μόνο που με σώζει, είναι το γεγονός πως δεν βλέπω την τραγικη του μουρη.
Χτυπάει το κουδούνι και η τάξη αδειάζει γρήγορα. Ο Ζουμκούκ με κρατάει ακόμα γερά απ' τον ώμο και λέει "Νόμιζα ότι το 'κανα ξεκάθαρο... Πια είσαι η y/n μου."
Δεν ξέρω τι να πω. Δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτό γίνεται στ' αλήθεια.
"Οι μαθηταί πρέπει να ακούνε τους καθηγητές τους... Σωστά;"
Γνέφω καταφατικά το κεφάλι μου. Μετεφέρει το χέρι του στο σβέρκο μου και μου κάνει μασάζ. Έχει τόσο μεγάλα και δυνατά χερια...
